Pokazywanie postów oznaczonych etykietą święta. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą święta. Pokaż wszystkie posty

środa, 23 grudnia 2015

Święta

Jak co roku się Święta powoli zbliżają, są okazją do życzeń, co swój urok mają, bo wśród tych dni kończących roczny przedział czasu, wyciszają od gniewu, kłótni i hałasu. Usiądziemy spokojni, radośni, pospołu, życzliwi, wokół świątecznego stołu, odśpiewamy jak zawsze przepiękne kolędy, znajdzie się też talerzyk pusty dla przybłędy, lecz niech taki wędrowiec naprawdę zapuka... posadzić Go za stołem, to dopiero sztuka! 

Nie wystarczy się chwalić, pysznić swoją wiarą, że umiemy podtrzymać tę tradycję starą, ale z całego serca bliźniego tak kochać, aby w chłodzie i głodzie, SAM, nie musiał szlochać... 

Rzekomo ludzkim głosem wigilijną nocą mówić będą zwierzęta jak się rozochocą, gdyby tak politycy, albo adwokaci... zechcieli też wziąć przykład od swych mniejszych braci? Kto z was słyszał raz w życiu chociażby bankiera, któremu z ust popłynie gadka ludzka, szczera? 

Pora sfrunąć z obłoków znów na twardą Ziemię, od zarania wśród kłamstwa żyje ludzkie plemię i nie zmieni z okazji Świąt tego "zwyczaju", a jednak miło będzie słuchać baju-baju, czyli podczas opłatka tych pół-szczerych życzeń, bez żadnych konsekwencji i groźby rozliczeń. 

Świętujmy moi mili, kosztując z umiarem i pomyślmy nad SOBĄ i nad życia darem, przecież nie dla konsumpcji są te piękne Święta, lecz to, coraz mniej ludzi zdaje się pamięta.

W Nowym Jorku czy w Lublinie, niechaj czas najmilej płynie w życzliwości i w sytości, pośród roześmianych gości, a myśl taka nam w te Święta niech się trwale zapamięta, że świąteczna atmosfera, choć chwilami mało szczera, czyś majętny, czy ubogi, wnosi radość w nasze progi:


Spróbujmy, by przez ROK CAŁY uśmiech z dobrem w nas mieszkały.











Dopisek:
Ilustracje pochodzą z Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Szczecinie.

wtorek, 25 grudnia 2012

Szczera prawda, nie wystarczy szata cudna jeśli dusza brudna

Można wierzyć, nie wierzyć, ale z bliskimi miło Święta przeżyć, z otwartym sercem przy świątecznym stole, warto na naszym ziemskim łez padole. Czas przebaczania, życzliwe uśmiechy, przy Świąt okazji zajrzały pod strzechy, i to jest ważne, że człowiek się stara! W dobro i miłość budzi się w nas wiara!

piątek, 24 grudnia 2010

Święta?

























W torbie z plastiku, wierzga się i dusi,
karp, który wkrótce być zarżnięty musi,
świń, krów, indyków zabitych tysiące,
pójdą w pieczyste, smaczne i pachnące.

Ciasta, i barszcze, uszka, galarety,
śledzie, sałatki, schabowe kotlety,
surówek mnóstwo, przystawki, rosoły,
tony, tysiące ton, trafi na stoły.

Niewinnie zacznie się to od opłatka,
wspólne życzenia, od wnuczka do dziadka,
nie zawsze szczere, lecz tradycja każe,
więc będą życzyć, goście, gospodarze...

Zapomną krzywdy minione i żale,
bo już na stole pachną doskonale,
te rarytasy, więc rozejm gotowy,
bo kusi potraw ich widok zmysłowy.

Pojedzą sobie, kolęd posłuchają,
czasem smakołyk jakiś dokładają,
pusty talerzyk wciąż na gościa czeka?
Prędzej bezdomny kot doczeka mleka!

Niech by zapukał, zziębnięty i głodny,
uleci zaraz ten nastrój swobodny.
Zapraszać dziada? Myślą gospodarze...
Talerz ma PUSTY stać! Tradycja każe!

Wypieprzaj dziadu! My tu mamy Święta,
a taki marny pod drzwiami się pęta!
Głodny? Bezdomny? Mam talerzyk PUSTY!
Mam cię zaprosić? Nie! To szczyt rozpusty!

Żarcie mi stygnie! Idź już dziadu sobie,
bo jak mnie wkurzysz, to ci krzywdę zrobię!
Wędrowiec? Jezus? Masz mnie za matoła?
Zmykaj! Nie słyszysz? Rodzina mnie woła!

Tradycja znika, serca brak, miłości,
choć stoły pełne jedzenia, wśród gości,
talerzyk pusty na wędrowca czeka,
ludzi tam tłumy! A nie ma człowieka!

wtorek, 22 grudnia 2009

Idą święta?

Widzę te obłąkańcze błyski w oczach, te kosze wypełnione w nadmiarze, byle więcej! Byle nie wyjść "z niczym"!

Grudzień, to miesiąc rozdawnictwa socjalnych przywilejów. Jak widzę napchane bez ładu i składu koszyki, to zawsze przy kasie widzę bony jako walutę. Trzeba wydać Krycha, bo w pracy dali! Nie będziemy sobie na Święta żałowali! Weź Krycha jeszcze te batoniki i wafelki, niech i dzieciaki mają coś od życia!

Supermarkety są już obeznane z mentalnością tych chwilowych "panów konsumpcji".

Ceny są podwyższane stopniowo już od połowy listopada, by w pierwszej dekadzie grudnia osiągnąć pułap absurdu. Nawet takie "rarytasy" jak czerwona papryka, która miesiąc wcześniej bywała w cenie 2,8 złotego za kilogram, teraz są w cenie 9,99!

Szaleństwo z powodu dwóch, trzech dni? Jeden z tych dni jest pełen wyrzeczeń. Ale od rana... Uff! Już można pić, zakąszać tłustym mięsiwem i zamawiać płukanie żołądka.


P.S.
Do wpisu dołączają się z świątecznymi życzeniami karpie. Te, które z wytrzeszczonymi (ze zdumienia?) oczami, dusząc się w plastikowych torbach, czekają, aż zrobimy z nich "chrześcijański posiłek" typu "karp po żydowsku". Ewentualnie w galarecie lub na szaro, czyli "karp w szarym sosie". I tego wam nie życzę.

Dopisek:
Święta już za moment, karpie to taka konsumpcyjna moda, i zaczęła się nagonka na kupujących i sprzedawców.

Te "wrażliwe osoby" karmią swoje pieski mięskiem z świnek, których węch i inteligencja nie tylko dorównuje, ale często przewyższa psią.
Wielokrotnie już wspominałem, że żal mi ziemniaków obieranych żywcem ze skóry i bakterii "zabijanych na śmierć". Tych gotowanych żywcem mopem parowym roztoczy z dywanu. Milionów komarów, mrówek, kretów, i... KRETYNÓW, którzy biadolą obłudnie nad tym, co mają w rzeczywistości w dupie! Często także po skonsumowaniu, tych biednych bezbronnych ofiar.


Komentarze:

Damian | 21 grudnia 2009,22:37:15
U mnie na szczęście nie ma zwyczaju przepychu. Jest oczywiście kolacja 12 potraw tych samych co rok temu. Trzeba kupić więcej żywności. Ale nie przebiera się w prezentach itd. Nie ma u mnie w rodzinie zwyczaju wręczania sobie prezentów. Jedynie dzieci coś dostają, ale tych nie ma dużo. Życzenia, miła atmosfera i rozmowa po kolacji wystarczają i wszyscy są zadowoleni, a za oszczędzone pieniądze i tak każdy kupi sobie to co potrzebuje.

sobota, 20 sierpnia 2005

Czymże jest to nasze życie?

Czymże jest to nasze życie?
Praca, sen, jedzenie, picie,
Obcieranie dzieciom dupy,
Oszczędzanie i zakupy,
Pranie, sranie, i rzyganie,
Wieczne się przekomarzanie,
Te romanse gdzieś po boku,
I toasty w Nowym Roku,
Durne święta i obrzędy
To słuchanie jakiejś mendy,
Wieczne sny o dobrobycie,
Oto całe nasze życie!