Wyborne wybory wyimaginowanych cudownych pasterzy.

Wybrały spośród siebie owieczki pasterzy,
teraz trzęsą się z zimna. To byli fryzjerzy!
Zamiast stado prowadzić gdzie soczysta trawa,
jak dokładniej by ostrzyc wprowadzają prawa.
Wilk czasem stadko napadł i zeżarł sztuk kilka,
a rząd w swoim nierządzie groźniejszy od wilka.
Kontroluje owieczki w poczęcia zabawie,
za krycie "becikowe" ustanawia w prawie,
pomysł niczym z okresu plantacji bawełny,
żeby więcej owieczek do strzyżenia wełny?
Że z stadem są tożsami, przezornie udają,
dając owcom złudzenie, że wciąż wybór mają.
Mogą owce potulne powypełniać PIT-y
i brać udział w wyborach fryzjerskiej elity,
słuchać jak będą dbali o owieczek stada,
a PO wyborach? Fryzjer! No, i dupa blada!

Gdyby już tęczy nie było.

Gdyby już tęczy nie było,
kochanie miłością mą ręczę,
że nic by się nie zmieniło,
jam w ciebie wpatrzony jak w tęczę!

Kolory twego uśmiechu
włosy pachnące jak róże,
blask oczu, szum twego oddechu
rozjaśnią życia burze.

A gdyby słońca nie było
bo zgasło by jakimś pechem,
nadal by przecież świeciło
twoim promiennym uśmiechem.

O szarym dniu nie ma mowy
gdy ty uśmiechasz się miło,
świat byłby wciąż kolorowy,
gdyby już tęczy nie było.

W poniedziałek, 27 marca 2006 roku zmarł Stanisław Lem.

To nie jest wymiar ostatni.

W otchłani mrocznej kosmosu,
szukał swojego losu,
pomiędzy dobrem i złem,
żył, tworzył Stanisław Lem.

Wróżył jak z fusów po kawie,
czy piszczy na Marsie coś w trawie,
jak w stacji kosmicznej, w otchłani,
w tej ciszy myśl boli i rani.

I wije się jaźń, lodem skuwa,
mózg mgłą szaleństwa zatruwa,
robot jest bratem lub wrogiem,
a plamka na szybie... Bogiem.

I chociaż futurystycznie,
trafne miał wizje faktycznie,
zapomniał w swych wizji nadmiarze,
że znajdzie się w innym wymiarze.

Myśli i sny mkną przed siebie,
śmierć Lema ich nie pogrzebie,
skrzyć będą w całym wszechświecie,
gdy Lema czytać będziecie.


Stanisław Lem urodził się 12 września 1921 we Lwowie, przeżył 84 lata.
Był pisarzem, filozofem i futurologiem.


Kilka Lemomyśli:

"Ateistą jestem z powodów moralnych. Uważam, że twórcę rozpoznajemy poprzez jego dzieło. W moim odczuciu świat jest skonstruowany tak fatalnie, że wolę wierzyć, iż nikt go nie stworzył!"


"Gdyby ludzie robili tylko to, co wyglądało na możliwe, do dzisiaj siedzieliby w jaskiniach."


"Polska jest, za przeproszeniem, cywilizacyjnym zadupiem, które tak naprawdę nie liczy się w świecie."


"Być może rzeczy pójdą lepszym i równiejszym biegiem za lat kilkadziesiąt. Na razie jesteśmy skazani na taką elitę polityczną, która wywołuje u przyzwoitego człowieka rumieniec wstydu."


"Na szczęście Kaczyńscy przeminą, choć zdążą popsuć gospodarkę. Czeka nas zastój. Ale tylko przez cztery lata. Potem naród jak koń, któremu ktoś przystawił kaktus pod ogon, zacznie wierzgać i wszelki ślad po bliźniakach zaginie. Oni po prostu znikną w tym bezmiarze obietnic bez pokrycia."


"Nie ma takich bredni, w które ludzie nie byliby w stanie uwierzyć."


I na zakończenie ta jakże na czasie Lemomyśl:

"Dopóki nie skorzystałem z Internetu, nie wiedziałem, że na świecie jest tylu idiotów."

Grzech ekologiczny?

w teleogłupiaczu pokazują spot ze scenerią świątynną. Jakiś aktor mówi "...to grzech ekologiczny".

To chyba dobrze? Są torby ekologiczne, żywność ekologiczna a teraz są i grzechy ekologiczne!

Miło tak grzeszyć dla dobra środowiska!

A może to tylko grzech przeciw logice?

Spotkanie z policyjnym patrolem.

Szedłem sobie przez miasto i robiłem zdjęcia,
czasem schodząc na jezdnię by złapać ujęcia,
patrząc czujnie czy auta dostatecznie z dala,
tak, wiem, że takich "pląsów" prawo nie pochwala.

Uszedłem tak kawałek, fotki wciąż pstrykając,
czasem by "złapać" obiekt skok robiąc jak zając,
i nagle słyszę grzeczne : Halo, proszę pana!
odwracam się i blednę nagle niczym ściana.

To patrol policyjny patrząc brew podnosi,
pyta mnie o cel fotek i o dowód prosi.
Przy pomocy palmtopa poszukali w bazie,
czy mnie i aparatu nie mają w wykazie.

Komórkę też sprawdzili czy nie "pożyczyłem",
i gdy ja już mandatu prawie pewien byłem,
panowie policjanci uprzejmi i mili,
bym nie stwarzał zagrożeń ruchu pouczyli.

Byli profesjonalni, uśmiechnięci, grzeczni,
dzięki takim patrolom jesteśmy bezpieczni.
Opisuję dzisiejsze zdarzenie jak było,
chociaż ciut przeskrobałem, dobrze się skończyło.

9 marca 2006 roku zmarła Hanka Bielicka.

Była rozpoznawalna wśród Polonii na całym świecie. Miała tak zwany "radiowy głos". Pełna werwy i tryskająca humorem.

W dniu śmierci Hanki Bielickiej napisałem lekko żartobliwie, ale to z szacunku dla jej dowcipnego stylu:

Patronka Gadu-Gadu?

będą płakać na pogrzebie,
że Ją zabrał Bóg do siebie,
jaka wielka, zdolna, znana,
jaki talent, proszę pana,
ile lat wśród nas przeżyła!
a gadułą jaką była...
te dwa Tiry kapeluszy,
świadczą o.. bogactwie duszy?
a torebek szafy cztery?
rękawiczek do cholery?
miałaś talent Wielka Damo?
lat hmm... dzieści WCIĄŻ TO SAMO!
jazgotliwa, czy kobieta?
bez rodziny, bez faceta,
całe życie przegadała,
śmierć ględzenie Jej przerwała,
Bogu będzie teraz biada,
jak się w Raju też rozgada,
coś z Nią zrobić będzie trzeba,
bo kto zechce pójść do Nieba?

Po czterech latach od Jej nieobecności nie spotykam się z Jej głosem ani w radio ani w teleogłupiaczu. Odeszła po raz drugi? Z naszej pamięci?

Będą babcie i dziadkowie neostrady?

Spacerując po Szczecinie zauważyłem ogłoszenie o bezpłatnym szkoleniu babć i dziadków "Bezpłatne szkolenie komputerowe - Babcia i dziadek w sieci".

Kawa na ławę.

Wpadłem dziś do Krystyny na poranną kawę,
czytam, ze śmiechu parskam, przednią mam zabawę.
- A co to wczoraj było? wystawna kolacja?
Krystyna odpowiada: - Nie zwykła libacja!

Wpadł do mnie Pan Redaktor razem z kolegami
a co się później działo poczytajcie sami.
Krzyczeli, ubliżali, wywlekali winy,
ja ich nie zapraszałam, wpadli bez przyczyny.

Wyzywali żem ślepa, fakt wzrok mam już słaby,
ale ładnie tak czepiać się mnie? Starej baby?
Wiadomo, oni sławni, pycha ich rozdyma
a ślepej, schorowanej, nikt strony nie trzyma.

Można wyśmiewać moje pseudonimy wiecznie?
Wolę się nie ujawniać bo tu niebezpiecznie!
Pan Redaktor ma władzę i autorytety
i zero zrozumienia dla starej kobiety.

Jest niczym Pan na Włościach, całe miasto jego,
a dla niepełnosprawnych szacunku żadnego!
Jak balon go rozdyma wybujałe ego,
a jak ten balon przekłuć? Co zostanie z niego?

Trochę gbura, prostaka, wiecznego mądrali,
co się jakąś współpracą, nagrodami chwali,
na innych patrzy z góry i wdaje się w spory,
a gdzie serce? Współczucie? Gdzie trochę pokory?

Tak jak już wspominałem, na kawę dziś wpadłem
i do kawy ciasteczko ciut nieświeże zjadłem.
Nie wymieniłem gościa Krystyny z nazwiska,
nie chcę sądów odwiedzać z daleka ni z bliska.

Kolegów Redaktora kontakt bezpośredni
też jest dla mego ciała niezbyt odpowiedni.
Żegnam się i wychodzę od pani Krystyny,
mam nadzieję się spotkać aż na imieniny.

No, chyba że Redaktor w akcie desperacji
znów wpadnie do Krystyny na wykład swych racji.

Nie widzę, nie słyszę, tego nie ma!

Czy bzdurą tylko jest co obłąkany bredzi?
Nie wiemy, bo słów jego prawie nikt nie śledzi!
Ktoś pianę toczy z pyska niczym wściekły pies,
bo na swym blogu pisze coś Krystyna S.?

Pewnie kocha swe miasto, że aż drżą jej ręce
gdy pisze ciut nieskładnie, a co ma w podzięce?
Obelgi, oburzenie i inne zniewagi,
za próbę pokazania tego, że król nagi?

Kiedy rzucisz kamieniem tu w naszym Szczecinie,
to zgadnij w co uderzy? Czego nie ominie?
Takiego rzutu prawdopodobieństwo duże,
że trafi wprost w psią kupę lub jakąś kałużę!

Rozjeżdżone chodniki, śmieci i bajora
to nasza rzeczywistość, ponura i chora.
Straży miejskiej pod nogi możesz rzucać śmieci,
albo pieska wypróżnić, ich to nie obleci.

Dwa razy dziennie widzieć im kazała władza,
a potem cały bajzel już im nie przeszkadza.
Architekt miejski usnął i są tego skutki,
gdzie nie spojrzeć koszmarne handlujących budki.

To łączenie zabytków z tandetą, bezguście!
Jesteśmy w wielkim mieście, czy gdzieś na odpuście?
Niech gospodarzom miasta już przestanie "zwisać",
a wówczas i Krystyna S. przestanie pisać!

Kiedyś kąpano się na Jana?

Wszedłem dzisiaj do NETTO po zwykłe zakupy,
naraz czuję coś śmierdzi jak skunksowi z dupy,
już prawie na bezdechu rozglądam się wkoło
i widzę osobnika jak tańczy wesoło.
Może to nie był taniec a tylko podrygi,
wyglądał przezabawnie lecz... śmierdział jak rzygi!
Palto brudne a spodnie? Prane w Peerelu!
Coś mruczał niewyraźnie tocząc się do celu,
w koszyk patrzył a wzrok miał mroczny i ponury,
spojrzałem, myśląc: mydło kupił? Nie! Vanpury!