O absurd zahacza kto, kogo, za co i kiedy odznacza

Przypną odznaczeń wagon prosto z huty.
Władza się zmieni i... psu to na buty!
 - błąd, że nie z huty? No, tak. Wprost z mennicy.
Po zmianie władzy i tak śmiech ulicy.


Skulił się po pochwałach, czym zadziwił tłumy. Czy też każda pochwała to powód do dumy? Zanim w pychę urosną, pierwej ludzie mali niech pomyślą dlaczego, i kto to ich chwali.

Ten kto pierś swą wypina, łasy na nagrody.

I tyle te ordery, nagrody, są warte!
Wystarczy napaskudzić na historii kartę,
pochwalić nieopatrznie, podjudzić do zbrodni,
na czele oszołomów iść w światłach pochodni,
po latach, gdy ofiary systemu w mogile,
zbierać laury! Cóż rzec mam? Ohyda! I tyle!
Człowiek błądzi, i miejsca tu na ziemi szuka,
odmówić nagród farsie, to dopiero sztuka!
Ten kto pierś swą wypina, łasy na nagrody,
nie zasłużywszy na nie, winien żyć wśród trzody!