Parasol i parasolka

Można solo, może para, 

kiedy kropla kroplę goni. 

Przekazuje mądrość stara, 

że od słońca też ochroni, 

Wielki, czarny, niby laska, 

pan go bierze, gdy się chmurzy.

i wywija, rączkę głaska,

mierząc czasem dno kałuży.

Pani zaś ma ów sprzęt w kwiatki, 

do torebki go upycha,

mały, zgrabny, gdzieś w manatki,

później szuka, grzebie, wzdycha,

zmoknie zanim wydobędzie! 

Jest różnica, no, i będzie. 

Jest ememka, jest zabawa!

Co, gdzie, kiedy? Dziwna para! Wielu się o bilet stara, na komedię, tę! Simona! Tam publiczność zachwycona grą genialną i fabułą, przezabawną, czasem czułą, przeplataną nie bez racji, mnóstwem z życia obserwacji, charakterów pokaz szczery, pozbawiony czczej maniery, jest wspaniała przez to taka, że w obsadzie mamy Żaka, i Barcisia, to aktorzy, których role wszyscy skorzy są podziwiać i bić brawa. Jest ememka, jest zabawa!