Czasem marzę skrycie,
żeby się dało,
jak biurko,
uporządkować życie.
Z jedzeniem ryb bywają niejakie wątpliwości,
czy zdrowe te z ościami,
czy jednak te bez ości?
A bywa, nie daj Bóg,
że stanie taka ość w gardle,
niczym najgorszy wróg
i kłuje,
drażni,
przeszkadza,
lecz wciąż jest!
Bo tylko wróg nie zdradza!
Co do przyjaciół,
nie ma żadnej pewności,
po latach przyjaźni,
zdążysz westchnąć:
- Brutusie...
Do sprawcy twej kaźni,
a tu dzięki Bogu,
tylko złego się możesz spodziewać
po wrogu.
Pomyśl,
czym cię zadziwi,
ten twój wróg serdeczny?
Znasz zamiary,
gdyś czujnym,
toś w miarę bezpieczny.
Do zrozumienia sensu
nie potrzeba wiele:
wróg ci ręki nie poda,
skrzywdzą...
przyjaciele!
Gdy stracisz ostatniego wroga,
zaboli cię utrata celu,
pomyślisz o nim,
ze łzą w oku,
jak o najdroższym przyjacielu.
Wciąż przyjaciele cię zawodzą,
każdy jest w czczych wymówkach płodny,
a wróg ma zawsze czas dla ciebie!
Jedynie wróg jest niezawodny!
