Miłość to nie żart

Błyskawice, rozstępy miłości,
wchodzę w Ciebie dreszczem i skowytem,
zanurzając palce w intymności,
równasz moją świadomość z niebytem!

Wdzięk Twój miły topi równowagę,
sam już nie wiem czy dzień to czy noc?
głaszczesz, dając miłość czy zniewagę?
Tło doświadczeń okrył ciepły koc!

Taka chwila zmysłowa unosi,
księżyc pełnią rozjaśnia mój los.
Oszołomił! O więcej mnie prosi!
My? Naprawdę? Czy prztyczka dać w nos?

Pamięć dotyk na wieki spamięta,
zapomnienia mgłą miłą otoczy,
smutne będą już każde święta,
pozostaną Twoje piękne oczy!

Lubię zwierzęta, przerobione, w kiełbas pęta.

Biel, zażółcona psią obecnością,
Zmroziła drogę, do Twego czystego serduszka.
Labirynt westchnień,
Naznaczony drogowskazem psiego gówna,
Zamiast pragnienia Twoich słodkich usteczek,
Wywołuje odruch wymiotny.
Namiętność, ustąpiła miejsca obrzydzeniu.
Czułe słowa, zastąpił skowyt.
Bezpowrotnie odeszło kochanie,
Zostało psie sranie.
Realne, aż do bólu!
Miłośniczko psów!



Zainspirowany wierszem, przemiłej dziewczyny,
pobawiłem się słowami.
Zaznaczam, że nie miałem w zamiarze,
drażnić czyichkolwiek uczuć własnych.

Komentarze:

ola | 04 listopada 2006,11:18:24

genialne:)
Tak dziś czytam w lekkim skupieniu i jestem nawet pod wrażeniem wielkim...

... | 04 listopada 2006,11:27:31

...poza drażnieniem własnych, nieprawdaż..? ;)