Burza w szklance wody

Zacząłem od siebie.

Przecież tolerancja to cierpliwa wytrwałość, za wikipedią:
Tolerancja (łac. tolerantia - "cierpliwa wytrwałość"; od łac. czasownika tolerare - "wytrzymywać", "znosić", "przecierpieć") to w mowie potocznej i naukach społecznych postawa społeczna i osobista odznaczająca się poszanowaniem poglądów, zachowań i cech innych ludzi, a także ich samych.

Wytłumaczyłem sobie, że są wokół mnie ludzie mili i nieprzyjemni, mądrzy i durnie, przyjmujący argumenty i głusi na słowa prawdy, umiejący zachować dystans do samych siebie i obrażalscy pieniacze, rozsądni i łykający wszelkie brednie, umiejący konstruktywnie krytykować i chamidła mieszający z błotem bez powodu. Świat istniał zanim się pojawiłem i będzie istniał gdy odejdę, więc dlaczego mam wojować z kretynami? Uznałem, że lepiej cieszyć się tym, co sprawia mi radość, i nie marnować czasu na dawanie radości chamom i trollom.

A Iwmali ma prawo do każdej decyzji, lecz: Aktor na scenie oklasków nie czeka, gdy gra, myśl jego ponad sceną krąży, choć czuje klęskę nigdy nie ucieka, bo wie, że koniec zawsze nadejść zdąży!





Wyjaśnienie:
Wstawiam te zdania ku zapamiętaniu i stosowaniu ustawicznym, na własny i cudzy pożytek.