Wszedłem wczoraj do Netto, zdziwiłem się szczerze, kawy Jackobs nie było, lecz były moździerze! Był Jackobs rozpuszczalny, ten co w płynie znika, ja wolę gdy są fusy, w smaku radość dzika, ta przepyszna goryczka, aromat w pokoju, dość o kawie, ten moździerz nie daje spokoju, pojawiły się nagle, gdy wszędzie zamieszki, czyżby Naród się zbroił? Czas policzyć grzeszki? I obliczyć rządzących za spaprane lata? I utłuc jak przyprawy, prawem demokrata? Cukier zdrożał, sól nadal się trzyma przy cenie, a jutro? Co się zmieni w cyrkowej arenie? Jaką sztuczką zaskoczy zwierzynę Gajowy? Co znowu genialnego wpadnie mu do głowy? Ty nie pytaj co Władza zrobić chce dla ciebie, ona palcem nie kiwnie, gdy nie jest w potrzebie, ty się pytaj, w tym sensu tkwi ironia cała, co zrobić, aby władza nam NIE POMAGAŁA! Bo jak zacznie "pomagać" w tej, tamtej dziedzinie, za lat kilka już wszystko jest w wielkiej ruinie. Rynek ma swoje prawa, nakazy go psują, sam się stabilizuje, i ludzie to czują, jest coraz więcej głosów na Rząd oburzenia, lata całe lud milczał bez zniecierpliwienia, teraz zaczął już szemrać, ma już dosyć szczerze! Czy dlatego kupuje masowo moździerze?
Diatryba to przemówienie, kazanie lub wykład o odcieniu moralizatorskim, nieraz towarzyszy jej teatralność i przesadny patos. Może oznaczać również pamflet, ostrą krytykę, zwłaszcza polityczną. Wywodzi się od greckiego terminu diatribē. Nad sensem zdań wciąż głowi się, i czółko marszcząc, myśli, gdyba... co autor chciał? Dlaczego tak? Już wiem! To przecież jest diatryba! Kto definicję słowa zna, nie zdziwi go dosadność żadna, bo myśl ma mieć głęboki sens, a niekoniecznie ma być ładna!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz