Błogosławieni nieuświadomieni

Profesor z długą brodą, bardzo okazałą, 

wyszedłszy raz z uczelni na przechadzkę małą, 

napotyka studenta. Z wykładów twarz znana. 

Student kłania się nisko, mina skłopotana, 

biedny coś tam mamrocze:

- Panie profesorze ...
- Słucham? Odrzekł profesor.
- Czy profesor może...
- Chciałeś mnie o coś spytać, tak człowieku młody?
- Mam pewne wątpliwości, co do pańskiej brody. 

  Kiedy już pan profesor w łóżku się położy 

  i czeka sobie błogo zanim sen go zmorzy, 

  to co z brodą? Kołderką ją przed snem okrywa, 

  czy na wierzchu tymczasem leży broda siwa?

Profesor zaskoczony stracił myśli wątek 

i mamrocze:
- Ja? Nie wiem...

I to był początek!

Parę dni już minęło po tamtym pytaniu, 

gdy spotkali się znowu:

- Uduszę cię draniu! 

Wrzasnął głośno profesor zachrypniętym głosem. 

- Spać nie mogę, wciąż walczę z uciążliwym losem! 

  Na wierzchu trzymam brodę, czy schowam w pościeli, 

  nijak usnąć nie mogę! Diabli spokój wzięli!