Urodzinowe sto lat!

5 lutego Piotr Krzystek kończy 41 lat.

Napisałem niedawno:
Kto bez wad?

Ten nasz Krzystek ma też zalet wiele, zagłosują na Niego miasta przyjaciele!
Dba o Szczecin, to ważne! Kto rozsądny przyzna, za Krzystka się rozwija ta Mała Ojczyzna. Wciąż pięknieje nam miasto, zdarzają się zgrzyty, lecz potrzeba byłoby chyba hipokryty, co nie widzi w rządzeniu przewagi dobrego, więc głosujmy na Krzystka, dla dobra wspólnego. To jedyny prezydent, co w historii miasta zrobił tyle dobrego, Krzystek znów, i basta!

A dzisiaj Prezydencie w Twoje urodziny
życzę sto lat! Wszak nie ma wśród nas tych bez winy,
i ci, co sprawiedliwi potrafią docenić
Twój wysiłek by Szczecin na lepszy odmienić!

Pomarudzę:
Fotografia prześliczna, naprawdę udana ale w tle to być mogła reklama Bosmana. Ja nic nie mam do Żywca, to godny napitek ale popierać swoich czy to wielki zbytek?

Urodziny ma dzisiaj moja ukochana, zapachy smakołyków snują się od rana.

Rozmaite potrawy gościom czas umilą. Karkóweczkę gorącą "zwędziłem" przed chwilą. Dopiero co pieczona, prosto z piekarnika, do tego piwko, szklanka pięknie oszroniona. Pyszności! Świat jest piękny! I wspaniała żona!

U...rodziny!

Urodziny minęły. Rodzina, prezenty,
uchlałem się jak... Polak, wszak nie jestem święty.
Kolega, co zawitał "na kielicha" do mnie,
Wypił tylko piw kilka i kielicha. Skromnie.
Potem znów to powtórzył, bo powtórki lubił,
i wracając do siebie, torbę sobie... zgubił.
Wnuczek kubek mi wręczył, z dedykacją, śliczny,
A to treść dedykacji, wpis wprost idylliczny:

Kochany dziadku, przyjmij te życzenia,
i wiedz, że me serce nigdy się nie zmienia.

Miły brzdąc i życzenia, ale gdy podrośnie,
będzie na listonosza się patrzył zazdrośnie,
z emeryturą dziadka zgra się czas wizyty,
jak już groszem mu sypnę, będzie wciskał "kity",
że ma dużo zadane, że bardzo się śpieszy,
dziadek pojmie, lecz każda z wizyt go ucieszy.
Bo, to miłe, że ma się rodzinę w około,
odwiedzą, życzą zdrówka, robi się wesoło,
Są malkontenci, co chcą z rodziną na zdjęciu,
dla mnie, to biedni ludzie, w tym swoim odęciu.
Synowie i synowe, rodzice i wnuki,
Czy, to jednak z miłości, czy sztuka dla sztuki?
Nie chcę chyba znać prawdy, starczą mi złudzenia,
oby nadal tak było, niech się nic nie zmienia!