Takie tam

Martwa natura

Życie to ustawiczna radość z życia przerywana chwilami bezradności

Świat jest prosty i niezrozumialy zarazem, a mądrale usiłują zrobić go skomplikowanym i objaśnionym.

Moja prababcia mawiała, że zanim pojdziesz spać pogódź się z wrogami, odpuść, i miej na uwadze, że rano możesz być martwy.

Serdecznie pozdrawiam moją rozmówczynię i dziękuję za czas rozmowy.

Po serii zamachów w Oslo i na wyspie Utoya szczecinianie okazują solidarność i współczucie

Ostatnia przejażdżka

Wracałem późnym wieczorem tramwajem i przykro mi się zrobiło. Czy to konsekwencja jazdy na gapę? Zbyt surowa.

III Szczeciński Jarmark Jakubowy - 2011

Po raz trzeci odbywała się ta ciekawa impreza promująca Szczecin poprzez pokazanie rękodzieła i specjałów kulinarnych. Tłumy ludzi wędrowały wśród straganów. Ludzie byli uśmiechnięci i pogodni. Czy to z powodu pięknie świecącego słonka, czy może dlatego, że to Jarmark Jakubowy? W porównaniu do zeszłorocznego, ten Jarmark wydaje się bogatszy i ciekawszy. Bardzo dobry pomysł! Szkoda, że tak krótko i tylko raz w roku!
Można było posmakować pyszności wędliniarskich z wielu regionów, gorących wędzonych i pieczonych serów, miodów, wina rodzimej produkcji, niszowego piwa o niespotykanych smakach, podpiwka, kwasu chlebowego, pachnącego chlebusia ze smalczykiem i plastrami kiszonego ogórasa. Poezja smaków! Można było, jak to bywa na prawdziwym jarmarku, kupić różne ozdoby, makatki, dzieła sztuki jak z Cepelii, posłuchać występów ludowych zespołów. Oczywiście była i wata cukrowa! Bez waty cukrowej jarmark się nie liczy, wiadomo! Wśród tłumu szczecinian i przyjezdnych dało się słyszeć język niemiecki, polski, ukraiński, litewski i rosyjski. Oczywiście księża także spacerowali wśród tłumu, w końcu to ich pomysł ten Szczeciński Jarmark Jakubowy. Należy się im za ten wspaniały pomysł brawo! Dzieci mogły pobawić się w rycerzy, postrzelać z łuku, zobaczyć z bliska jak się rąbie drzewo. Tak! Okazuje się, że to również nieznana atrakcja dla miastowych.


Kliknij aby obejrzeć więcej zdjęć z Jarmarku Jakubowego...

Murdoch morduchy mordeczki czyli felieton Jana Pietrzaka

Ameryka bankrutuje?

Oczywiście najnowszym planem na rozwiązania ze strony Republikanow jest obwinianie o wszystko Obamy, tak jakby przez ostatnie dwa lata splamili się jakąś inną robotą:)) No można i tak, ale najśmieszniejsze jest, że oni się zachowują tak, jakby nie istnial poprzedni prezydent.

Kliknij aby przeczytac całość wpisu...

Parasol i parasolka

Można solo, może para, 

kiedy kropla kroplę goni. 

Przekazuje mądrość stara, 

że od słońca też ochroni, 

Wielki, czarny, niby laska, 

pan go bierze, gdy się chmurzy.

i wywija, rączkę głaska,

mierząc czasem dno kałuży.

Pani zaś ma ów sprzęt w kwiatki, 

do torebki go upycha,

mały, zgrabny, gdzieś w manatki,

później szuka, grzebie, wzdycha,

zmoknie zanim wydobędzie! 

Jest różnica, no, i będzie. 

Interesy w oparach

Dyspozycje miał od żony ale wrócił nawalony, bez marchewki, bez pietruszki, z czoła ciekną potu strużki, zamiast mięsa, mięsem rzuca, śmierdzi piwskiem jak onuca, wódy także czuć opary...
- Gdzieś ty był? Ty durniu stary?
- Nie denerwuj się kochanie, jak to gdzie? Na Manhattanie! Tak w towarze przebierałem, że na końcu się poddałem! Różne smaki i gatunki...
- Marchwi mężu?
- Żono! Trunki! O klienta przecie idzie! Trza wspomagać handel w bidzie!
- I tak handel wspomagałeś, że o marchwi zapomniałeś?
-Oj! Co marchew czy selery! Głupia jesteś! Do cholery! Konkurencja ma być równa! Nikt nie kupi tego gówna, póki się fest nie nawali! Mnie się taki pomysł chwali! Klient z lekka "pod wrażeniem" nader cennym jest jeleniem! Wszystko kupi, grunt reklama! Byle wcześniej spoić chama!

Kleszcz

Zauważyłem go na przegubie dłoni, wwiercił się już trochę ale udało mi się go powoli wyciągnąć.

Bella ciao

Bella ciao Italian traditional Partisan song



Bella Ciao, partisan song. Viktoria Daineko, Victory day 9. may in Moscow 2009


Ciao Bella - Arabic


Bella ciao spécial Tunisie


Bella ciao - Finnish


Bella Ciao - Deutsch


Bella ciao - en Espanol


Bella ciao - Iran


Bella Ciao - Tibet


Bella ciao - Turkey


Bella ciao - Romania


Bella ciao - l'origine yiddish della melodia


O Bella Ciao - Greek


Bella Ciao - Kurdistan


Bella Ciao - China



Za Wikipedią:
Bella ciao - pieśń włoskich partyzantów antyfaszystowskich powstała około roku 1942. Melodię zapożyczono z pieśni ludowej śpiewanej przez najemnych robotników rolnych, autor słów pozostaje nieznany. Obecnie Bella ciao należy do najbardziej znanych na świecie pieśni antyfaszystowskich. Jest również często śpiewana w parlamencie włoskim przez deputowanych partii lewicowych.


Bella ciao

Pewnego ranka, gdy się zbudziłem,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
Pewnego ranka, gdy się zbudziłem,
Spotkałem wroga w kraju mym.
Hej partyzancie, weź mnie ze sobą,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
Hej partyzancie, weź mnie ze sobą,
Bo czuję powiew śmierci już.
A jeśli umrę, jako partyzant,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
A jeśli umrę, jako partyzant,
Chcę byś pochował godnie mnie.
Pogrzeb mnie w górach, tam hen wysoko,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
Pogrzeb mnie w górach, tam hen wysoko
Gdzie piękny kwiat kładzie swój cień.
Wszyscy, co przejdą i będą patrzeć,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
Wszyscy, co przejdą i będą patrzeć,
Powiedzą: "Jaki piękny kwiat!"
Kwiat ten należy, do partyzanta,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
Kwiat ten należy, do partyzanta,
Co życie swe za wolność dał.



Белла чао

Прощай, родная, грустить не надо,
О белла чао, белла чао, белла чао, чао, чао!
Я на рассвете уйду с отрядом
Гарибальдийских партизан.

Отряд укроют родные горы,
О белла чао, белла чао, белла чао, чао, чао!
Прощай, родная, вернусь не скоро,
Нелегок путь у партизан.

И ждут фашистов в горах засады
О белла чао, белла чао, белла чао, чао, чао!
Там будут биться со мною рядом
Мои друзья из разных стран.

Нам будет трудно, я это знаю,
О белла чао, белла чао, белла чао, чао, чао!
Но за свободу родного края
Мы будем драться до конца

Алексей Игудесман

Алексей Игудесман — русский скрипач, композитор, дирижёр и актёр


Материал из Википедии — свободной энциклопедии:
Алексей Игудесман родился в Ленинграде в тогда ещё Советском Союзе. Когда ему было 6 лет, его семья переехала в Германию. В возрасте двенадцати лет он был принят в престижную Школу Иегуди Менухина в Англии. С 1989 по 1998 год брал уроки скрипки у Бориса Кушнира во всемирно известной Венской Консерватории.
[править]Музыка

Музыкальные произведения Алексея Игудесмана публиковались в издательстве «Universal Edition». Они очень разнообразны. Наряду с его произведениями для скрипичного дуэта(«Klezmer & More», «Celtic & More», «Latin & More») есть пьесы для скрипачей-школьников («Style Workout», «The Catscratchbook», «Pigs Can Fly»). В 2009 году Игудесман опубликовал свои первые две сонаты для скрипки, одну из которых он посвятил виртуозному скрипачу Юлиану Рахлину.
Произведения Алексея Игудесмана играют всемирно известные солисты, ансамбли и оркестры. И сам он, как пианист и как дирижёр, исполняет свои призведения вместе с Симфоническим Оркестром Люцерна, Белградским Симфоническим Оркестром и другими.
В проекте «Violins of the World» Алексей играл дуэтом с Гидоном Кремером, Юлианом Рахлином, Янин Янсен и другими известными скрипачами.

Ссылки по теме:
Домашняя страница Алексея Игудесмана
Домашняя страница Igudesman & Joo

Widziałem wczoraj mądre i dobre spojrzenie

Oby się kiedyś skręcał z głodu

Wyjmie z półki, gdzie było schłodzone i zataszczy kilka alejek dalej! Podrzuci obok cebuli lub wciśnie w półkę ze skarpetami. Jakimi słowami określić takiego, tfu! człowieka? Widzę często takie "porzucone" wędliny, lody, masło i inne produkty. Skąd się tacy biorą? Kto ich uczył szacunku dla trudu ciężkiej pracy innych ludzi? Mam cichą nadzieję, że w chwili głodu, potwornego i dokuczliwego, wspomni taki tfu! człowiek, tę wszystką poroznoszoną bezmyślnie żywność, którą naraził na zepsucie, i zdechnie z głodu!

A kiedy trafisz już do psiego nieba

A kiedy trafisz już do psiego nieba,
gdzie po horyzont góry smacznych kości,
cóż ci kochana psino będzie trzeba?
Tego co wszystkim potrzeba, miłości.

Choć smakołyków w bród, pysznego jadła,
łąk do biegania i bezmiar wolności,
oby cię smutku chwila nie dopadła,
gdy ci zabraknie człowieczej miłości.

Kto cię za ucho potarmosi czule?
Przytuli w chwili smutku lub radości?
Weźmie na spacer, pogłaska, w ogóle
jak ci tam będzie bez ludzkiej miłości?

Od lat tysięcy nie opuszczasz ludzi,
wiernie im służysz i nie chcesz wolności,
choć biją, głodzą, służba się nie znudzi,
chcesz tak niewiele, chcesz tylko miłości.

Choć oklepane słowa jak slogany,
ich sens zrozumie dobrych ludzi wielu,
był, żył, dorastał, przez wszystkich kochany,
żal głuchy ściska po psie przyjacielu.

Moje rozmyślania

Inność, co decyduje o inności? Każdy człowiek jest inny? Czy każdy człowiek jest podobny? I tak, i nie. Tłum wydaje się być podobny, taki bezkształtny, nieobliczalny, czasem groźny. Pojedynczy człowiek też potrafi być groźny, nieobliczalny, niewidoczny i nieuchwytny. A dziwak? Dziwak to według niektórych ekscentryk, który nie posiada majątku. Niespotykane poglądy, sposoby ubierania się, maniera nachalnego promowania własnej osoby za wszelką cenę, jakakolwiek cecha, która odbiega od przeciętności i wyróżnia z otoczenia, powoduje nieufność i wrogość. Podobnie traktowani są albinosi, chorzy na leprę, ludzie ułomni. Czy wróble zawsze dążą do zadziobania kanarka?

Poczytałem sobie komentarze na pewnym blogu i zacząłem się zastanawiać nad pokrętnością ludzkich myśli. Zarzucają komuś, że "lubił ministrantów", pomijam brak dowodów na ten zarzut, ale piszący uważają się za wyzwolonych i nowoczesnych. Skąd więc u nich ten brak tolerancji dla uciech cielesnych? Albo uznanie za zło prowadzenie działalności gospodarczej przez prowadzącego takąż działalność? Czy głoszenie kontrowersyjnych poglądów i robienie burzących ustalone poglądy wystaw-szopek to zło? Bo nie mieści się w standardach prostych ludzi? Z jednej strony gęby pełne frazesów o prawie do wolności, a z drugiej ściąganie w dół, podcinanie lotek? Jak to objąć rozumem? A może to nie podlega rozumowi? Może to echo archaicznych procesów psychicznych? Wieki podświadomych uprzedzeń? Żródło zawiści? Społecznego kundlizmu?

A co do religii, to religie integrują skupiska ludzkie, cementują więzi, pomagają ogarnąć tłumy. Ludzie religijni są "łatwiejsi w obsłudze", pokorniejsi. Poza tym religie kształtują relacje międzyludzkie. Czasem pozytywnie a czasem morderczo negatywnie. Ale kształtują. Ateiści zamiast cieszyć się samodzielnością do której doszli, marnują, trwonią czas na potyczki z tymi, którzy nie dojrzeli, wojują z religią.

Mówiłem i pisałem wiele razy, że szeroką drogą i wśród tłumu idzie się raźniej. Ale znalezienie własnej ścieżyny lub dziury w płocie, która zawiedzie nas wprost do celu, jest niezmiernie trudnym zadaniem! Pamiętajmy, że drogowskazy wprawdzie drogę pokazują ale wskazywaną drogą nie idą! A ile okrętów rozbiło się o skały omamione fałszywym światełkiem latarni-drogowskazu? Odkąd mamy wolną wolę...

Jarzębina nabiera mocnej barwy

Szczecin w filmie "Jarzębina Czerwona" (1969)


Рябина черная, рябина красная - Виктор Королёв

Moje mikre makro