Pij!

Niech będzie ci jakoś
łatwiej,
niech będzie ci  trochę
lżej,
kup pół litra
co wieczór,
i pij,
rób drinki,
chlej!
Umysłu wyostrzaj neurony,
goń myśli
jak geniusz szalony,
zagub się
w oczywistości,
daj upust
szaleństwu i złości,
zauważ,
tym razem podwójnie,
to, czego strzegą
czujnie,
abstynenci półgłówki,
co kłębią się
jak mrówki.
I tyle samo znaczą!
Wodę pić?
Można.
Z rozpaczą!
Woda pita wiadrami
ogłupia,
obciąża,
mami!
Wolności myśli sprzyja
to, co się ze smakiem
wypija!
Wątroba?
Żołądek?
Nery?
A, co to jest do cholery?
Tu nie ma w chlaniu zabawy!
To wszystko
wyłącznie dla sprawy!
Poświęcasz się
dla budżetu,
bez chwały,
bez epoletu,
rodzinę powoli tracisz,
ZUS wczesną śmiercią  bogacisz,
więc skąd ta nienawiść dzika
do... alkoholika?
Czyż w każdym mieście
(to nie androny!)
nie powinien być pomnik
pijaka WSTAWIONY?

Miej serce, patrzaj w serce.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gdzie Rząd tam i ofiary, ból i rozpacz głucha,
miej serce, patrzaj w serce, która władza słucha?
Gotowa zamordyzmem wmawiać swą skuteczność,
niepokornych ukarać, uciszyć na wieczność,
od wieków wciąż tak samo, sprawnie i skutecznie,
władza musi mieć rację i czuć się bezpiecznie,
pomimo "panta rhei kai ouden menei",
świat jednak stoi w miejscu, dla pewnych idei.

Miej serce, patrzaj w serce, lecz władza nie słucha!
Cóż, głaz ciężki, ogromny, lecz podstawa krucha!

Postawiono pomnik w Szczecinie.

Te zdjęcia zrobiłem dwa dni później:
























































Mój wnusio za kilkanaście dni kończy osiem lat. Zapytał mnie o ten pomnik. Skąd się wziął bo wcześniej go tu nie było i dlaczego postawiono ten pomnik? Próbowałem dziecku wyjaśnić, że Potulice to wieś z województwa bydgoskiego, w której był obóz pracy naszych obecnych przyjaciół unijnych. Zapytał mnie kiedy to było? Odpowiedziałem zgodnie z prawdą, że mnie, jego taty i oczywiście mojego wnusia nie było wtedy na świecie bo to było ponad 65 lat temu. I tu mnie wnuczek zaskoczył następnym pytaniem:

- dziadku? to dlaczego ten pomnik postawili dopiero teraz?

Nie potrafiłem wnusiowi na to proste pytanie sensownie odpowiedzieć.

W obozie zginęło grubo ponad pół tysiąca dzieci.

Obóz nie ma dobrej sławy także z powodu, że w latach 1945-1950 znajdował się tam Centralny Obóz Pracy w Potulicach dla Niemców.

Ale o tym już z wnusiem nie rozmawiałem.

Wydaje mi się, że dla tego pomnika odpowiedniejszym miejscem byłby Cmentarz Centralny.