Demokracja? Dla kogo? Tylko dla mnie Panie! Ja chcę wszystko! A inny? To, co pozostanie. Innym skrawek wolności, strzępy i okruchy, a jak nie, to narobię takiej zawieruchy, że mnie popamiętają! Sądami pogrożę! Paluchy poobcinam, kaganiec założę! Odmienne od mojego miał mieć czelność zdanie? To teraz mu pokażę! Za swoje dostanie! Demokracja jest dla mnie! A innych mam w nosie! Gdyby tak znowu można swych wrogów na stosie...
Gdy po spacerze z pieskiem, wstąpisz po zakupy, ciężkie torby i psina? To nie są wygłupy! Zechcesz sobie podjechać trochę bliżej domu? Nie! Chyba, że przemycisz psinę po kryjomu. Przewoźnik tak ustawił prawo dla klienta, że "kto rządzi" na zawsze sobie zapamięta. Napisałem w tym stylu, były komentarze, zajadłe, jak to jeden drugiemu pokaże! Bo odwiedziło bloga jakieś stado trolli, pisało nie na temat, sypiąc w oko soli, nie trącili tematu, własnym życiem żyli. Wpierw złość mnie ogarnęła, śmiałem się po chwili. Przecież to sami sobie świadectwo wystawią, są zabawni? Niech piszą! Niech się inni bawią!
I narzekało kilku ze zbolałą duszą, jak to im w życiu ciężko. Bo się kłócić muszą?
Diatryba to przemówienie, kazanie lub wykład o odcieniu moralizatorskim, nieraz towarzyszy jej teatralność i przesadny patos. Może oznaczać również pamflet, ostrą krytykę, zwłaszcza polityczną. Wywodzi się od greckiego terminu diatribē. Nad sensem zdań wciąż głowi się, i czółko marszcząc, myśli, gdyba... co autor chciał? Dlaczego tak? Już wiem! To przecież jest diatryba! Kto definicję słowa zna, nie zdziwi go dosadność żadna, bo myśl ma mieć głęboki sens, a niekoniecznie ma być ładna!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz