Hierarchia ważności

Dzielnie stajesz z sukcesem w zawody,
przeskakujesz raźnie po trzy schody.
Wtem, znienacka choroba przygniata
i odcina od zgiełku, od świata.
Twa hierarchia ważności się zmienia,
pozostają przyziemne marzenia.
Jedna myśl odtąd kłuje jak kolec:
- Móc jak inni, zdrowi... Oddać stolec!

O absurd zahacza kto, kogo, za co i kiedy odznacza

Przypną odznaczeń wagon prosto z huty.
Władza się zmieni i... psu to na buty!
 - błąd, że nie z huty? No, tak. Wprost z mennicy.
Po zmianie władzy i tak śmiech ulicy.


Skulił się po pochwałach, czym zadziwił tłumy. Czy też każda pochwała to powód do dumy? Zanim w pychę urosną, pierwej ludzie mali niech pomyślą dlaczego, i kto to ich chwali.