Była rozpoznawalna wśród Polonii na całym świecie. Miała tak zwany "radiowy głos". Pełna werwy i tryskająca humorem.
W dniu śmierci Hanki Bielickiej napisałem lekko żartobliwie, ale to z szacunku dla jej dowcipnego stylu:
Patronka Gadu-Gadu?
będą płakać na pogrzebie,
że Ją zabrał Bóg do siebie,
jaka wielka, zdolna, znana,
jaki talent, proszę pana,
ile lat wśród nas przeżyła!
a gadułą jaką była...
te dwa Tiry kapeluszy,
świadczą o.. bogactwie duszy?
a torebek szafy cztery?
rękawiczek do cholery?
miałaś talent Wielka Damo?
lat hmm... dzieści WCIĄŻ TO SAMO!
jazgotliwa, czy kobieta?
bez rodziny, bez faceta,
całe życie przegadała,
śmierć ględzenie Jej przerwała,
Bogu będzie teraz biada,
jak się w Raju też rozgada,
coś z Nią zrobić będzie trzeba,
bo kto zechce pójść do Nieba?
Po czterech latach od Jej nieobecności nie spotykam się z Jej głosem ani w radio ani w teleogłupiaczu. Odeszła po raz drugi? Z naszej pamięci?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz