Sumienie, kamienie

Żył, był i umarł, taka kolej rzeczy, wszyscy tak mają, ktoś temu zaprzeczy? Można do Boga pisać zażalenia, lub kamień w trawnik dla ulgi sumienia. Niechaj zadręcza codziennym widokiem tych, co patrzyli przymrużonym okiem a teraz biją pianę, przyjaciele? Kto rękę podał? Kto jęzorem miele? Poznasz ich w biedzie, tak mówi przysłowie, była Policja, było Pogotowie, a gdzie ci byli, czemu opuścili? Daremnie pytań ciśnie się i tysiąc, swą własną "prawdę" każdy gotów przysiąc, szukając winnych najdalej od siebie, przyjaciół łatwo poznasz gdyś w potrzebie.