usiadł smutny gej gdzieś w gaju,
drapie z nudów się po jaju,
myśli sobie: - to nie raj,
nie mam gdzie swych ogrzać jaj,
wszędzie na mnie ktoś poluje,
już konceptu mi brakuje,
po cóż marsze i parady?
dziwne stroje, maskarady?
toż w tej Polsce sami święci,
gdy się ktoś przy dupie kręci,
zaraz naród oburzony,
chwyta orczyk albo brony,
zabić geja! niechaj zdycha!
niech nie wkurza nam Giertycha!
no, bo geja "Polska cała"
nie odróżnia od "pedała",
naród mamy oświecony,
co to kocha dzieci, żony,
całkiem trzeźwy i rozumny,
od kołyski aż do trumny.
Taki naród co "bez skazy",
tylko skąd te... "dupowłazy"?
skąd nepotyzm, ta obłuda?
skąd ta wieczna wiara w cuda?
i za awans, za posadkę
sprzedał by i własną matkę,
i bez czy też z wazeliną,
wlazł by w dupę wraz z rodziną?
z uwielbieniem patrzy w księdza,
co czas na "uciechach" spędza,
a w obronie pedofila,
co z ich dziećmi czas umila,
pod więzieniem smutny szlocha:
- zwolnić! on tak dzieci kocha!
rozmodleni pielgrzymują,
znak pokoju przekazują,
wróci taki wnet do siebie,
i nie myśli już o niebie,
warczy wściekle na sąsiada,
z chęcią by udusił gada,
Polak to jest taki okaz,
co jak robi, to na pokaz,
inna myśl mu serce gniecie,
a co inne język plecie,
z wierzchu, prawy, kryształowy,
innym pomóc jest gotowy,
ale w środku zaś, a juści,
on żywemu nie popuści!
może tak, ot, bez powodu,
ci narobić "gnoju, smrodu",
i gdy padniesz pokonany,
on miał będzie dzień udany!
Nabazgrałem to 15 Sierpnia 2006, o godzinie 01:11:14 na pewnym blogu.
Zapisałem u siebie, aby nie szukać.
drapie z nudów się po jaju,
myśli sobie: - to nie raj,
nie mam gdzie swych ogrzać jaj,
wszędzie na mnie ktoś poluje,
już konceptu mi brakuje,
po cóż marsze i parady?
dziwne stroje, maskarady?
toż w tej Polsce sami święci,
gdy się ktoś przy dupie kręci,
zaraz naród oburzony,
chwyta orczyk albo brony,
zabić geja! niechaj zdycha!
niech nie wkurza nam Giertycha!
no, bo geja "Polska cała"
nie odróżnia od "pedała",
naród mamy oświecony,
co to kocha dzieci, żony,
całkiem trzeźwy i rozumny,
od kołyski aż do trumny.
Taki naród co "bez skazy",
tylko skąd te... "dupowłazy"?
skąd nepotyzm, ta obłuda?
skąd ta wieczna wiara w cuda?
i za awans, za posadkę
sprzedał by i własną matkę,
i bez czy też z wazeliną,
wlazł by w dupę wraz z rodziną?
z uwielbieniem patrzy w księdza,
co czas na "uciechach" spędza,
a w obronie pedofila,
co z ich dziećmi czas umila,
pod więzieniem smutny szlocha:
- zwolnić! on tak dzieci kocha!
rozmodleni pielgrzymują,
znak pokoju przekazują,
wróci taki wnet do siebie,
i nie myśli już o niebie,
warczy wściekle na sąsiada,
z chęcią by udusił gada,
Polak to jest taki okaz,
co jak robi, to na pokaz,
inna myśl mu serce gniecie,
a co inne język plecie,
z wierzchu, prawy, kryształowy,
innym pomóc jest gotowy,
ale w środku zaś, a juści,
on żywemu nie popuści!
może tak, ot, bez powodu,
ci narobić "gnoju, smrodu",
i gdy padniesz pokonany,
on miał będzie dzień udany!
Nabazgrałem to 15 Sierpnia 2006, o godzinie 01:11:14 na pewnym blogu.
Zapisałem u siebie, aby nie szukać.
Zawsze byłem pełen uznania dla ludzi którzy potrafią wierszem czy piosenką przekazać jakąś spójną treść. Umiejętność posługiwania się językiem polskim i dobieranie odpowiednich słów do rymów to trudna sztuka.