Rozwiązanie

Krąży żart o tym, jak ogłosili na spotkaniu z emerytami, że jutro powieszą co dziesiątą osobę, gdzie po oklaskach padało jedyne pytanie - przynieś własną linę, czy rząd zapewni?

 

Za dużo emerytów siedzi na budżecie,

- Musimy coś z tym zrobić.

- A co?

- Sami wiecie...

Blokują nam przychodnie, sklepy i szpitale.

Wciąż łażą, narzekają, nieszczęśliwi stale.

Tęsknią za Peerelem, za czasem młodości,

narzekają na młodzież, można dostać mdłości!

Ile mieszkań się zwolni, ucieszą się młodzi,

gdyby co dziesiątego - do Charona łodzi.

Młody na propagandę jest podatny taki,

uwierzy w eko-brednie, będzie jadł robaki.

Stary wróbel na plewy już się nie nabierze,

i emeryt uśmiechnie się tylko nieszczerze,

nie wierząc w ekologów obłudne gadanie,

jajecznicę na boczku zrobi na śniadanie.

zachwycając się smakiem i mamrocząc stale:

- A niech sobie idioci jedzą te robale!

Tu premier do ministrów, nabrawszy oddechu:

 - Musimy coś z tym zrobić, ale bez pośpiechu.

 Trzeba tak to ogłosić, by się sami pchali,

 jak w sklepach, bez kolejki obsługi żądali.

 

 Rząd ogłosił niebawem:

 - Drodzy emeryci!

 Ta wiadomość zapewne każdego zachwyci,

 można się zapisywać! Rządowa Loteria! 

- Tylko dla emerytów! 

 Wybuchła breweria!

 - Byłem pierwszy! 

- Ja dłużej na emeryturze!

Tumult, zgiełk roszczeniowy w emeryckim chórze. 

  Tu minister finansów:

  - Małe sprostowanie, spróbujemy wam pomóc,

  panowie i panie.

  Rząd znalazł rozwiązanie, wszyscy się ucieszą,

  co dziesiątą osobę z loterii powieszą.

  W ten sposób wasze szanse na wygraną wzrosną!

 

  Uzupełnił z uśmiechem wręcz radosnej miny:

  - Nie musicie zabierać z domu własnej liny.

Władza wszystko zapewni, bo już podpisuje

kontrakt na szubienice, lin też nie brakuje.

Prawie głuchy staruszek zaklaskał nieśmiało.

Wzbudził burzę oklasków, wiwatów niemało.

- Jaki nasz rząd wspaniały, zadbał o szczegóły.

- I na nasze problemy jest nad wyraz czuły.

- Tu loteria, tam jakieś dopłaty, dotacje!

- Na stojąco należą się władzom owacje!