Diatryba to przemówienie, kazanie lub wykład o odcieniu moralizatorskim, nieraz towarzyszy jej teatralność i przesadny patos. Może oznaczać również pamflet, ostrą krytykę, zwłaszcza polityczną.
Wywodzi się od greckiego terminu diatribē.
Nad sensem zdań wciąż głowi się, i czółko marszcząc, myśli, gdyba... co autor chciał? Dlaczego tak? Już wiem! To przecież jest diatryba! Kto definicję słowa zna, nie zdziwi go dosadność żadna, bo myśl ma mieć głęboki sens, a niekoniecznie ma być ładna!
Wciąż wątpliwości, lecz czy zamierzone? Potrzebne w kraju miejsca wydzielone? Nasz dom jest pełen dziwnych demokratów, to raj złodziei, durniów, i wariatów. Strachy na Lachy, kto pamięta nutę? Spłonie... rumieńcem, kto okaże butę. Tak, tak, kto butę naiwnie okaże, że nie tak dzielą swoje apanaże, ten sobie zrobi niechcący akuku, i wyląduje bez czucia na bruku. I to nie będzie żaden bruk paryski, kończę, bo temat już się robi śliski. Klaskaniem mając obrzękłe prawice...
