Refleksje pourodzinowe

  Młodość w krainie wspomnień, jednak bądźmy szczerzy, nie mam czego zazdrościć współczesnej młodzieży. Ja mogłem pełną piersią zaczerpnąć oddechu, cieszyć się każdą chwilą bez strachu, pośpiechu. Żadnych tych... namordników, grożenia od rana. To była piękna młodość. Dziś młodym nieznana. Jest i wyrzut sumienia, wielu z nas to czuje, jak mogliśmy dopuścić, aby różne szuje opanowały Polskę i naród gnębiły? Gdzie była nasza czujność? Czym nas omamiły?

Czytanie z myśleniem

Idąc tą obrazoburczą drogą niejedną redutę bez... wysadzić mogą. Tym łatwiej, że te dęte mity są strawą patryjoty(!)-ślepca-hipokryty. 
Co "o tym sądzę", "co myślę o owym"? Na taką szczerość nikt nie jest gotowym. Tu tylko młodość, głupiutka i płocha, może coś bąknąć, że Ojczyznę kocha, lecz się nie zgadza, bo inaczej widzi... A "pani" na to, że z Ojczyzny szydzi! I tym się skończy taki powiew świeży, że kto się w poprzek... ten kwiczy i leży! Albo odwrotnie, że leży i kwiczy! Nieważne, ważne: - takich się ROZLICZY!

Zapach róży

Podreptałem mgłą otulony.
Szelest liści, głuche serca bicie.
Starczy wzrok daremnie wytężony.
Mgła wieczorna, gęsta jak o świcie.

Wspomnień mglistych, jak duchów opary,
zapomniane kołysanki nuty.
- Zgubisz drogę, zawróć lepiej stary!
Mgła, jesienny dodatek do smuty.

Mam zawrócić? Nikt na mnie nie czeka.
Mgła otula zimnem stare kości.
Szara jesień, szarego człowieka.
I tęsknota mglista do młodości.

Ach, ten zapach! Zapach pięknej róży!
Pierwsza miłość, serca zakochane!
Wrócił uśmiech! Już jesień nie nuży!
Kosmetyki ZIAJA! Te różane!

Wracam. Liście wilgocią szeleszczą.
Biorę kąpiel gorącą, mgłę zmyję.
Kosmetyki ZIAJA skórę pieszczą.
Zapach róży! Cieszę się, że żyję!

Wiosna jest najważniejsza!

Przyroda swoje cykle sprawiedliwie dzieli, przypomni zabieganym, którzy zapomnieli, że nie ma zimy chłodnej, znów budzi się życie, szepcą liście zielone w kwiecistym zachwycie, kolorowym, pachnącym, owad kwiat zapyla, warto cieszyć się wiosną, widokiem motyla, zapachem rozoranej świeżo czarnej skiby, to wszystko świat prawdziwy, nic nie jest na niby, ptaki łączą się w pary, kotki są brzemienne, wkrótce maj! Chłońmy wiosnę! Te chwile bezcenne! Każdy dzień ma znaczenie w tym świecie przyrody, dziadziuś z babcią na ławce znów czuje się młody, babci też jakby z wiosną siły ciut przybyło , gładzi męża po dłoni, uśmiecha się miło, wspomina ukradkowe młodzieńcze spotkania i ten gaik zielony, słowicze kląskania, za każdy dzień są wdzięczni, dni pełne miłości, za wiosnę, co pozwala wspomnieć czas młodości, za te listki zielone, śpiew ptaków, i kwiaty, to wystarczy by każdy poczuł się bogaty, po latach zaganianych, wstawaniu o świcie. Wiosna jest najważniejsza! Z czasem to stwierdzicie!