Poczytałem trochę tu i tu , oraz tutaj i także warto przytoczyć także prosty, lecz wzruszający wiersz "Wrzesińskie dzieci", którego autorką była prawdopodobnie Paulina Wężykowa, zapomniana poetka z ziemi poznańskiej:
Tam! Tam nad Wrześnią nowe słońce wschodzi.
Spoza osłony czarnych, ciężkich chmur,
Zza krat sądowych, z procesów powodzi,
A padłszy na twarz synów i cór,
Jak złota zorza szczerym blaskiem świeci:
Na wrzesińskie dzieci!
Dzieci tej ziemi! Gdy was ból omota,
A dobre serca pocznie męka gnieść,
Gdy słabnąć pocznie i wiara i cnota,
Niech wam przyświeca owych dzieci cześć,
Co świecić będzie do końca stuleci:
Z tych wrzesińskich dzieci!
Adam Asnyk w wierszu "Do młodych" tak pisał:
Każda epoka ma swe własne cele
I zapomina o wczorajszych snach...
Nieście więc wiedzy pochodnię na czele
I nowy udział bierzcie w wieków dziele,
Przyszłości podnoście gmach!
A współczesność?
Dzisiaj we Wrześni, uczniowie współcześni,
tropiąc obłudne poplecznictwa ślady,
i wychowawczej smród degrengolady,
odkrywszy, światu ogłaszając wici,
za bitów kilka, są po tyłkach bici!
Bo czym technika i elektronika,
entuzjazm młodych, nieskażony jeszcze,
gdy znowu wygra głos aparatczyka,
co będzie cedził pogróżki złowieszcze?
Dureń zawini, i... "łapać złodzieja!"
bo tak wygodnie, a że niemoralnie?
Taka widocznie Wrześni epopeja,
że co czas jakiś, ktoś tam gafę palnie.
Kiedy nadęty bufon władzę trzyma,
to się go żadna technika nie ima,
nic się nie wkradnie w spokój idylliczny,
tym bardziej dziennik, choć elektroniczny.
Od czasów Rzymian, a i wcześniej może,
ludzie karierę robili za zboże,
czemuż więc dziwić ma nas przykład Wrześni?
Tradycji przodków są wierni współcześni!
bobiko | 29 lipca 2009,23:42:52
Tam! Tam nad Wrześnią nowe słońce wschodzi.
Spoza osłony czarnych, ciężkich chmur,
Zza krat sądowych, z procesów powodzi,
A padłszy na twarz synów i cór,
Jak złota zorza szczerym blaskiem świeci:
Na wrzesińskie dzieci!
Dzieci tej ziemi! Gdy was ból omota,
A dobre serca pocznie męka gnieść,
Gdy słabnąć pocznie i wiara i cnota,
Niech wam przyświeca owych dzieci cześć,
Co świecić będzie do końca stuleci:
Z tych wrzesińskich dzieci!
Adam Asnyk w wierszu "Do młodych" tak pisał:
Każda epoka ma swe własne cele
I zapomina o wczorajszych snach...
Nieście więc wiedzy pochodnię na czele
I nowy udział bierzcie w wieków dziele,
Przyszłości podnoście gmach!
A współczesność?
Dzisiaj we Wrześni, uczniowie współcześni,
tropiąc obłudne poplecznictwa ślady,
i wychowawczej smród degrengolady,
odkrywszy, światu ogłaszając wici,
za bitów kilka, są po tyłkach bici!
Bo czym technika i elektronika,
entuzjazm młodych, nieskażony jeszcze,
gdy znowu wygra głos aparatczyka,
co będzie cedził pogróżki złowieszcze?
Dureń zawini, i... "łapać złodzieja!"
bo tak wygodnie, a że niemoralnie?
Taka widocznie Wrześni epopeja,
że co czas jakiś, ktoś tam gafę palnie.
Kiedy nadęty bufon władzę trzyma,
to się go żadna technika nie ima,
nic się nie wkradnie w spokój idylliczny,
tym bardziej dziennik, choć elektroniczny.
Od czasów Rzymian, a i wcześniej może,
ludzie karierę robili za zboże,
czemuż więc dziwić ma nas przykład Wrześni?
Tradycji przodków są wierni współcześni!
Komentarze:
bobiko | 29 lipca 2009,23:42:52
dzieki za wierszyk ;) swietna analogia hehe.
