Diatryba to przemówienie, kazanie lub wykład o odcieniu moralizatorskim, nieraz towarzyszy jej teatralność i przesadny patos. Może oznaczać również pamflet, ostrą krytykę, zwłaszcza polityczną.
Wywodzi się od greckiego terminu diatribē.
Nad sensem zdań wciąż głowi się, i czółko marszcząc, myśli, gdyba... co autor chciał? Dlaczego tak? Już wiem! To przecież jest diatryba! Kto definicję słowa zna, nie zdziwi go dosadność żadna, bo myśl ma mieć głęboki sens, a niekoniecznie ma być ładna!
W skrócie chodzi tu o to, że w sposób absolutnie niespodziewany Ziemia zmieniła prędkość własnych obrotów i nie wiadomo dlaczego zaczęła się kręcić szybciej.
Czy według tych teorii, Ziemia co jakiś czas zmniejsza swoją objętość na tyle, że kurcząc się, powoduje ponowne stykanie się kontynentów i oceany zalewają całą powierzchnię. I stąd te legendy o tzw. potopie?
A "po wszystkim" przetrwałe formy życia zaczynają mozolny rozwój, i stąd ta opowieść o Syzyfie?
Tych, co chrząknięć znad koryt słyszeć da się głos, nie obchodzi zziębniętych, chorych ludzi los. Jedni zwożą naiwnych wprost na poniewierkę, wyżymając ich z forsy, jak z wilgoci ścierkę, ci drudzy przygraniczne robią widowisko...
Gdzie jest w tym człowieczeństwo? Było chociaż blisko?
Podzieliwszy planetę na państew enklawy, decydują o życiu bliźnich. Dla zabawy. Pewnie radość ogarnia polityków szczera, gdy kolejna bezradna ofiara umiera? Ich los dla polityków znaczy tak niewiele. Plotą, że samoloty, paszporty, hotele... Ludziom, w środkach przekazu, wciąż w głowach mieszają, zamiast problem rozwiązać, gmatwają... gmatwają...
Incydenty graniczne? Cóż lepszego trzeba? Dla wielu polityków jest to jak "dar z nieba"! Ileż spraw się przykryje, pogrąży w niebycie. Lud ma o czym pogadać. Furda ludzkie życie!
Współczesna wersja miłości do bliźniego ma się dobrze:
Musisz zaakceptować siebie. I nie oczekuj żadnej oceny od innych. Ludzie są niewdzięcznymi stworzeniami, jeśli po prostu nie lubią osoby, czy to szarej myszy, czy ognistego ptaka, nadal będziesz ich sobą irytować. Nie zależy to od tego, jak bardzo dana osoba wyróżnia się z tłumu.
Każdy z nas chce być najlepszy i odnoszący sukcesy. Do tego wszystkiego trzeba się wyróżniać i to nie jest złe, ale znając przewagę nie należy być chwalipiętą, należy słuchać opinii innych, nie będąc intrygantem, mieć własne poglądy i punkt widzenia.
Nikt nie może być dobry dla wszystkich - ludzie są tak zbudowani, że nie możemy obejść się bez ciosów, dyskusji, moralizatorstwa itp.
Jeśli się nie wyróżniamy między innymi żeby nie denerwować - UFAJĄ i AKCEPTUJĄ!
Możemy wybrać: być silnymi lub słabymi.Tylko nieliczni potrafią żyć w prawdzie. W naszych czasach ciężko być myszką, przeżyją najsilniejsi.
Aby nie irytować innych i nie podsuwać powodu do dyskusji, nie należy nic o sobie mówić, nie przechwalać się, nie narzekać. Nie rozmawiać o innych, ale nauczyć się słuchać.
Przestrzegać zasad przyjętych społeczeństwie, nie dopuszczać do ekstrawagancji i ekscentryczności w zachowaniu, w ubiorze.
Społeczeństwo jest tak zorganizowane, że zawsze znajdzie się ktoś, kogo rozwścieczy cokolwiek zrobisz.
Każdy to lubi - to zadanie jest nierealne i w zasadzie utopijne.
Dlatego nie musisz nawet myśleć o tym problemie. Najważniejszy jest cel, jakim jest polubienie siebie. Oczywiście w ramach prawa!
Przychodzimy na ten świat sami i samotni odchodzimy. Ci, którzy chcą być z nami, będą z nami i wybaczą wszelkie niedociągnięcia.
Po prostu musisz być sobą, nie zadowolisz wszystkich.
/ Powyższy tekst powstał na podstawie internetowych wypowiedzi i własnych doświadczeń. /
Jak przypomina rosyjski Opennet,
minęło
30 lat od utworzenia pierwszego publicznego wydania jądra
Linuksa. Jądro 0.01było
skompresowane do 62 KB, zawierało 88 plików i zawierało 10239 linii
kodu źródłowego. Według Linusa Torvaldsa to właśnie moment
publikacji jądra 0.01 jest prawdziwą datą 30-lecia
projektu.
25
sierpnia 1991 roku, po pięciu miesiącach rozwoju, 21-letni student
Linus Torvalds ogłosiłna
telekonferencji comp.os.minix, że pracuje nad działającym
prototypem nowego
systemu operacyjnego Linux. Pierwsze publiczne wydanie jądra
Linuksa zostało wydane 17 września 1991
roku.
Dynamika
wzrostu bazy kodu (liczba linii kodu źródłowego) jądra:
0.0.1
- wrzesień 1991, 10 tysięcy linii kodu;
1.0.0
- marzec 1994, 176 tys. linii kodu;
1.2.0
- marzec 1995, 311 tysięcy linii kodu;
2.0.0
- czerwiec 1996, 778 tys. linii kodu;
2.2.0
- styczeń 1999, 1,8 miliona linii kodu;
2.4.0
- styczeń 2001, 3,4 miliona linii kodu;
2.6.0
- grudzień 2003, 5,9 miliona linii kodu;
2.6.28
- grudzień 2008, 10,2 mln linii kodu;
2.6.35
- sierpień 2010, 13,4 mln linii kodu;
3.0
- sierpień 2011, 14,6 miliona linii kodu.
3,5
- lipiec 2012, 15,5 miliona linii kodu.
3.10
- lipiec 2013, 15,8 mln linii kodu;
3.16
- sierpień 2014, 17,5 miliona linii kodu;
4.1
- czerwiec 2015, 19,5 miliona linii kodu;
4,7
- lipiec 2016, 21,7 mln linii kodu;
4.12
- lipiec 2017, 24,1 mln linii kodu;
4.18
- sierpień 2018, 25,3 miliona linii kodu.
5.2
- lipiec 2019, 26,55 miliona linii kodu.
5,8
- sierpień 2020, 28,4 miliona linii kodu.
5.13
- czerwiec 2021, 29,2 miliona linii kodu.
Postęp
w rozwoju rdzenia:
Linux
0.0.1 - wrzesień 1991, pierwsze publiczne wydanie obsługujące
tylko procesor i386 i ładowanie z dyskietki;
Linux
0.12 - styczeń 1992, kod zaczął być rozpowszechniany na licencji
GPLv2;
Linux
0.95 - marzec 1992, zapewniał możliwość uruchomienia X Window
System, zaimplementował obsługę pamięci wirtualnej i partycji
wymiany.
Linux
0.96-0.99 - 1992-1993, rozpoczęto prace nad stosem
sieciowym. Wprowadzono system plików Ext2, dodano obsługę
formatu plików ELF, wprowadzono sterowniki kart dźwiękowych i
kontrolerów SCSI, zaimplementowano ładowanie modułów jądra i
systemu plików /proc.
W
1992 roku pojawiły się pierwsze dystrybucje SLS i Yggdrasil. Latem
1993 roku powstały projekty Slackware i Debian.
Linux
1.0 – marzec 1994, pierwsze oficjalne wydanie stabilne;
Linux
1.2 - marzec 1995, znaczny wzrost liczby sterowników, wsparcie dla
platform Alpha, MIPS i SPARC, rozszerzenie możliwości stosu
sieciowego, pojawienie się filtru pakietów, obsługa NFS;
Linux
2.0 - czerwiec 1996, wsparcie dla systemów wieloprocesorowych;
Marzec
1997: Założenie LKML, listy dyskusyjnej programistów jądra
Linuksa;
1998:
Uruchomienie pierwszego klastra Linux opartego na Top500,
składającego się z 68 węzłów z procesorem Alpha;
Linux
2.2 - styczeń 1999, zwiększona wydajność systemu zarządzania
pamięcią, dodano obsługę IPv6, zaimplementowano nowy firewall,
wprowadzono nowy podsystem dźwiękowy;
Linux
2.4 - luty 2001, obsługa systemów 8-procesorowych i 64 GB pamięci
RAM, system plików Ext3, obsługa USB, ACPI;
Linux
2.6 - grudzień 2003, obsługa SELinux, automatyczne narzędzia
dostrajania jądra, sysfs, przeprojektowany system zarządzania
pamięcią;
W
2005 roku wprowadzono hiperwizor Xen, który zapoczątkował erę
wirtualizacji;
We
wrześniu 2008 roku powstało pierwsze wydanie platformy Android
opartej na jądrze Linux;
W
lipcu 2011 roku, po 10 latach rozwoju gałęzi 2.6.x ,
dokonano przejścia
na numerację 3.x. Liczba obiektów w repozytorium Git
osiągnęła 2 miliony;
W
2015 roku
miało miejsce wydanie
jądra Linux 4.0. Liczba obiektów git w repozytorium osiągnęła
4 miliony;
W
kwietniu 2018 pokonujemy barierę
6 milionów obiektów git-core w repozytorium.
W
styczniu 2019 powstała gałąź jądra Linux
5.0 . Repozytorium
osiągnęło poziom 6,5 miliona obiektów git.
Opublikowane
w sierpniu 2020 r. jądro 5.8 było największe
pod względem liczby zmian wszystkich jąder podczas całego
istnienia projektu.
Jądro
5.13 ustanowiło rekord liczby deweloperów (2150), których zmiany
zostały wprowadzone do jądra.
W
2021 roku do gałęzi Linux-next kernel został dodany kod
do tworzenia sterowników w języku Rust. Trwają
prace nad włączeniem
komponentów wspierających Rust w rdzeniu.
68%
wszystkich zmian w rdzeniu zostało dokonanych przez 20
najaktywniejszych firm. Na przykład, w
rozwój jądra 5,13, i
10%
wszystkich zmian jest zaangażowanyIntel,
6,5% - Huawei, 5,9% - Red Hat, 5,7% - Linaro, 4,9% - Google, 4,8% -
AMD, 3,1% - NVIDIA, 2,8% - Facebook, 2,3% - SUSE, 2,1% - IBM, 1,9 % —
Oracle, 1,5% — ARM, 1,4% — kanoniczny. 13,2% zmian zostało
przygotowanych przez niezależnych współpracowników lub
deweloperów, którzy nie zadeklarowali wprost swojej pracy dla
określonych firm. 1,3% zmian przygotowali studenci, doktoranci
i przedstawiciele placówek oświatowych. AMD jest liderem pod
względem 5,13 linii kodu dodawanych do jądra, z udziałem 20,2%
(sterownik amdgpu ma ok. 3 mln linii kodu, co stanowi ok. 10%
całkowitego rozmiaru jądra - uwzględniono 2,4 mln linii przez
automatycznie generowane pliki nagłówkowe z danymi dla rejestrów
GPU ).
Ktoś
złośliwy napisał, że student sklecił z nudów kod, który po 30
latach wciąż działa jak gdyby został napisany... przez studenta.
Co, poza domysłami, wiemy o mijanych na ulicy ludziach? Dokąd zmierzają, jak się czują, czy jedli dzisiaj jakiś posiłek, jak bardzo czują się samotni, nieszczęśliwi lub szczęśliwi, ilu z nich umrze dzisiejszej nocy?
Lekarz widzi pacjenta przez krótki czas, a oczekuje się od niego aby wiedział więcej o nas, niż my o sobie, pomimo, że to my możemy obserwować siebie rok za rokiem i nie potrafimy (nie chcemy?) wyciągać wniosków z tego, co nam szkodzi.
Nie wymagajmy cudów od innego człowieka jedynie z tego powodu, że został “inkasentem” medycznym. Płacisz podatki, płacisz za media, płacisz za pokarm cielesny, płacisz za pokarm duchowy... płacisz za przegląd pojazdu... płacisz za przegląd własnego ciała... Czasem nawet dadzą ci świadectwo przeglądu, ale bez żadnej terminowej gwarancji na piśmie, bo organizm ludzki nie podlega ścisłemu obrachunkowi, mam na myśli trwałość. Nikt nie zna dnia i godziny... kiedy ten biologiczny konglomerat komórek straci sprawność i zacznie obumierać. Obserwujemy urządzenia, robimy okresowe przeglądy, konserwacje, smarowanie trybików... a ludzie? Tyle się żyje, aż się zużyje.
Pomówiony informatyk wykonywał testy obciążeniowe sprzętu komputerowego. Sprawdzał wytrzymałość policyjnych komputerów najlepiej jak potrafił! Robił to profesjonalnie. Testy trwające przez długi czas wykazały solidność sprzętu i potwierdziły zasadność jego zakupu. To potwierdza słuszność postępowania rzeczonego informatyka. Wykazał się ogromną troską o powierzony mu park komputerowy. Powinien zostać nagrodzony za swoją innowacyjność i dbałość o niezawodność powierzonego pod opiekę sprzętu.
Hmm..Lata temu pisałem, że wkrótce nadejdą czasy, gdy władze oznaczą swoje narodowe hodowle tak, że nieoznaczony osobnik nie skorzysta z tzw. paśnika (np. sklepu). Jeżeli ktoś takiemu wykluczonemu kupi jedzenie, to podzieli jego los. Zostanie elektronicznie wykluczony z rejestru zasobów ludzkich. Będzie poza stadem i się nie pożywi. Nie skorzysta z żadnych środków i instytucji. Spokornieje i nie będzie już narzekał na swoich pastuchów. To już się dzieje:
Wejście dywizjonu flagowego - coroczne spotkanie Prus Wschodnich, Wolfsburg 2019:
„Prusy Wschodnie nie są śmiertelne!”
Przemówienie rzecznika LO Stephana Grigata na dorocznym spotkaniu Prus Wschodnich Landsmannschaft 2019 w Wolfsburgu (wybrane fragmenty tłumaczone translatorem Google):
Zebraliśmy się tutaj dzisiaj, aby wyznać naszą wspólną ojczyznę, Prusy Wschodnie, aby upamiętnić ofiary ucieczki i wysiedlenia z Prus Wschodnich, deportacji i pracy przymusowej oraz gwałtu i znęcania się, a także aby wyrazić nasze współczucie i solidarność z ocalałymi w imię pamięci Prus Wschodnich, które nie przeżyły wojny i wypędzenia, aby uczcić pamięć i podziękować tym żołnierzom niemieckim, którzy swoim wysiłkiem i tysiąckrotną stratą życia umożliwili ocalałym ucieczkę z Prus Wschodnich, naszych rodaków z Prus Wschodnich w kraju naszą bezwarunkową solidarność i wyrażenie poparcia, a jednocześnie potwierdzenie naszej woli udziału w przyszłości Prus Wschodnich.
Serdecznie witam wszystkich w naszym gronie, aw szczególności wspomnę:
• przewodniczącego Związku Stowarzyszeń Niemieckich na Warmii i Mazurach Heinricha Hocha;
• poseł do Bundestagu i przewodniczący jedynej grupy wypędzonych w Bundestagu Eckhard Pols;
• pruski posiadacz tarczy, były marszałek i poseł do Bundestagu Wilhelm von Gottberg.
• poseł do parlamentu krajowego i przedstawiciel rządu kraju związkowego Dolnej Saksonii ds. Wypędzonych i przesiedleńców, Editha Westmann;
• stanowa przewodnicząca wschodnio-pruskiego Landsmannschaft w Dolnej Saksonii dr. Barbara Loeffke;
• byli zastępcy rzeczników prasowych Prengel i Hufenbach;
• Honorowa przewodnicząca Landsmannschaft Ostpreußen Gruppe Wolfsburg, Charlotte Kerbstadt.
Witam serdecznie wszystkich znajomych z domu, którzy odbyli długą podróż z Prus Wschodnich i przyjechali do Wolfsburga - widziałem już rodaków z Bartenstein, Osterode i Neudims.
Serdecznie pozdrawiam tych, którzy brali udział w wojnie światowej i są z nami do dziś.
Z narażeniem życia żołnierze niemieccy umożliwili ucieczkę setkom tysięcy Prusów Wschodnich, oddając w zamian tysiące razy własne życie. Niemcy są ci winni podziękowania, Prusy Wschodnie są ci winni. Zapraszamy!
Prusy Wschodnie przeszły przez lata wiele wstrząsów - w 1945 roku nie przestały istnieć.
Prusy Wschodnie są złożone. To historia, dom, miejsce naszych korzeni, natura, radość życia, miejsce naszych marzeń, pragnień i tęsknot - nierozerwalnie związane z naszym losem.
Jesteśmy oddani Prusom Wschodnim! Prusy Wschodnie to nasze dziedzictwo i nasza misja. Prusy Wschodnie to przyszłość! Prusy Wschodnie żyją!
Jeśli chcemy, aby tak pozostało, jeśli chcemy zachować i rozwijać Prusy Wschodnie, to Prusowie Wschodni muszą się trzymać razem.
Musimy trzymać się razem. Tylko razem jesteśmy silni. Tylko razem jesteśmy w stanie poradzić sobie z mielizną przyszłości.
Spójność Prus Wschodnich nie jest niestety taka, że zawsze otrzymywała najwyższe oceny.
Obraz siebie samych Prus Wschodnich, tożsamość Prus Wschodnich i przywiązanie do niej nieco osłabiają.
Jeśli chodzi o „obywatelstwo niemieckie”, ustawa opiera się przede wszystkim na przyznaniu się, a dopiero w drugiej kolejności na obiektywnych faktach potwierdzających przyznanie się do winy.
Musimy tak zachować z naszą „bytem wschodnio-pruskim”: istotne jest płynące z woli zobowiązanie do przynależności do niemieckiej grupy etnicznej Prus Wschodnich!
Ważne jest nie to, co nas dzieli, ale to, co nas łączy!
Jesteśmy Prusami Wschodnimi tylko wtedy, gdy czujemy się Prusami Wschodnimi i wyrażamy to w naszym codziennym życiu.
Musimy i będziemy przeciwdziałać wykluczeniu.
Nie tracisz swojej tożsamości z Prus Wschodnich, ponieważ zostałeś wydalony na terytorium federalne lub tam wyemigrowałeś, nawet dlatego, że jako Niemiec i jako Prus Wschodni pozostaliście w swoim kraju i mieszkacie tam z polską większością ludności.
...
Dla nas Prusy Wschodnie, dla wszystkich wypędzonych, dla wszystkich Niemców ważny jest widoczny znak, który podtrzymuje pamięć o ucieczce i wypędzeniu Niemców pod koniec drugiej wojny światowej.
W listopadzie 2005 r. Partie rządzące drugiej wielkiej koalicji zgodziły się na realizację tego od dawna omawianego projektu.
W rezultacie trzy lata później, w grudniu 2008 r., O utworzeniu Fundacji Flight Expulsion Reconciliation jako subfundacji Fundacji Niemieckiego Muzeum Historycznego zdecydował niemiecki Bundestag.
W całych Niemczech, w tym we wschodnich prowincjach, w czasie wojny zginęło około 6,8 miliona osób, co stanowiło jedną dwunastą populacji.
Prawdopodobieństwo śmierci w wyniku walk lub wypędzeń w Prusach Wschodnich podczas wojny było trzy do czterech razy wyższe niż w pozostałych Niemczech.
56 000 Prusaków Wschodnich zginęło w wojnie jako żołnierze.
Wykazano, że 123 000 osób, czyli pięć procent, zmarło bezpośrednio w wyniku powszechnych eksmisji
390 000 cywilów, czyli 16 procent, nadal uważano za zaginionych w 1965 roku. Tak więc ludzie ci opuścili Prusy Wschodnie w 1945 roku i nigdy nie pojawili się ponownie, zniknęli w chaosie wojny, ucieczki i wysiedleń.
W Prusach Wschodnich ryzyko uprowadzenia jako niewolniczej siły roboczej w przestrzenie Syberii lub - w wielu przypadkach - zgwałcenia było kilkakrotnie wyższe niż w pozostałej części Rzeszy.
Prusowie Wschodni, starsi spośród nas, młodsi rodzice i dziadkowie, zostali zmuszeni do opuszczenia ojczyzny przodków w 1944 r., A w następnych latach wbrew ich woli przemocą lub groźbami przemocy, a czasem pod najbardziej okrutnymi okoliczności, to znaczy wygnani, jako ich towarzysze losu również z innych wschodnich prowincji imperium.
Pod względem rodzaju, zakresu i wykonania eksmisja była straszną, pojedynczą zbrodnią zbliżającą się do ludobójstwa.
Nie można tego wytłumaczyć, usprawiedliwić ani usprawiedliwić najgorszymi zbrodniami popełnionymi wcześniej przez narodowych socjalistów w niemieckim imieniu.
To wykluczenie jest powodem, dla którego istnieje nasza i reszta drużyn narodowych.
To trauma Niemiec.
To właśnie musimy zobaczyć, co chcemy ponownie znaleźć na wystawie stałej.
W tym kontekście ważne jest dla mnie, aby wojna i zbrodnie narodowych socjalistów nie były nieuniknionymi przyczynami wypędzenia Niemców.
Chciałbym bardzo wyraźnie przeciwstawić się poglądowi, że Niemcy, poprzez swoje zbrodnie, nadal są winni wydalenia.
Chciałbym zacytować znanego międzynarodowego prawnika Alfreda de Zayasa: „Druga wojna światowa była powodem, ale nie przyczyną wypędzenia. Często argumentowany dziś prosty związek przyczynowo-skutkowy (który odnosi się do związku przyczynowego) między wojną a wygnaniem nie przekonuje, a oprócz tego, jest naukowo nie do utrzymania.
Koniec wojny byłby całkowicie możliwy bez wypędzenia Niemców wschodnich. Mieszkańcy Nadrenii nie zostali wypędzeni na wschód przez Francuzów i Holendrów. Dlaczego Prusowie Wschodni i Niemcy sudeccy zostali wypędzeni na zachód?
Przyczyną wydalenia były wolne decyzje niezbyt dużej liczby polityków z kilku państw, których wieloletnie kalkulacje w 1945 roku zaowocowały największym wydaleniem w historii ”.
Tak było.
...
Ważne jest spojrzenie wstecz. Tylko ci, którzy wiedzą, skąd pochodzą, mogą odpowiedzialnie określić, dokąd chcą się udać.
Przyszłość potrzebuje przeszłości.
Ale nie możemy tam zostać.
Wojna, ucieczka i wysiedlenie miały miejsce prawie siedem dekad temu.
Na początku powoli i niezauważalnie, ale na początku nie do zatrzymania, przeszły do historii. Doświadczona historia wielu innych, którzy są wśród nas i żyją.
Historia, która kształtuje naszą egzystencję do dziś. Prawie nikt już nie żyje wśród sprawców wzajemnie popełnionych wówczas zbrodni.
Wina jest zawsze indywidualna. Zginęła razem ze sprawcami. To także przeszło do historii.
Przeszłość pozostaje przypomnieniem i nakazem, aby zrobić to inaczej, lepiej.
Musimy patrzeć w przyszłość.
Ostatnie słowo w nazwie fundacji to pojednanie. Taki jest program.
My, Prusacy Wschodni, przeszliśmy już znaczną część tej drogi. Stworzyliśmy na miejscu wiele wspólnych projektów z partnerami z Polski, Rosji i Litwy. Partnerzy często stali się przyjaciółmi.
Ludzie, którzy uważają, że Prusy Wschodnie są zajęte bieganiem poza granice, powinni w końcu zauważyć: Pokonaliśmy je.
Prusy Wschodnie odniosły ogromne korzyści z członkostwa Polski w Unii Europejskiej. Oprócz obszaru Królewca Prusy Wschodnie są dziś krajem poszukującym, który już dawno oderwał się od cienia komunizmu i ustanowił połączenie z Europą.
Prusy Wschodnie są teraz wolnym krajem w swoich częściach UE.
Imponujące jest to, jak szybko i gruntownie powstała infrastruktura, zwłaszcza drogi.
Obecnie wielu twierdzi, że ta infrastruktura została opłacona przez Unię Europejską, a więc przede wszystkim przez Niemcy.
Cóż, niech tak będzie. W każdym razie Polska pokazała, że wykorzystuje te środki skutecznie, rzetelnie i szybko. Biorąc pod uwagę czas trwania takich budynków w Niemczech (mówię tylko BER), Polacy wyraźnie wyprzedzają Niemcy.
...
Wyzwaniem jest tutaj państwo niemieckie, które w porównaniu z innymi krajami robi o wiele za mało dla swoich Niemców za granicą. Uważam, że zaangażowanie Niemiec wobec członków ich niemieckiej grupy etnicznej w Rzeczypospolitej Polskiej jest wyjątkowo właściwe w takim stopniu, w jakim Polska wydaje na swoich Polaków na Litwie.
Dla Niemców II wojna światowa przynieść miała utworzenie na wschodzie przestrzeni życiowej (Lebensraum). Aby zrealizować te koncepcje, dopuścili się oni ludobójstwa względem Polaków. Jednym z symboli tej nienawistnej ideologii była próba wysiedlenia polskiej ludności z terenów Zamojszczyzny.Jednym z tragicznych epizodów związanych z przesiedleniem ludności polskiej z Zamojszczyzny był obóz przejściowy w Zamościu. Niemcy założyli go w listopadzie 1942 roku.
Ponad pięć lat obecności niemieckiego najeźdźcy zdruzgotało polską gospodarkę, doprowadzając ją do ruiny.
Odbudowa po zniszczeniach trwała kilkadziesiąt lat.
Tragiczny bilans
Przez wiele lat po wojnie trwało szacowanie strat związanych z niemiecką okupacją ziem polskich. Wobec ogromu zbrodni ustalenie ich rzeczywistej skali nie jest możliwe. Wyliczenia należy traktować jako liczby przybliżone, często z tendencją do zaniżania.
- 6 mln obywateli polskich straciło życie w czasie II wojny światowej w wyniku działań wojennych i celowej polityki eksterminacyjnej okupanta
- z tego 644 tys. z powodu działań wojennych, a 5384 tys. w wyniku masowej akcji eksterminacyjnej okupanta
- 1,3 mln obywateli polskich zginęło w niemieckich obozach koncentracyjnych
- śmierć poniosło 22% przedwojennej ludności Polski, co stanowi najwyższy odsetek spośród państw europejskich
- 2,5 mln ludzi wywieziono na przymusowe roboty do III Rzeszy
- ok. 200 tys. dzieci odebrano rodzicom i wywieziono do III Rzeszy
- szacunkowe straty materialne wynosiły w przybliżeniu ok. 258 mld złotych przedwojennych, co w przeliczeniu daje aż 50 mld dolarów
- stracono blisko 2 mln koni, 4 mln bydła rogatego, 5 mln trzody chlewnej i 755 tys. owiec
- zniszczeniu uległo 63% taboru, 6000 km torów kolejowych, 1920 mostów drogowych, 15 tys. km dróg
- straty w rolnictwie sięgały 50% stanu przedwojennego
- straty w przemyśle chemicznym sięgały 64% stanu przedwojennego
- straty w przemyśle spożywczym sięgały 53% stanu przedwojennego
- straty w przemyśle metalowym sięgały 48% stanu przedwojennego
- blisko 43% dorobku kulturalnego na ziemiach polskich zostało zniszczone w wyniku celowej działalności okupanta
- straty w bibliotekach polskich szacowano na 66% stanu przedwojennego
- zburzeniu uległo 25 muzeów, 35 teatrów, 665 kin i 323 domy kultury i domy ludowe
