środa, 31 grudnia 2008

Kryzys zaprasza na bal.

Kończy się dzisiaj ta umowna data?
Znów trzysta parę dni w niebyt ulata,
szampan, błysk ogni, sztucznych jak życzenia,
no, i co dalej? Nic! Nic się nie zmienia!

Obłudny pościg za bożkiem - mamoną,
notowań giełdy, skoki, nas pochłoną,
a smutna krewnych agonia? Cóż sprawi?
Jak umrą, to się im pomnik postawi!

Taki z marmuru, wprost z Chin, niechaj błyszczy!
Niech wie rodzina, Tu bieda nie piszczy!
My swoich bliskich, a jak! Szanujemy!
I swoją "miłość" wszem pokazujemy!

Toasty wznieśmy na balowej sali,
co nas obchodzi, że obok się wali,
komuś biednemu, co nie jadł od rana,
świat. Tu się liczy dziś! Nasza wygrana!

Kawior i szampan, pantofelki złote!
Tę niezaradną, ubogą hołotę,
gonić, ach gonić, zwyczajnie potrzeba,
śmieci rozrzuca, ot, dla pajdy chleba.

Samopoczucie dobre tylko psuje,
kiedyś się takich wystrzela, wytruje!
Niech się nie snują, niezaradne dziady!
Chleba? A nie ma ciastek? Czekolady?

Bawmy się, pijmy, panujmy nad światem,
nim rzeczywistość i nas śmignie batem!


Komentarze:

Moarc/J-23 | 03 stycznia 2009,14:08:17

sfailiłeś przecinki ;p


czwartek, 25 grudnia 2008

Kara musi być!

Baranki, bo, że chlacie ponad miarę,
musicie za to ponieść jakąś karę.
Za odwiedzanie speluny "Bar Anki",
I te wypite ponad miarę szklanki,
które zebrane razem, są jak morze,
chwiejcie się idąc! Wy Baranki Boże!
Niech mowa wasza będzie bełkotliwa,
grunt pod nogami jak w sztormie się kiwa,
oko mgłą zajdzie a kutas... opada.
No, nie! Z kutasem, to chyba przesada!
A kiedy z rana okropnie was suszy,
kac niechaj waszej nie oszczędza duszy,
byście w swym wstydzie nałogom ulegli,
i znów, ZA KARĘ, do knajpy pobiegli!


Komentarze:

Paweł | 25 grudnia 2008,09:49:35

Dobre, dobre.


Życzenia nadal aktualne, i tylko karpi żal.

Święci na czas Świąt?

Niech ludzkim głosem Wasze kobiety,
w Noc Wigilijną, nie tylko, niestety,
ale codziennie mówią, nie od święta,
Wy zaś traktujcie je, nie jak zwierzęta.

Twarze dni kilka, w oparach obłudy,
z gęstym uśmiechem, grzeczności i nudy,
sufit wpatrzony w stoły pełne żarcia,
kęs, kęs popycha i tak do rozparcia.

Gdzieś się zatraca ta idea wiary,
i tracą siłę te gusła i czary,
między makowcem, a barszczem z uszkami,
coś zgubiliśmy. Co? Nie wiemy sami.

Karp zdechł od tłuczka, na łbie liczne rany,
opłatek często wódą zapijany,
pobita żona, i na mrozie dzieci,
na niebie właśnie pierwsza gwiazda świeci.

Cieszmy się razem, i ze Świąt radujmy,
to katolikom nie przynosi ujmy,
rózgą dziateczki, po łbie krnąbrnej żonie,
niech się raduje Pan w niebiańskim tronie.

Gdy przy opłatku złożymy życzenia,
i zabierzemy się już do jedzenia,
nie wielu z pośród nas się opamięta,
że to nie święte jest tak spędzać Święta.

Pozerstwem tylko, ten talerzyk pusty,
grzech zaniechania, czy zbytek rozpusty,
nie może zmazać trzydniowa biesiada,
kto na to liczy, biada mu, ach biada!



Oby Wam humor i zdrowie dopisało, a jadło smakowało.
A napitki rozweselały i trawienie ułatwiały.
Tego Wam (i sobie) życzę.


Komentarze:

Ethan | 24 grudnia 2008,16:23:10
Dobry wiersz.

niedziela, 21 grudnia 2008

U...rodziny!

Urodziny minęły. Rodzina, prezenty,
uchlałem się jak... Polak, wszak nie jestem święty.
Kolega, co zawitał "na kielicha" do mnie,
Wypił tylko piw kilka i kielicha. Skromnie.
Potem znów to powtórzył, bo powtórki lubił,
i wracając do siebie, torbę sobie... zgubił.
Wnuczek kubek mi wręczył, z dedykacją, śliczny,
A to treść dedykacji, wpis wprost idylliczny:

Kochany dziadku, przyjmij te życzenia,
i wiedz, że me serce nigdy się nie zmienia.

Miły brzdąc i życzenia, ale gdy podrośnie,
będzie na listonosza się patrzył zazdrośnie,
z emeryturą dziadka zgra się czas wizyty,
jak już groszem mu sypnę, będzie wciskał "kity",
że ma dużo zadane, że bardzo się śpieszy,
dziadek pojmie, lecz każda z wizyt go ucieszy.
Bo, to miłe, że ma się rodzinę w około,
odwiedzą, życzą zdrówka, robi się wesoło,
Są malkontenci, co chcą z rodziną na zdjęciu,
dla mnie, to biedni ludzie, w tym swoim odęciu.
Synowie i synowe, rodzice i wnuki,
Czy, to jednak z miłości, czy sztuka dla sztuki?
Nie chcę chyba znać prawdy, starczą mi złudzenia,
oby nadal tak było, niech się nic nie zmienia!

czwartek, 18 grudnia 2008

Czas zatarł ślad?

Czas zatarł ślad? UPA 14. Waffen-SS GALIZIEN killed poles in Podkamień, Siemianówka, Wicyń, Artasów, Bełżec, Biłgoraj, Borowice, Chlipie, Doroszów Wielki, Dragonówka, Gozdów, Hanaczów, Hermanowice, Hołowce Rawskie, Hucisko, Janówka, Jasienica Polska, Kalników, Konie, Kozaki, Lasków, Małków, Młynów, Obrowice, Palikrowy,? Pawłów, Poczapińce, Poturzyn, Prehoryłe, Rakowiec, Rąblowo, Smoligów, Syry, Szerokie Pole, Szutów, Tarnopol, Tuligłowy, Udnowo, Uhnów,Wola Wysocka, Wólka Końska

z niepokojem obserwuję, te coraz częstsze próby "wywołania dyskusji", czyli wsączania w umysły Uniaków, konieczności stosowania eutanazji.

"Do tej dziedziny należy hitlerowska zasada, “że nie ma chorych, są tylko zdrowi i umarli”. Chorować wolno tylko krótko, przygodnie, lecz nie chronicznie. Cóż więc począć z chorymi przewlekle, z chorowitymi? Umysłowo chorych morduje się gromadnie. Ta ludzka hodowla posługuje się często kastrowaniem; władza orzeka, kiedy i na kim przedsiębrać tę operację. Ponieważ zaś skłonni są uznać wielożeństwo, mogą więc w razie “rozwoju” wytworzyć u siebie na nowo warstwę eunuchów. Dla Europy niemało widoków zdziczenia. Zapędzili się w kwestii hodowli ludzkiej bez porównania dalej od żydów. Ci poprzestali na zakazie obcowania z ,,narodami”, na zakazie małżeństw mieszanych. Obowiązuje to również Niemców, ale nie w imię kultu, lecz wyłącznie rasy."

Nic się nie wydarza ot, tak sobie! To lata mozolnego, często nieskutecznego dążenia do celu!
Do ogarnięcia pełną kontrolą Planety Ziemi. Chore? Idea ta od kilku tysięcy lat prześladuje pewną grupę ludzi. Jest przekazywana z pokolenia na następne populacje tej rasy. Nie mnie oceniać, czy to jest chore. Ale niesie z sobą zło, ból i cierpienia tych, na których dokonuje się eksperymentu zawładnięcia całością. Eksperymentu nawet za cenę promowania zbrodniczych wojen i pomysłów.
Takich jak eutanazja!

Już wielokrotnie udowodniono, że człowiek, którym opiekuje się ktoś życzliwy, rodzina, znajomi, przyjaciele, czy wolontariusze, ANI MYŚLI O UMIERANIU!

To poczucie bezsilności, presja znudzonego i zbrzydzonego chorym otoczenia, pęd do jego majątku, wywołują skłonność do poddania się uśmierceniu.

Przecież świat jest ładniejszy i bardziej estetyczny, gdy wokół nas, są tylko ładni, szczupli, wysportowani i ZDROWI ludzie!

Młodzi ludzie są często okrutni wobec starych i schorowanych, biednych i zagubionych. Wobec ludzi słabych i potrzebujących wsparcia.

Cóż, młody nie myśli o starości. Nie rozumie w pełni umierania. Jest z tego powodu dobrym materiałem na żołnierza. Żołnierza walczącego nader często nie dla dobra i chwały, ale dla złych idei.


Młodzi dorosną, pojawią się im zmarszczki na skórze, ale też i zmarszczki na mózgu. I często, ze zmarszczonym czołem będą przyglądać się swojej durnej i pochopnej młodości.

Ludzie opętani chorymi mrzonkami o dominacji nad narodami, to zbrodniarze!

Kiedyś popierali wojny i pospolite ruchawki, w które wciągali, jak na ironię, pięknymi hasłami o Równości i Braterstwie! Czasem bajkami o Potędze i Wyższości Rasy lub Religii.

Czy czas zatarł ślad? Czy znowu jest podatny grunt na sianie zła?




Komentarze:

Krystek | 18 grudnia 2008,20:15:12
Czas po prostu pędzi za szybko. Coraz więcej rzeczy i spraw życie każe nam upchnąć w takiej samej jednostce czasu (doba) i na oglądanie się za słabymi i zagubionymi nie ma czasu. Szkoda "marnować" swój czas. Tylko ile to życie w sumie jest warte? I jak często uświadamia nam, że jest kruche i szybko przemija i że tak naprawdę nie wszystko zależy od nas, choćbyśmy chcieli? W kilka sekund potrafi zweryfikować życiowe plany. To strach, że nie zdąży się ze wszystkim w swoim życiu. I goni się naprzód.

Życie jest trochę dobre, trochę złe.

Na wstępie tych gryzmołów uprzedzę może, że nie mam na celu wzbudzanie nienawiści, ani nie zamierzam nikogo podżegać do złych czynów.
Jeżeli już, to do samodzielnego myślenia. Życie jest jak w jakiejś piosence, „Trochę dobre, trochę złe”. I niech tak pozostanie.



Wiele lat wstecz, na początku mojej przygody z Internetem, korzystałem z komunikatorów ODIGO i ICQ.
I na wspomnianym Odigo, zacząłem rozmawiać z pewną panią z Izraela. Konkretnie z Hajfy.
Opowiedziała mi o swoim wyjeździe z Polski, była wówczas małą dziewczynką. Wiele przeszła, bo wyjazd był tylko pozornie dobrowolny. Takie były czasy.
Mieszkali do wyjazdu w Szczecinie. Ta pani w rozmowie wyraziła chęć odszukania sąsiadów, których bardzo mile wspominała.
Odszukałem w książce telefonicznej nazwisko zbliżone brzmieniem do zapamiętanego przez tę panią.
Okazało się, że sąsiadka ma około 90 lat i świetnie ją pamięta. Wyraziła zgodę na przekazanie namiarów na siebie tej nostalgicznie nastawionej mieszkance Hajfy. Co uczyniłem.
Zdaje się po roku, trafiłem na Odigo panią, o której wspominam.
Okazało się, że była, po sąsiedzku w Niemczech, w Szwecji, ale do Polski "boi się przyjechać". To jej słowa.
Cóż, nie wiem co ktoś ma w sercu, nie znam jego cierpień. Grzecznie zakończyliśmy rozmowę i tyle.
Dlaczego to wspominam?
Między innymi dlatego, że w ciągu minionych dziesiątków lat, widziałem do czego doprowadził pęd do "Eretz Israel".
Lubię ich muzykę, kuchni nie znam. Poza tym, że lubię kawę z kardamonem. Ale czy to arabski, czy żydowski sposób, tego nie jestem pewien. Nie czuję potrzeby tego dociekać. W młodości widywałem takich panów we frakach, z pejsami i laskami z gałką, jak szli na modlitwę do Synagogi.
Na Niebuszewie, w Szczecinie, nie był taki widok czymś niezwykłym. I tyle.



Taka moja znajoma, została sama na kilkanaście lat z małymi dziećmi. Mąż wyszedł "po papierosy".
Nagle, niespodziewanie zjawił się u drzwi. Jak się okazało, ta pani, z którą "konkubinował" zmarła i dzieci wyciepły go „na świeże powietrze”.
No, to się w panu obudziła miłość do DAWNEGO MIEJSCA ZAMIESZKANIA!
Został wpuszczony, a jakże! Kawą poczęstowany. Obejrzał sobie mieszkanie, umeblowanie.
Bo dawna jego małżonka tyrała na dwa etaty, aby utrzymać dom i wychować synów.
Na koniec usłyszał:
- Obejrzałeś? Kawę wypiłeś? To WYPIERDALAJ!
Mało kulturalne pożegnanie po kilkunastu latach nieobecności? Prawda?



A jak się około dwóch tysięcy lat nie było i wraca z buciorami, jak gdyby się po papierosy wyszło?
Dlaczego mam mlaskać z zachwytu nad narodem, który boleśnie doświadczony, sam doświadcza innych równie okrutnie?



Na osłodę ERETZ ISRAEL YAFA.
Nostalgia za utraconą Ojczyzną jest "cacy", ale tylko jak daleko od nas, Żyd "kocha" swoich sąsiadów.
Albo jeżeli jakiś kresowiak, zapłacze nad utraconym majątkiem.
Ale już inaczej to odbieramy, jak Niemiec, czy zmuszony przez otoczenie do opuszczenia hajmatu, Mazur lub Ślązak, pragnie powrotu.
I jeszcze "bezczelnie" pokazuje dokumenty dziadków, lub rodziców na swoją należną własność!
O, nie! To rewizjonista! Jak śmie!



Czasem tęsknota jest ukierunkowana ku wzdychaniu do wspólnych miejsc.
Miasteczko Bełz na Ukrainie.
Posłuchajcie, jak tęskni się po polsku do miasteczka:



A tu tęsknota w wykonaniu żydowskim do tego samego miasteczka:



Przy okazji, można tu znaleźć więcej piosenek naszych "starszych braci w wierze".



A teraz, też na temat, ale nie każdy Uniak zrozumie, na czym zbieżność tematów polega.
Uniak, miałem na myśli, że to taki, już wytresowany, myślący według prawideł władzy, niejako hodowlany, ludzki brojler.
Według Słownika Języka Polskiego, prawidło to:
  • przyrząd służący do formowania czegoś, zachowania formy czegoś, zwłaszcza szablon o kształcie stopy ludzkiej wkładany do butów dla utrzymania ich fasonu
Władza często ma nas za głupich jak buty.
„Opiekuje” się nami jak małymi brzdącami.
„Przekłada nam zwrotnicę”, kierując nasze życie na wybrane przez tę cwaną, bezduszną machinę biurokratyczną, tory.



Jest taki leningradzki bard, poeta Alexandr Anatolevich Kharchikov - laureat wielu konkursów w latach 1997 - 2000r.
W jego zbiorze jest ponad trzysta wykonywanych pieśni, ballad i wierszy. Są i patriotyczne, o bohaterstwie radzieckich ludzi w czasie wojny, są na tematy historyczne, a także refleksje nad losem Ojczyzny. Александр Харчиков ma charakterystyczny, chrapliwy głos.
W swojej Ojczyźnie, nikt mu gęby nie zamyka. Swobodnie może występować i śpiewać, dajmy na to taki utwór Харчиков - Россия - это русская земля
Żanna Biczewska też śpiewa patriotyczną piosenkę. Czy to wstyd być dumnym z własnego narodu?
Ależ nie! Tylko tu, nie wolno słowem pisnąć, jaki to inny naród wyniszczał nasz, obsadzając stanowiska w urzędach represji. Finansował, i podżegał do rewolucji "socjalistycznej".
A potem, w pod koniec lat sześćdziesiątych wywinął numer, że to ten biedny naród jest "represjonowany". I na tym "patencie" uchylił sobie rąbka Żelaznej Kurtyny, zwiewając do Ziemi Obiecanej.
Pewnie, że nie wszyscy mieli to pragnienie wyjazdu. Ale, niektórym grunt palił się pod sandałami. Nie przypuszczali, że to nie ta pora, że ten "kiwany" kraj, wytrzyma jeszcze kilkanaście lat.
Poprawność polityczna ponad swobodę wypowiedzi! To jest teraz cenniejsze. Takie teraz są czasy!



P.S.
Mam prośbę, może w komentarzu, ktoś bardziej obeznany, Doda, chociażby na Wydrę (he, he! chociaż to smutne raczej), jakąś powstałą współcześnie Polską Piosenkę Patriotyczną!




Komentarze:

Krystek | 18 grudnia 2008,20:35:51
Do głowy przychodzi mi Republika Ciechowskiego z utworem "Nie pytaj o Polskę". Może jeszcze kilka by się znalazło.
kkk | 19 grudnia 2008,02:12:07
@Krystek, zgodzę się z tobą, że ta smutna piosenka jest o Polsce. Ale ten zawarty w niej patriotyzm, jest jakiś rzewnie, płaczliwie usprawiedliwiający się. Mam niejasne przeczucie, że nie to miałem na myśli.

Uważam, że znalezienie współczesnego, polskiego, patriotycznego utworu, który zawierał by dumę w słowach i melodii, i był do usłyszenia w mediach, to trudne zadanie.
Jeżeli możliwe.

środa, 17 grudnia 2008

Grafika Wybiórcza.

Jak wpisałem w Bundesarchiv: Auschwitz to znalazłem na czele coś takiego:

pasące się bydełko na tle wieżyczki i podpis:
Deutsch: Originalbeschreibung im Bundesarchiv:
Titel: Auschwitz, Gelände des ehemaligen KZ
Zusatz: Polen.- Gelände des ehemaligen Konzentrationslager Auschwitz, Kühe auf einer Weide vor einem Wachturm.

Tylko na tyle się potrafili wysilić?

Jaki kontrast, w porównaniu do nostalgicznych zdjęć tego typu:

1. Stettin
2. Stettin

Nowoczesna forma niewolnictwa?

Dawniej, by obrabować, szedł zbój na rozstaje,
Dzisiaj bankom to samo łatwiej się udaje.
Nie potrzebują strzelby, noża lub maczugi,
reklamą omamiony dasz się wpędzić w długi!
Elektroniczna uprząż więzi niewidzialnie,
od poczęcia do chwili gdy "w kalendarz walnie".
Wszystko jest policzone jak w wielkim mrowisku,
życie twe jest ujęte jako źródło zysku,
monitorują prawie każde twoje ruchy,
trasy, rozmowy, mejle, czatów pogaduchy.
Dobierają poprawne politycznie słowa,
by według scenariusza biec mogła rozmowa.
Moderowane życie, ułożone, śliczne,
w bazach rządowych nasze dane genetyczne,
"luki" w płatnych systemach, zakaz szyfrowania,
prawo (chyba kaduka?) dysków przeglądania,
ot, tak sobie, na zapas, dla profilaktyki?
Kalemu ukraść brzydko! Mentalność z Afryki!
To władza ma monopol na Zbrodnię i Karę,
a "hodowany" naród? Na goryczy czarę!


Komentarze:

Koval | 16 grudnia 2008,18:32:52

ah ta żydokomuna

puppy | 16 grudnia 2008,20:11:55

10/10, genialne :)
MOAR!

dno | 17 grudnia 2008,13:23:36

żal.pl

Szukając_dna | 17 grudnia 2008,14:29:19

Forum Żal.pl:

Chcesz się pożalić na koleżankę, kolegę, dozorcę, polityka? To jest miejsce do tego.

Denerwuję Cię sytuacja w naszym kraju, a może na świecie? Wyżal się

Nauczyciele, uczniowie, minister, szkoła - wszystko co sprawia że masz doła

Wnerwia Cię szef, albo konkurencja ? wyżal się

Wszedłeś w kupę, rzuciła Cię dziewczyna, mama Cie nie kocha ? Tu jest Twój żal.

wszystko co choć trochę przypomina muzyke i jest warte żalu. Techno, HH, Doda, Tokio Motel

reklamy trwają dłużej od filmu ? Nie obejrzałeś dziesięciotysięcznego odcinka piątej serii mody na sukces ?

Nasza reprezentacja przegrywa szybciej niż najlepsi piraci przegrywają płyty? Większość czasu spędzonego na ringu przez naszego boksera to odliczanie sędziego?


Tematy? Aż żal bierze. Zgadzam się. Dno.

kkk | 17 grudnia 2008,14:59:07

Narody stają się stopniowo takim farmami hodowlanymi, centralnie sterowanymi przez koncerny i wysługujących się im polityków.
Kilka lat temu, tak dla żartu pisałem, że nadejdzie czas wszczepiania nam czipów, co da pełną kontrolę nad tym, kto może korzystać z "paśnika". Tym paśnikiem jest, dajmy na to UNIA. Pełne korzystanie z tożsamości elektronicznej spowoduje spotulnienie hodowanych społeczności.
Odprawianie "z kwitkiem" od kasy w sklepie, od okienka bankomatu, od pomocy lekarskiej, od czegokolwiek, nad czym "hodowcy" panują, szybko nauczy aroganta moresu.
A do tego zmierza świat. RFID już zaproponowano jako super rozwiązanie naszych problemów z gromadzeniem danych o zdrowiu. Taki popularny potentat od systemu, co jest "oknem na świat", ochoczo proponuje trzymać te dane u siebie.
Informacje o naszym zdrowiu, skłonnościach do..., alergiach na..., w połączeniu z pełną dokumentacją o naszych poglądach i słabościach i to zgromadzone JEDNYM CENTRALNYM MIEJSCU? Genialne!


wtorek, 16 grudnia 2008

Żyć, to piękna sprawa!

Waga powiedziała: ani mi się waż,
Otrzymałeś wyrok i żyć długo masz!

Więc będziesz wędrował przez życia zakręty,
aż śmierć anuluje ten wyrok przeklęty.

A ile lat potrwa twa z życiem zabawa?
Ciesz się. Żyj. Nie wnikaj. Żyć, to piękna sprawa!

Nabazgrałem to 17 września, 2006 roku.


Komentarze:

Evul | 16 grudnia 2008,05:55:48

Piękne :P

Voronwe | 16 grudnia 2008,09:48:24

I like the idea ;)


Tolerancja...

usiadł smutny gej gdzieś w gaju,
drapie z nudów się po jaju,
myśli sobie: - to nie raj,
nie mam gdzie swych ogrzać jaj,

wszędzie na mnie ktoś poluje,
już konceptu mi brakuje,
po cóż marsze i parady?
dziwne stroje, maskarady?

toż w tej Polsce sami święci,
gdy się ktoś przy dupie kręci,
zaraz naród oburzony,
chwyta orczyk albo brony,

zabić geja! niechaj zdycha!
niech nie wkurza nam Giertycha!
no, bo geja "Polska cała"
nie odróżnia od "pedała",

naród mamy oświecony,
co to kocha dzieci, żony,
całkiem trzeźwy i rozumny,
od kołyski aż do trumny.

Taki naród co "bez skazy",
tylko skąd te... "dupowłazy"?
skąd nepotyzm, ta obłuda?
skąd ta wieczna wiara w cuda?

i za awans, za posadkę
sprzedał by i własną matkę,
i bez czy też z wazeliną,
wlazł by w dupę wraz z rodziną?

z uwielbieniem patrzy w księdza,
co czas na "uciechach" spędza,
a w obronie pedofila,
co z ich dziećmi czas umila,

pod więzieniem smutny szlocha:
- zwolnić! on tak dzieci kocha!
rozmodleni pielgrzymują,
znak pokoju przekazują,

wróci taki wnet do siebie,
i nie myśli już o niebie,
warczy wściekle na sąsiada,
z chęcią by udusił gada,

Polak to jest taki okaz,
co jak robi, to na pokaz,
inna myśl mu serce gniecie,
a co inne język plecie,

z wierzchu, prawy, kryształowy,
innym pomóc jest gotowy,
ale w środku zaś, a juści,
on żywemu nie popuści!

może tak, ot, bez powodu,
ci narobić "gnoju, smrodu",
i gdy padniesz pokonany,
on miał będzie dzień udany!


Nabazgrałem to 15 Sierpnia 2006, o godzinie 01:11:14 na pewnym blogu.
Zapisałem u siebie, aby nie szukać.

Komentarze:

Tedi | 15 grudnia 2008,23:40:19
Ciekawa twórczość.
Zawsze byłem pełen uznania dla ludzi którzy potrafią wierszem czy piosenką przekazać jakąś spójną treść. Umiejętność posługiwania się językiem polskim i dobieranie odpowiednich słów do rymów to trudna sztuka.

poniedziałek, 15 grudnia 2008

Dla ponuraków...

Siedzi pięciu znajomych w barze. Bawią się świetnie, oprócz jednego,
który siedzi jakiś markotny.
- Słuchaj stary, co ci jest? Czemu jestes taki ponury?
- Aaa, bo się okazało, że moja żona ma AIDS. Zapadła cisza.
- Żartowałem, a wy wszyscy tak pobledliście...


Przychodzi facet do lekarza:
- Panie doktorze! Mam straszną zgagę!
- Teraz nic panu już na to nie poradzę. Trzeba było uważać przed ślubem!


Mąż kłóci się z żoną. Doprowadzony do ostateczności mówi:
- Nie, no teraz to ci powiem całą prawdę.
Dziesięć lat temu gwizdnąłem na taksówkę, a nie na ciebie.


Rozmawiają dwie koleżanki:
- Wiesz, moja droga, mam taki problem - wyobraź sobie, że mąż podczas
delegacji zatrzymał się w Warszawie. Mówił, że nocował u kolegi
i żeby go sprawdzić wysłałam do wszystkich jego pięciu przyjaciół
listy z zapytaniem, czy to jest prawda.
- I co?
- No i przyszło pięć odpowiedzi, że nocował.


Żona robi mężowi wymówki:
- Przestań mówić "Tak, kochanie" za każdym razem jak pies zaszczeka...


Spotyka się dwóch znajomych:
- Dawno nie widziałem twojej żony.
- Ty cholerny szczęściarzu!


Proszę pana, dlaczego pan ciągle za mną łazi?!!
- Wie pani, jak już się pani odwróciła, sam sobie zadaję to pytanie.


- Albo pan natychmiast rzuci picie, albo straci pan wzrok
- kategorycznie oświadczył lekarz pacjentowi.
- Wie pan, panie doktorze, ja jestem stary człowiek i wydaje mi się,
że wszystko już widziałem...


"Młode" małżeństwo przyjeżdża do motelu na noc poślubną:
ona 30 lat, on 75. Obsługa stawia zakłady, kiedy trzeba będzie
jego reanimować. O dziwo, harce trwają długo i głośno.
Nad ranem ona wybiega z pokoju. Wyraźnie wyczerpana szepcze:
- Mówił, że oszczędzał całe życie, a ja głupia, myślałam, że pieniądze...!


Chłopak pyta starszego kolegę:
- Czy głupota mężczyzny może być powodem rozwodu?
- Tego nie wiem, ale często jest przyczyną małżeństwa.


Baca rozwodzi się z Gaździną.
Odbywa się rozprawa w sądzie. Sędzia pyta się Gazdy:
- Powiedzcie Gazdo, dlaczego chcecie się rozwieść z tą Gaździną, przecież żyjecie razem już 20 lat, w czym wam ona zawiniła?
Gazda na to odpowiada:
- A bo Panie sędzio, ona mi seksualnie nie odpowiada.
Na to w końcu sali podnosi się ze swojego miejsca juhas i woła:
- Głupoty, Gazdo, gadacie! Całej wsi odpowiada, a wam nie?!


Przychodzi mąż do domu, żona jak nigdy całuje go na powitanie.
- Właśnie zgoliłem wąsy, jak ci się podobam?
- To ty ?!?


Po kłótni małżeńskiej żona pojednawczo umizguje się do męża:
- No, misiu, nie gniewaj się, w zasadzie oboje jesteśmy winni, ale szczególnie ty....


Pewna pani czekając w poczekalni u ginekologa, nieco zestresowana
kilkakrotnie wychodziła do toalety i na wszelki wypadek użyła deo-intime.
Kiedy doszło do badania, ginekolog najpierw wysoko uniósł brwi, a potem się uśmiechnął.
- No, no, ale się pani wyszykowała...
Trochę ją to zdziwiło, jednak najważniejszy dla niej był ostateczny, optymistyczny wynik badania. Radosna wróciła do domu, gdzie przywitała ją rozsierdzona córka:
- Mamo, idę o zakład, że to ty zabrałaś mój brokacik w aerozolu, bo twój dezodorant stoi na półce.


Małżeństwo jedzie samochodem już przez dłuższą chwilę nie odzywając się do siebie po wcześniejszej sprzeczce. Nagle żona zauważa stodołę z różnego rodzaju bydłem: krowy, byki, świnie, owce...
- Twoja rodzina? Pyta sarkastycznie żona.
- Tak, teściowie - odpowiada mąż.


Młoda żona skarży się swojej matce:
- Już mnie nie bawią rozmowy z mężem...
- Dlaczego?
- Co ciekawego może powiedzieć człowiek, który nigdy, w żadnej sprawie nie ma racji...


Mąż z żoną jedzą obiad w wykwintnej restauracji, kiedy nagle do ich stolika podchodzi oszałamiająco piękna, młoda dziewczyna, całuje faceta w usta, mówi, że zobaczą się później i wychodzi.
Żona patrzy na męża z wściekłością:
- Kto to był?!
- Moja kochanka - odpowiada mąż.
- Wystarczy! Chcę rozwodu!
- Dobrze - odpowiada mąż, ale zauważ, że po rozwodzie nie będzie już wycieczek do Paryża na zakupy, nie będzie wakacji na Karaibach, nie będzie mercedesa w garażu i nie będzie weekendów na jachcie. Ale oczywiście możesz zrobić jak zechcesz.
W tym momencie żona zauważa ich wspólnego znajomego wchodzącego do restauracji z młodą, ładną dziewczyną:
- Kim jest ta dziewczyna obok Karola?
- To jego kochanka. Informuje ją mąż.
- Nasza jest sympatyczniejsza.


Domowa awantura.
- Przez ciebie chciałabym umrzeć! Krzyczy żona.
- Ja też! - odkrzykuje mąż.
- No to ja już nie... - kobieta patrzy na męża z nadzieją...


W nocy żona budzi męża ...
- Kochanie, najdroższy, obudź się! W naszej sypialni piszczy mysz!!!
- I co? Chcesz żebym wstał i naoliwił ją?


Na porodówce młody tatuś fotografuje swego synka to z jednej, to z drugiej strony.
Położna pyta:
- To pana pierwsze dziecko?
- Nie, trzecie, ale pierwszy aparat...


W nocy Kowalski wraca pijany do domu. Żona śpi, w sypialni jest zupełnie ciemno. Kowalski przez chwilę obija się o meble, w końcu zdenerwowany woła:
- Ty, Zocha! Zacznij narzekać, bo nie mogę znaleźć łóżka!


Maż zgłasza się do lekarza:
- Panie doktorze, oboje z żoną stajemy się sobie coraz bardziej obcy. Czy nie dałoby się tego procesu jakoś przyśpieszyć?


Po długich namowach, prośbach i groźbach mąż wreszcie kupił swojej żonie piękne futro.
Ona gładzi je zachwycona i mówi:
- Żal mi tylko tego biednego stworzenia, które dla mojej przyjemności zostało obdarte ze skóry...
- Dziękuję kochanie, że pomyślałaś wreszcie o mnie... Wzdycha mąż.

Leży facet na łożu śmierci, przy nim żona. Facet słabnącym głosem:
- Czy możesz mi coś obiecać?
- Ależ oczywiście, cokolwiek zechcesz!
- Jak umrę, wyjdź za Mariana.
- Za Mariana?! Przecież go nienawidzisz!
- Właśnie...

Więcej można znaleźć tutaj.

Анджей Сапковский "Крещение огнем" (аудиокнига)

Анджей Сапковский "Крещение огнем" (аудиокнига)
Анджей Сапковский - один из тех редких авторов, чьи произведения не просто обрели
в нашей стране культовый статус, но стали частью российской фантастики. Более того,
Сапковский - писатель, обладающий талантом творить абсолютно оригинальные
фэнтези, полностью свободные от влияния извне, однако связанные с классической
мифологической традицией.

Книги Сапковского не просто блистательны по литературности формы и глубине
содержания. Они являют собою картину мира - мира `меча и магии`, мира
искрометного юмора, не только захватывающего внимание читателя, но и трогающего
его душу.

Крик и стон, звон оружия и перевернутое небо, боль и бьющаяся в висках кровь. Тьма
для павших, скорбь для выживших. Мир в огне, человек не только эльфу волк, но и
человеку, брат на брата с ножом идет... А ведьмак Геральт идет по выжженной земле в

Нильфгаард. Ведьмак, которому роком назначено лишь по миру болтаться да вредящих
людям монстров кончать... Ради Цири, Дитя-Надежды, должен Геральт пройти
страшное из страшного - крещение огнем...

Автор: Анджей Сапковский
Название: Крещение Огнем (5-я часть цикла "Ведьмак")
Издательство: Нигде не купишь
Текст читает: Михаил Поздняков
Общее время звучания: 18 часов 10 минут
Качество: MPEG 2.0 Layer 3, 32kbps, 22kHz, Mono



Komentarze:

Livio | 15 grudnia 2008,06:49:54

PST: W rosyjskim nie spotkałem się z Анджей. Raczej napisałbym Андрей - bardzo rosyjsko wygląda ;p .

kkk | 15 grudnia 2008,11:24:10

@Livio, to jest "żywcem" przekopiowane z pewnej "brzydkiej" strony. Konkretnie stąd:
http://www.2baksa.net/news/31710/