Są tacy ludzie, co brną w swej obłudzie i wciąż nie widzą swego zakłamania. Piszą, że coś je kręci, tragedię w chwilę mają do dodania.
Na nic argumenty, sugestie, te uczuciowe matoły mają gdzieś te kwestie, są głuche na argumenty, zawsze znajdą wykręty. Zgonią na manowce logiki wszelkie życzliwe przytyki, pokażą się jako te uciśnione, cytaty przytoczą na własną obronę, będą brnęły w absurdy, gotowe na portalowe burdy, aby... nie ukorzyć się przed niezręcznością. Baby!
Zastrzegam, bo w przyszłość myślami wybiegam, że matoła z krwi i kości nie miałem na myśli, żeby nie było wątpliwości!
Diatryba to przemówienie, kazanie lub wykład o odcieniu moralizatorskim, nieraz towarzyszy jej teatralność i przesadny patos. Może oznaczać również pamflet, ostrą krytykę, zwłaszcza polityczną. Wywodzi się od greckiego terminu diatribē. Nad sensem zdań wciąż głowi się, i czółko marszcząc, myśli, gdyba... co autor chciał? Dlaczego tak? Już wiem! To przecież jest diatryba! Kto definicję słowa zna, nie zdziwi go dosadność żadna, bo myśl ma mieć głęboki sens, a niekoniecznie ma być ładna!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz