Народная мудрость

Дураку закон не писан, если писан - то не читан, если читан - то не понят, если понят, то не так.

W proch się obrócisz

Spopielili w dzień pochmurny, przesypali go do urny, księży mocno tym zasmucił.

Przedwcześnie się w proch obrócił!

Ksiądz bez sensu słowa mieli, choć formułkę diabli wzięli, ani mrugnie, nawiedzony?

E, tam! Wszystko dla mamony!

Rody z mętnej wody

Ach, te rodowody! Szła hrabianka na ksiuty gdzieś w chaszczów ogrody i piszczała z uciechy pod chłopem od gnoju, hrabia "ćwiczył" kucharkę w odległym pokoju, a metrykalnej księdze rosły dęte zapiski o Rodu potędze!

Друг, плод моего воображения

Szedłem z przyjacielem ulicą wśród ludzi, wtem on, że to już jego niecierpliwość budzi, potrącają, wpadają z boku i od frontu... ja na to, że nie widzę tu wcale afrontu, i dodaję okrutnie, jakby mimochodem: - przyjacielu, tyś mojej wyobraźni płodem!

Napisałem to wyżej natchniony tym blogiem, wymyślić przyjaciela czy z prawdziwym wrogiem spacerować wśród ludzi, którzy potrącają, przyjaciół na swej drodze nie zauważają?

Spacer

Parę fotek na spacerze, wiosna zimę pod włos bierze:

Noworoczne życzenia

Z noworocznymi życzeniami jest jak z tymi Irlandczykami:
- Życzę ci tego sąsiedzie czego ty życzysz mnie!
- Z ciebie zawsze cham wylezie! Też ci tego życzę!

Chwile

Życie składa się z chwil, ludzie potrafią z nich zbudować swój piękny świat lub mur odgradzający od świata albo uskładać z nich ciężar zatapiający ich dusze w otchłani rozpaczy.

Złudzenia

Stwórcy na przekór?

Kto by myślał, że aura taki numer wytnie? W Stanach mrozy, w Szczecinie wiśnia zimą kwitnie!

Powiedz mi gdzie jest twój Bóg?

Ostatnia tęcza

Счастливого Нового Года!

"Nowy rok" czy "No wyrok", te nasze koszmary zabrał z sobą odchodząc rok miniony, stary. Znowu mamy zadanie przeżyć dni nad trzysta, jak przeżyć? Godnie chyba? Sprawa oczywista? Ten i ów się zamyśli, niejeden się zdziwi, niby jak? Przecież mamy być sobą, prawdziwi? I tu już zaczynają się te... dylematy, chęć szczera nie wystarczy gdy umysł garbaty. Wytłumaczyć złą wolę i niechęć poprawy? Oczywiście! W tym z wiekiem nabiera się wprawy!

Refleksje przed 2014 rokiem

Dwa tysiące czternasty nadchodzi nieśmiało,
co w zanadrzu ukrywa? Zaskoczeń niemało.
Wszak niejedna po hucznej zabawie "zaskoczy",
gdy ją w kąt gdzieś zaciągnie jej partner uroczy.

Radość wielka dla Rządu, będzie życie nowe,
dwadzieścia lat poświęceń za to... becikowe,
które zaledwie starczy na flaszkę i wózek
dla malca, co w Sylwestra zmajstrował go Józek(?).

Mniejsza o to, tańcujmy, wiwat radość dzika!
Bezdomny nie zamarznie dziś obok śmietnika.
Poświątecznego żarcia w kubłach nie brakuje,
Naje się do osrania! Wreszcie zabaluje!

Może nikt go nie skopie (z miłości bliźniego?),
ktoś setą poczęstuję... dość tego dobrego!
Rok się kończy? To tylko wszak umowna data,
czas tak czy owak jednako ulata...

Numerowanie chwili, jak w pęczki zbieranie,
datą tą albo ową roku zaznaczanie,
mało ważnym jest, każdy rozsądny się zgodzi?
Ciesz się chwilą! W następnej często się odchodzi!

Wcielę się w cielę

Bywa tak, że się w ramach rozsądku nie mieści jakie zmiany wywołać czytanie powieści może u czytelnika, aż mnie chwyta trwoga, pędzę zatem odwiedzić szybko neurologa. Muszę bardzo się śpieszyć, zanim trzy dni minie, czytałem coś o chlewie w którym żyją świnie i już czuję, że chrząkam znajomo jak... świnka, kto nie wierzy niech klika śmiało w tego linka: Czytaj powieści aby zmienić ciało

Pewien człowiek miał żonę

Pewien człowiek miał żonę, a że rudą była, siła ludzi tym faktem mocno się gorszyła. On im tak odpowiedział: - Cóż z tego, że ruda, skoro w łożu potrafi czynić ze mną cuda?

Estyma

Uznano go za mędrca (milczał całe lata), raz odezwał się głupio, estyma ulata.   

To ruch a nie pedałowanie?

Tradycyjna rodzina, gdzie pokoleń wiele, żyła razem i miała wspólne Zbożne cele. Szanowano tam starszych, wciąż się wspomagając, nad Wisłą czy nad Niemnem gromadnie mieszkając. Dzisiaj polska rodzina ma od życia KOPA! Zewsząd słychać, że przyszłość to ślub z chłopem chłopa! Wyśmiewanie tradycji tym w końcu się ziści (a udział tutaj mają i racjonaliści), że po latach oskarżeń, dochodzenia racji, osiągnie się cel wyższy: ZERO POPULACJI! Ale tego nie pojmie zwykły cham (od pługa?), wyjaśnianie dlaczego to historia dłuuuga i daremne jak grochem o ścianę rzucanie, gdy ruch (nie nasz) promuje nam pedałowanie.

Pożeracz serc niewieścich

Przypomniał mi się dawny "pożeracz serc niewieścich", który prychał pogardliwie mówiąc:
 - Młódkę weźmiesz na ciastko, tańce, lub na wódkę. Ale niech da poderwać się ta doświadczona, z wiekiem, co nie wypadła sroce spod ogona!

Idee fixe

Wędrował przez pustynię, jej bezkresne piaski, nagle poczuł chuć wielką i swędzenie laski. Rozejrzał się w około, może gdzieś dziewica? Niestety! Przed nim idzie tylko wielbłądzica. Miał łeb nie od parady, przyszło mu do głowy... wielbłądzica wystąpi w roli białogłowy! Już się śliniąc z uciechy podszedł do niej blisko, zaklął szpetnie! Nie sięgał! Stał trochę za nisko.
- Nie będę medytował tu przecież do brzasku!
I umyślił, że wzgórek w mig usypie z piasku. Zasapany, spocony z wielkiego wysiłku wlazł na wzgórek i zaczął jej gmerać przy tyłku. Wielbłądzica widocznie nie miała ochoty, zrobiła krok do przodu i na nic zaloty. Uparta wielbłądzica za nic groźby miała i cofnąć się pod wzgórek niestety nie chciała. Cóż miał począć? Usypał następny pagórek, wielbłądzica krok naprzód...
Zziajał się jak burek, co za własnym ogonem biega rozeźlony, wtem widzi piękne dziewczę, myśli:
- Czym szalony? Dziewczę leży na piasku, wody... szeptem błaga.
Napoił ją z bukłaka, podnieść się pomaga. Dziewczę wdzięczne za pomoc uśmiecha się miło: - Też chętnie ci pomogę aby kwita było.
On chytrze się uśmiechnął:
- Dobrze moja mała, przytrzymaj wielbłądzicę aby w miejscu stała!

Wielu ludziom się zdarza za cel obrać czasem, co głowy nie wymaga i myślą kutasem.

Wyjdziesz za Mariana?

Ten szum informacyjny, zalew wiadomości, nie ziębi ani grzeje, nie cieszy lub złości, jeszcze żywy a martwy, luksusowa cela. Ujawnił tajemnice nam poliszynela. O nim głośno, że państwo swe zdradą bezcześci tonami dokumentów dawno znanej treści. A kogo z nas szaraków dopuszczą do wiedzy? Ciesz się życiem i zdrowiem, bo nasi stratedzy wciąż mają pod kontrolą takie głośne "zdrady", NWO, czipy, bazy, nie ma na to rady. Korzystajmy więc z życia, wygrzewajmy w słońcu, nie mamy na nic wpływu, zrozummy to w końcu.

Leży na łożu śmierci, za chwil parę skona, a przy nim niecierpliwie czeka wierna żona. Facet słabnącym głosem:
- Obiecasz kochana?
- Co mam mężu obiecać?
- Wyjdziesz za Mariana?
- Przecież od tamtej zdrady...!
Na jej twarzy rumieniec a mąż taki blady, konający już, łapiąc ostatnie oddechy:
- Wyjdź za niego... niech skurwiel odcierpi za grzechy!