piątek, 1 marca 2013

Bez złotówki spacer w mieście? Może skończyć się w areszcie.

Jak cię nagle coś przypili, nie chcąc czekać ani chwili, musisz już! Bieg do szaletu...! A tam? Scenka z kabaretu!
- Ma złotówkę? Niech zapłaci! Nie ma? To niech sra do gaci!
- Proszę..dłużej nie wytrzymam...
- Ma złotówkę?
- Rety! Nimam!
- To niech idzie srać gdzieś w bramie! Tu za darmo nie ma! Chamie!
- Oddam później! Ja zapłacę! Z każdą chwilą siły tracę!
- Niech mi głowy nie zawraca! Gołodupiec! Tu jest praca!
- A na zeszyt pani może?
- Srać na zeszyt? Zgłupiał? Boże! Przecie to nie sprzedaż chleba!
- Puff! Mój Boże! Już nie trzeba!

Po policję baba dzwoni, że wlazł taki z gównem w dłoni, jeszcze się awanturuje, piątej klepki mu brakuje, obłęd w oczach ma idiota, więc niech mu popędzą kota! A policja w mig się zjawia, jeden zaraz puścił pawia, bo smród nie do wytrzymania! Drugi pałą zdzielił drania! Taki smrodziarz przy niedzieli? Trzeba zamknąć typa w celi! Jak orzekli, tak zrobili! Radni będą się cieszyli!




czwartek, 28 lutego 2013

Poszedłem sobie na zakupy

Poszedłem sobie na zakupy, 
szedłem ostrożnie 
(przez psie kupy), 
widzę już napis ogromny NETTO, 
wchodzę, 
w nim okoliczne getto. 
Getto żulików, 
co piwo wwala do koszyków. 
Chrapliwym głosem ktoś do mnie sapie: 
- To mocne piwo! 
- I tanie jakie! 
- Nawet nalewka tak nie zmuli. 
- No, i mniej kasy się wybuli.
Doświadczonego wysłuchałem 
i w swoją stronę się udałem. 
Od smrodku już odetchnąć chciałem. 
Kupiłem chleb, 
nie, nie krojony, 
znów opieprz dostałbym od żony.
W polewie ziemne też orzechy, 
a później wziąłem dwa oddechy, 
i do kolejki, co do kasy 
robi wężowe wygibasy. 
Tymczasem grzebię po portfelu, 
lecz nie znajdując groszy wielu, 
myślę - a zrobię jak bogaci, 
krzyknę kasjerce:
- Tu się kartą płaci! 
A gdy do kasy już dobrnąlem, 
od smrodku prawie nie usnąlem, 
mając za sobą z piwskiem "żura", 
chciałem zakrzyknąć: 
- Zwycięstwo! Hura! 
Pani za kasą śliczna, młoda, 
marna kariera, myślę: 
- Szkoda. 
Lecz rzeczywistość wokół skrzeczy, 
premier nas miską ryżu leczy, 
więc durne myśli odegnałem, 
kartę bankową już trzymałem. 
Spojrzało na mnie dziewczę nadobne 
(widziała gdy liczyłem drobne?), 
coś figlarnego, 
na kształt uśmiechu tajemniczego, 
i zapytała słodko, powoli: 
- A może pan zbliżenie woli?

Piękni ludzie odchodzą

Оскар Фельцман. Легкая мелодия жизни.







В московском Доме композиторов состоялась церемония прощания с Оскаром Фельцманом. Он скончался 3 февраля, не дожив до своего 92-летия две недели. Проводить маэстро пришли близкие люди и поклонники.


Оскар Борисович Фельцман родился 18 февраля 1921 года в Одессе в семье известного хирурга, одного из лучших ортопедов города Бориса Осиповича Фельцмана, который профессионально играл на фортепиано, получив в молодости хорошее музыкальное образование. Мать - Циля Абрамовна Фельцман.
 
С самого раннего детства музыка увлекла будущего композитора, не пропускавшего с родителями ни один из концертов выступавших и гастролировавших в Одессе музыкантов, среди которых было немало вокалистов, пианистов, скрипачей, виолончелистов, имевших мировую славу.
 
В 5 лет Оскар начал заниматься игрой на скрипке с известным педагогом Столярским, но уже после двух недель занятий интуитивно почувствовал необходимость совершенствования музыкального мастерства в игре на фортепиано, совершенство которой максимально соответствовало зарождающемуся композиторскому дару. Игре на рояле он учился у выдающегося профессора - Берты Михайловны Рейнбальд, у которой занимались Эмиль Гилельс, Татьяна Гольдфарб и другие превосходные пианисты.
 
Уже через год родилась и первая фортепианная пьеса Оскара Фельцмана - "Осень". Способность сочинять уже в 6 лет опиралась на успехи в фортепьянной игре и владении музыкальной грамотой, умением писать клавиры.
 
В 1939 году О.Фельцман окончил знаменитую школу имени П.С.Столярского с занесением на Золотую доску почета и поступил на композиторский факультет Московской консерватории в класс В.Я.Шебалина. На вступительном экзамене была отлично принята его "Сонатина" для фортепиано. Успехи в учёбе были отмечены Сталинской стипендией. Продолжилось и сочинение музыки, большой успех снискала виолончельная соната, впервые исполненная в Малом зале консерватории выдающимся музыкантом профессором Козолуповым (виолончель) и самим автором (рояль).
 
С началом войны Фельцман был эвакуирован в Новосибирск, где в свои 20 лет стал ответственным секретарём Сибирского Союза композиторов. В заседаниях Союза участвовали выдающиеся композиторы Георгий Свиридов и Владимир Щербачев. В члены Союза композиторов СССР принимали Кирилла Молчанова. Там же были Мравинский, Соллертинский, оркестр Ленинградской филармонии, джаз Утесова. В Новосибирске Фельцман писал музыку для филармонии, Ленинградского Александринского театра, Еврейского театра Белоруссии. Была и творческая командировка в Сталинск, где находился тогда Московский театр оперетты, для которого молодой композитор написал оперетту по пьесе В.Катаева "Синий платочек", к сожалению, как часто тогда бывало, пьеса была необоснованно разгромлена в газете "Правда" и музыка Фельцмана не встретилась с широкой публикой. Однако знакомство с Московским театром оперетты сыграло важную роль в творческом поиске композитора и существенно повлияло на трудный выбор в пользу "легкого жанра".
 
В 1941 году в Новосибирске Оскар Фельцман женился на студентке дирижерско-хорового факультета Московской консерватории Евгении Петровне Кайдановской, сибирячке. В Москву они с женой вернулись в 1945 году. Временно поселились у родственников в Кривоарбатском переулке. По возвращению в Москву продолжилось сочинение серьезной музыки, состоялось вступление в Союз композиторов, но не была забыта и оперетта на сценах театров страны появились его музыкальные комедии Фельцмана, среди которых наибольший успех выпал на оперетту "Чужая ночь".
 
В 1948 году в Московском театре оперетты состоялась премьера музыкальной комедии "Воздушный замок". В 1952 году состоялись ещё две премьеры - в Театре оперетты - "Суворочка" и в Театре Станиславского и Немировича-Данченко - "Шумит Средиземное море". Кроме оперетт Фельцман начал писать музыку к цирковым номерам, эстрадным представлениям, постановкам для детей Натальи Сац.
 
В 1952 году Оскар Фельцман в лучших традициях классической музыки сочинил Концерт для скрипки с оркестром в трех частях. Тогда же последовало обращение к песням, первой из которых стала "Теплоход" на стихи В.Драгунского и Л.Давыдович. Исполнил её знаменитый Леонид Утёсов.
 
Песни Фельцмана быстро нашли своих благодарных исполнителей и восторженных слушателей. Большую популярность обрели "Ландыши", написанные на стихи Ольги Фадеевой и впервые исполненной Геленой Великановой. Песню напевала вся страна, именно это и не устроило партийных функционеров, которые под надуманными причинами "нарушения норм социалистической чистоты и мудрости" учинили подлинный разгром композитору в центральной прессе и других СМИ. Гонения длились 23 года, а люди продолжали любить и петь эту песню, любят и поют её до сих пор и не только на её родине, но и во многих странах мира.
 
Глубокий и разнообразный песенный талант Оскара Борисовича позволил ему пережить несправедливость. Его творчество не могло быть невостребованным и признание в нём лидера отечественной культуры состоялось и среди простых людей, и в руководящих кругах страны. Так, на городской партконференции с восторгом была принята песня "Комсомольцы двадцатого года". В период первых успехов страны в освоении космоса появилась песня "Я верю, друзья" ставшая любимой песней не только космонавтов, но и всей страны. Композитор подружился с нашими первыми космонавтами - Юрием Гагариным, Андрианом Николаевым, Павлом Поповичем.
 
В 1967 году на радио организовали передачу "С добрым утром!". Фельцман написал для неё песню-заставку, которая каждое воскресенье возвещала, что "воскресенье - день веселья". В дальнейшем многие замечательные песни композитора впервые звучали в этой передаче.
 
В своём песенном творчестве Оскар Фельцман сотрудничает с самыми лучшими поэтами страны, среди которых Р.Рождественский, Р.Гамзатов, Л.Ошанин, А.Вознесенский, М.Матусовский, Е.Долматовский, М.Лисянский, В.Харитонов, И.Шаферан, М.Танич, И.Кохановский, В.Орлов, М.Рябинин, Н.Олев и др.
 
Песни Фельцмана украсили репертуар Л.Утёсова, М.Бернеса, В.Трошина, И.Кобзона, М.Магомаева, Э.Пьехи, Э.Хиля, В.Толкуновой, Ю.Гуляева, Г.Отса, Л.Лещенко, И.Бржевской, О.Анофриева, М.Пахоменко, Л.Серебренникова и других замечательных исполнителей.
 
В 1973 году Оскар Фельцман снова обратился к оперетте, создав музыку к спектаклям "Тётка Чарлея" "Старые дома" и "Пусть гитара играет". В середине 1980-х годов Фельцман организовал для своих авторских концертов инструментальный ансамбль "Огни Москвы" с солисткой Ириной Аллегровой, который после двух лет успешных выступлений передал Давиду Тухманову.
 
В 1987 году был написан вокальный цикл "Песни былого". Исполнил этот цикл Иосиф Кобзон.
 
В конце 1990-х годов Фельцман написал 12 песен на стихи Юрия Гарина. Тематика этих песен современная. Композитор исполнял их в Одессе на авторском концерте в дни празднования 200-летия города. Они звучали в Нью-Йорке и на эстрадах других городов мира. Некоторые из них замечательно поют Алла Йошпе и Стахан Рахимов, Клара Новикова. Оскар Борисович также написал около часа музыки для скрипки и рояля. Часть этих сочинений прозвучала тоже в Одессе в исполнении знаменитой скрипачки, профессора Венской консерватории Доры Шварцберг.
 
В мае 1995 года Оскар Борисович оказался в городе Ноябрьске на праздновании юбилея Победы. Так появились пять песен об этом чудесном городе. С Ноябрьском связано и появление балета "Булочка" (либретто А. Агамирова).
 
На этом хореографическая тема в творчестве Оскара Фельцмана не закончилась. В 2000 году для "Русского балета" Вячеслава Гордеева композитором был написан балет по мотивам новеллы Проспера Мериме "Венера Ильская" (либретто В.Гордеева и О.Фельцмана).
 
В последние годы композитором создан целый ряд камерных произведений, в том числе "Десять романсов на стихи Инны Лиснянской", "Цикл романсов на стихи Марины Цветаевой", "Цикл песен на стихи Х.Бялика".
 
18 февраля 2001 года в Центральном концертном зале "Россия" состоялся юбилейный концерт композитора. К своему 80-летию Оскар Борисович написал много новой музыки, и в этот вечер состоялись премьеры многих его произведений. О.Б. Фельцман - Народный артист России, кавалер орденов Дружбы народов и "За заслуги перед Отечеством" IV степени, многократный лауреат международных, всесоюзных и всероссийских песенных фестивалей.
 
Больших творческих успехов добился и сын композитора - Владимир Оскарович Фельцман, ставший одним из самых заметных музыкантов современности - пианистом, дирижёром, композитором.
 
 Источник информации:
 FlashNord
ДЕЛОВОЙ КВАРТАЛ

środa, 27 lutego 2013

poniedziałek, 25 lutego 2013

Ale jesteś oczadziały!



















Stoję na przystanku tramwajowym linii 7 i 8 w kierunku Placu Kościuszki. Przestrzeń "wolna od papierosowego dymu", haha! Lipa! Co mi może zaszkodzić dymek z papieroska w porównaniu z wpompowywanymi na przystanek spalinami z autobusu, który stoi na przystanku linii nr 2? Powiedzenie "Ale jesteś oczadziały!" nabiera tu nowego znaczenia!

czwartek, 21 lutego 2013

Janek z psychiatryka

Janek z psychiatryka - śpiewa Bartek Kalinowski



Wciąż wątpliwości, lecz czy zamierzone? Potrzebne w kraju miejsca wydzielone? Nasz dom jest pełen dziwnych demokratów, to raj złodziei, durniów, i wariatów. Strachy na Lachy, kto pamięta nutę? Spłonie... rumieńcem, kto okaże butę. Tak, tak, kto butę naiwnie okaże, że nie tak dzielą swoje apanaże, ten sobie zrobi niechcący akuku, i wyląduje bez czucia na bruku. I to nie będzie żaden bruk paryski, kończę, bo temat już się robi śliski. Klaskaniem mając obrzękłe prawice...

Explore Europe's cultural collections - Stettin











Poznaj zbiory europejskiej kultury - Szczecin


środa, 20 lutego 2013

Hmm... Życie gdzieś w kosmosie?

Życie jest wszędzie, wystarczy się rozejrzeć wokół siebie! Każdego dnia czyjeś życie ulatuje, z bezdomnego człowieka, psa, kota, w hospicjach, szpitalach, domach ogrzanych, sytych i ciepłych, i tych nieogrzanych,  głodem naznaczonych. Daleko patrzymy, szukamy obcej cywilizacji, a własnej nie umiemy dostrzec i uporządkować. Obcy organizm to dla wielu brat, siostra, matka, ojciec, sąsiad, przechodzień. Nie trzeba szukać daleko, hen... W sercu jest wszystko, cały ten bezmiar kosmosu. W sercu jest bezmiar nienawiści, ale jest też bezmiar miłości.

piątek, 15 lutego 2013

Strachy na Lachy?



strachy na Lachy

Skoro strachy na Lachy znaczy to tyle co 'nie ma czego się bać', to co mówi ta fraza o Lachach? Że są:
(a) dzielni i odważni (próżny to trud straszyć taki odważny lud);
(b) bojaźliwi (takie strachy obliczone są na wystraszenie co najwyżej Lachów, ale na mnie nie robią najmniejszego wrażenia).
Która z tych interpretacji jest właściwa?
Porzekadło strachy na Lachy jest już znane od XVII w., podaje je m.in. „Słownik języka polskiego” S. B. Lindego. Sądzę, że słuszna jest pierwsza interpretacja, podana w punkcie (a). Tak bowiem można rozumieć infomacje zamieszczone w innym słowniku polszczyzny, tzw. wileńskim: 
„Polaka Ruś Lachem mianuje. Strachy na Lachy, przysłowie pospolite, t.j. to są próżne strachy”. 
Powtórzmy zatem: strachy na Lachy to są próżne strachy! Argumentem dodatkowym może być też wypowiedź bohatera Pana Tadeusza: 
„Oj, biada mnie żem nie miał choć jednej armaty! / Dobrze mówił Suworów: «Pomnij, Ryków kamrat, / Żebys nigdy na Lachów nie chodził bez armat!»”. Wynika więc z tego, że Lachów należało sie bać. 

Zupełnie inaczej objaśnia to wyrażenie Zygmunt Gloger w Encyklopedii staropolskiej, por. „Odwieczne wyrażenie «strachy na lachy» znaczy: 
(niech) strachy idą na (suche) lasy, tak jak dotąd wszystkim klęskom lud życzy, aby poszły na «suche lasy»”. 
Z. Gloger – jak wynika z przytoczonego cytatu – traktuje lachy nie jako nazwę własną, etniczną 'Polacy', ale jako 'wielkie, gęste, ciemne lasy', tzn. nazwę zgrubiałą od las; a całe wyrażenie jest formą „zażegnania” nieszczęść. Krystyna Długosz-Kurczabowa, Uniwersytet Warszawski



Strachy Na Lachy: A my nie chcemy uciekać stąd


Stanął w ogniu nasz wielki dom
Dym w korytarzach kręci sznury
Jest głęboka, naprawdę czarna noc
Z piwnic płonące uciekają szczury

Krzyczę przez okno, czoło w szybę wgniatam
Haustem powietrza robię w żarze wyłom
Ten co mnie widzi ma mnie za wariata
I woła - Co jeszcze świrze Ci sie sniło?

Więc chwytam kraty rozgrzane do białości
Twarz swoją w ogniu widzę, twarz w przekleństwach
A obok sąsiad patrzy z ciekawością
Jak płonie na nim kaftan bezpieczeństwa

Lecz większość śpi nadal, przez sen się uśmiecha
A kto się zbudzi nie wierzy w przebudzenie
Krzyk w wytłumionych salach nie zna echa
Na rusztach łóżek milczy przerażenie

Ci przywiązani dymem materacy
Przepowiadają życia swego słowa
A nam pod nogami żarzą się posadzki
Deszcz iskier czerwonych osiada na głowach

Dym coraz gęstszy obcy ktoś się wdziera
A my wciśnięci w najdalszej sali kąt
Tędy! - wrzeszczy - Niech was jasna cholera!
A my nie chcemy uciekać stąd!
x3:
A my nie chcemy uciekać stąd!
Krzyczymy w szale wściekłości i pokory
Stanął w ogniu nasz wielki dom!
Dom dla psychicznie i nerwowo chorych!

Stanął w ogniu nasz wielki dom!
Dom dla psychicznie i nerwowo chorych!

niedziela, 10 lutego 2013

A wróbelek świr, świr, świr












Palikot jest mała ptaszyna,
Palikot fachowiec od błota,
burd, kłótni, główna przyczyna,
kto poprze dziś Palikota?
Więc wołam, i jestem w tym szczery:
(żart taki, jak w Sejmie łeb świński),
- kto kopnie go w "de", do cholery!?
niech żyje K. I. Gałczyński!

Zdrowa bo polska?

Polak razem z chlebem, wędlinami i nabiałem zjada w ciągu roku dwa kilogramy środków chemicznych, czyli trzy pudełka proszków do prania. (źródło:kliknij)

Zamiast studiować etykiety, zaczytuje się w gazetkach marketów, by namierzyć produkty atrakcyjne. Czyli tanie. Z tego powodu coraz większym wzięciem cieszą się u nas "szynki" i "swojskie kiełbasy", które nawet nie otarły się o świnię (hit: "wiejska" po 4,86 zł, gdy żywiec kosztuje 5 zł za kg), oraz parówki, których najszlachetniejszym składnikiem jest MOM, czyli to, co udało się wycisnąć ze szkieletów zwierząt i polepić chemicznie.(źródło:kliknij)

Schab z kurczaka, cielęcina z wieprzowiny, banany w galaretce bez bananów i miód podkarpacki z Wielkopolski. Fantazja producentów żywności nie zna granic.(źródło:kliknij)

Trzeba sobie też zdać sprawę z faktu, że zakaz importu wołowiny z Unii Europejskiej jeszcze nas bynajmniej nie chroni. Nie ma zakazu importu zachodnich pasz, w których znajdują się sproszkowane odpady mięsno-kostne i to one są właśnie przenośnikiem choroby. Przy okazji warto zauważyć, że receptura tych pasz, a zwłaszcza technologia jej produkcji jest tajemnicą firmy ją wytwarzającej. Ile w niej jest hormonów, ile konserwantów, ile innych biologicznie czynnych substancji, których działanie nie jest nie tylko do końca zbadane, ale w ogóle nie zbadane - nie wiemy. Tak samo nie wiemy ile i jakich hormonów dodaje się do pasz dla przemysłowej produkcji kurczaków, kaczek, gęsi indyków i innego drobiu. Że pasze te są dosłownie „nabite” hormonami” nikt nawet tego nie ukrywa.(źródło:kliknij)

Ogórek kiszony hańba polskich stołów:
Sprawą wołającą o pomstę do nieba stały się ogórki kiszone. Nie wszystkie ale 99% sprzedawanych w naszych sklepach spożywczych. Zjawisko pojawiło się we wczesnym PRL-u i trwa do dzisiaj.
Ogórek kiszony dzisiaj jest produktem straszliwie słonym, flakowatym, co wskazuje na wysoko zaawansowane procesy gnilne. W Polsce zmienił się ustrój, zmieniło się kilkanaście rządów, zmieniło się wiele produktów, ale ogórki kiszone zachowały swoją niejadalność. Dlaczego?
Tego nie wiemy. Natomiast na pocieszenie możemy naszym Czytelnikom pokrótce przedstawić powody opłakanego stanu polskiego ogórka kiszonego. Jest ich co najmniej kilka, ogólnych, bo poszczególni producenci dokładają swoje - na przykład kiszenie ogórków w betonowych basenach. Do tych powszechnych należy używanie złej, wodociągowej, chlorowanej wody. Taka woda do kiszenia ogórków się nie nadaje.
Sam proces kiszenia ogórka polega na fermentacji, w wyniku której powstaje kwas mlekowy. Otóż przy pewnym stężeniu kwasu mlekowego proces fermentacji powinien zostać zahamowany, ogórki nie mogą być przekwaszone. Tak samo nie mogą być przesolone. Przerwanie fermentacji i dalszego zakwaszania następuje przez obniżenie temperatury. Wtedy to beczka z ogórkami powinna znaleźć się w chłodnej, głębokiej piwnicy. Praktykowane było zatapianie beczek z ogórkami w głębokich stawach, gdzie zimą, pod lodem utrzymuje się stała temperatura + 4 st. C.
Nie wolno używać do kiszenia ogórków, powszechna dziś praktyka, beczek plastikowych, beczek po kapuście, beczek wyścielonych plastikowym workiem. Nie mamy pewności, czy folie pod wpływem aktywnego kwasu nie wchodzą w reakcje chemiczne, podejrzany smak ogórków świadczyłby, że tak.(źródło:kliknij)

 Środek na wszy w lodach?
 - Aldehyd C-17 – lodom nadaje smak wiśniowy, ale w przemyśle stosowany jest do produkcji gumy i barwników.
- Piperonal – stosowany w przemyśle perfumeryjnym i jako środek do zwalczania wszy. Lodom nadaje smak waniliowy.
- Octan etylu – w lodach ma imitować smak ananasowy, ale używany jest również do czyszczenia skór.
- Aldehyd masłowy – używany jest do produkcji klejów kauczukowych, a lodom nadaje smak orzechowy.
- Octan amylu – lodom nadaje smak bananowy, ale używany jest również jako rozpuszczalnik farb olejnych.
- Octan benzylu – używany jest jako rozpuszczalnik azotanów. W lodach imituje smak truskawkowy.
I wreszcie Aldehyd C-18 – używany do produkcji detergentów, który lodom nadaje smak czekoladowy.

Dodatki powinny być oczywiście naturalne, ale często zastępowane są przez przemysłowe odpowiedniki - dużo tańsze, a zapewniające odpowiedni smak i zapach lodów. Na takiej zasadzie funkcjonuje zresztą cały przemysł spożywczy, a producenci lodów nie są tu wyjątkiem.

Sami jednak stosują rzeczywiście całą paletę substancji - od zagęstników i emulgatorów (np. glikol dwuetylenowy, stosowany w lodach, jako substancja emulgująca, a będący również składnikiem płynów niezamarzających i rozpuszczalników do farb), poprzez sztuczne barwniki czy aromaty, a kończąc na chemicznie utwardzanych tłuszczach roślinnych. Te ostatnie to np. olej palmowy, dodawany do masy lodowej zamiast np. masła, bo dużo tańszy. Z reguły olej palmowy jest chemicznie utwardzony, a to może powodować, że lody będą zawierały szkodliwe dla zdrowia tłuszcze, zwiększające np. ryzyko miażdżycy, a nawet powstawanie nowotworów.(źródło:kliknij)

A teraz trochę mitów o zdrowej polskiej żywności:

Mit 1. Polska żywność jest zdrowa i naturalna
Nasi rolnicy są zdecydowanie biedniejsi od ich kolegów z Wielkiej Brytanii, czy Niemczech i na pewno nie używają tylu sztucznych nawozów i oprysków... Wierzycie w to? W naszym kraju jest ok. 2 mln gospodarstw, z czego jakieś 100 tys. to prawdziwe fabryki. I to właśnie one dostarczają aż 80 proc. żywności. Stać je na sterydy, dzięki którym kurczak zamiast w pół roku dorasta w półtora miesiąca. Nie żałują też na nawozu - na hektar ziemi sypią rocznie ok. 150 kg

Mit 2. Naturalne znaczy apetyczne
Czy na pewno? Czasem warto się zastanowić! Na jednym z naturalnych jogurtów widnieje skład: mleko, cukier, wsad truskawkowy, a do tego żelatyna wieprzowa i barwniki takie jak betanina i koszenila. Jak donosi Newsweek - pierwszy pochodzi z buraków ćwikłowych, a drugi z wysuszonych ciał i jaj mszyc (wykorzystywany m.in. w środkach do odstraszania mrówek). I już nie jest tak apetycznie...

Mit 3. Ładne i okazałe znaczy zdrowe
Idealnie okrągłe, soczyście czerwone i wielkie jak melony - tak często wyglądają pomidory sprzedawane na stoiskach z warzywami. Spróbujcie znaleźć podobny okaz na swojej działce lub w przydomowym ogródku. Bez szans... Takie pomidory hodowane są na podłożu z wełny mineralnej, z wykorzystaniem sterydów przyspieszających nabieranie masy (wody) oraz antybiotyków chroniących przed chorobami. Po czterech tygodniach trafiają na sklepowe półki. Zapachem i smakiem nawet nie przypominają prawdziwego pomidora. Trudno się dziwić, skoro wyrosły na chemii.

Mit 4. Potrawy regionalne ostoją naturalnych metod produkcji
80 proc. oscypków sprzedawanych w centrum Zakopanego to podróbki. Ser z mleka owczego kosztuje jakieś 40 zł za 1 kg, a to zbyt drogo. Dlatego sporo "oscypków" produkowanych jest na bazie mleka krowiego. Do tego używane są często zagęszczacze chemiczne. Takie, niby naturalne, sery można też kupić w dużych sieciach handlowych. Oczywiście oscypek nie jest wyjątkiem. Wiele innych dań regionalnych produkowanych jest w podobny sposób.

Mit 5. Unijne normy chronią przed żywnością złej jakości
Przed wstąpieniem do Unii nasze normy żywnościowe były znacznie surowsze niż wspólnotowe - informuje Newsweek. Kiedyś dopuszczalna dawka konserwantu w Polsce wynosiła 20, a na Zachodzie nawet 50. Niestety, musieliśmy się dostosować...

Mit 6. Lepiej kupować na bazarze lub w małym sklepiku niż w supermarkecie
Prawda jest taka, że w obu przypadkach dostawcy są często ci sami. Rozwożą towar na giełdę spożywczą, do warzywniaka i dyskontu. Jeśli chcesz kupować dobrą żywność, to najlepiej bezpośrednio od właścicieli małych gospodarstw rolnych. Często sprzedają nadwyżki tego, co hodowali na własny użytek.

Mit 7. Certyfikat gwarancją jakości
Jeden z najbardziej rozpoznawalnych certyfikatów - zielony znaczek eko - przyznawany jest każdemu, kto chce produkować żywność w sposób naturalny. Podstawą jest dokumentacja producenta. Nie są przeprowadzane żadne testy, ani badania - donosi Newsweek. Chciałoby się powiedzieć: "Cóż za wiarygodność"...

Mit 8. Tańsze nie znaczy gorsze
Bardzo często jest odwrotnie. Nie bez kozery produkty sprzedawane w supermarketach po skandalicznie niskich cenach nazywane są przez producentów żywnością analogową. Jogurty owocowe nie zawierają owoców, a wędliny ulegające cudownemu rozmnożeniu (z kilograma mięsa powstaje nawet 2 kilogramy szynki lub 5 kilogramów parówek). Mieszanka mięsnych odpadków i wody smakuje jak kiełbasa dzięki zastosowaniu aromatów, a atrakcyjny wygląd zapewniają fosforany. Cena? Może i 10 zł za kilogram brzmi atrakcyjnie, ale pamiętajmy, że tym sposobem każdego roku zjadamy około 2 kg chemikaliów!

Mit 9. Etykietka prawdę ci powie
Producenci żywności mają obowiązek umieszczać na opakowaniach wykaz składników użytych do produkcji. To fakt. Niestety, z raportu UOKiK i Inspekcji Handlowej (z grudnia 2009 r.) wynika, że co piąte opakowanie zawiera nieprawdziwe informacje. Przykładowo masło - zgodnie z polską normą powinno zawierać przynajmniej 82 proc. tłuszczu pochodzącego z mleka i zero tłuszczy roślinnych. Inspektorzy trafili jednak na takie, które wyprodukowane były głównie ze składników roślinnych. Są też tacy, którzy nie wstydzą się pisać prawdy. Często możemy więc trafić na wędliny, które składają się głównie z wody (nawet 80 proc. składu).

Mit 10. Tradycyjne i drogie znaczy lepsze
Czy na pewno? Producenci wiedzą, że taka powinna być zależność, ale muszą znaleźć kompromis między wyglądem, smakiem, zapachem, długim terminem przydatności do spożycia i... ceną. Najczęstszym chwytem marketingowym są "tradycyjne receptury". Na nich można sporo zarobić. Jeden z producentów wędlin twierdził, że jego produkty wytwarzane są według receptur sprzed stu lat. UOKiK skontrolował go i okazało się, że metoda produkcji jest bardzo nowoczesne i wykorzystuje zagęszczacze, substancje wzmacniające smak i zapach, stabilizatory, przeciwutleniacze i regulator kwasowości.(źródło:kliknij)

czwartek, 7 lutego 2013

Smaczne wspomnienia

Smaczne wspomnienia w rzeczywistości? Tak! Wnet Szczeciński Jarmark Żywności!
A mnie wspomnieniem wbił się do głowy, smaczny i zdrowy olej rydzowy. Pamięć wspomina, a smak pamięta, kiełbas wędzonych po wiejsku, pęta. Wędzone serki, pachnące miody, i rękodzieło cudnej urody. W Galaxy, targów tych atmosfera, wspomnień dzieciństwa obrazy wspiera. Warto się wybrać na nie do miasta, spróbować chleba, skosztować ciasta, wypić kufelek dobrego piwa. Niech żyje żywność polska! Prawdziwa!

Pączki na tłusty czwartek



Wziąć 8 żółtek, 8 deka (5 łutów) cukru, skórki cytrynowej,10 deka (6 łutów) roztopionego masła, łyżkę rumu, ½ litra (½ kwarty) mleka, trochę soli, ucierać przez kwadra ns w garnku, 3 deka (2 łuty) drożdży rozpuścić w mleku z cukrem i postawić w ciepłem miejscu; gdy podejdą,wlać do ¾ kilo (1 ½ funta) wygrzanej mąki, a dolawszy powyższą masę, wyrobić ciasto, poczem postawić w ciepłem miejscu. Gdy ciasto wyrośnie, dać na stolnicę, wykrawać szklanką krągłe płatki, kłaść konfitury, przekładać drugą połówką i układać  na desce, mąką wysypanej. Gdy wyrosną, po raz drugi, wrzucać  na smalec i smażyć  na kolor bronzowy.  Nie powinno być dużo tłustości i  nie bardzo gorącej, przyczem często potrząsać rynką, aby pączki dostały tyle upragnioną białą obrączkę.

Przepis z niezawodnej książki "366 obiadów" z Księgarni Fab. Himmelblaua w Krakowie, pamiątki po prababci.

sobota, 2 lutego 2013

Kulfon, Kulfon, pomysły masz straszne, czasem mnie mrożą te żarty rubaszne

Nikt jeszcze nie wie, co ze mnie wyrośnie:
tymczasem patrzę w przyszłość radośnie,
sam jeszcze nie wiem, w której będę mafii,
w sejmie, w Pruszkowie, czy w wiejskiej parafii?

piątek, 1 lutego 2013

Seryjna naiwność?

Dawniej szklarz, chcąc napędzić swoje interesy, sięgał po jakieś drobne z swej przepastnej kiesy, i płacił chętnym gnojkom, tak, tak, moi mili, za to, że w okolicy szyb trochę wybili. Czy coś się dziś zmieniło, ktoś może zapyta? Odpowiem: - niech uważnie naszą prasę czyta!

Porozmawiaj ze mną, mamo



музыка-Владимир Мигуля,
слова - Виктор Гин,
поёт - Валентина Толкунова

Поговори со мною, мама

Давно ли песни ты мне пела,
Над колыбелью наклонись.
Но время птицей пролетело,
И в детство нить оборвалась.

Припев:
Поговори со мною, мама,
О чем-нибудь поговори,
До звездной полночи до самой,
Мне снова детство подари.

Доволен я своей судьбою,
Немалый в жизни пройден путь.
Но очень хочется порою
Мне снова в детство заглянуть.

Припев:
Поговори со мною, мама,
О чем-нибудь поговори,
До звездной полночи до самой,
Мне снова детство подари.

Минуты сказочные эти
Навек оставлю в сердце я.
Дороже всех наград на свете
Мне песня тихая твоя.

Припев:
Поговори со мною, мама,
О чем-нибудь поговори,
До звездной полночи до самой,
Мне снова детство подари.

Поговори со мною, мама,
Мне снова детство подари.


Мой перевод (moje tłumaczenie):
muzyka-Vladimir Migulia,
słowa - Victor Gin
,
śpiewa - Valentina Tolkunova


Porozmawiaj ze mną, mamo

Dawniej śpiewałaś mi piosenki
pochylając się nad kołyską,
ale czas przeleciał jak ptak
i nić dzieciństwa się zerwała.

Refren:
Mów do mnie mamo,
o czymkolwiek rozmawiaj,
aż do gwieździstej północy,
znowu przywróć mi dzieciństwo.

Jestem zadowolony z losu,
niemałą drogę życia przeszedłem,
ale bardzo chce mi się czasem
wrócić do czasów dzieciństwa.

Refren:
Mów do mnie mamo,
o czymkolwiek rozmawiaj,
aż do gwieździstej północy,
znowu przywróć mi dzieciństwo.

Te wspaniałe chwile
na zawsze zostaną w moim sercu,
cenniejszą od wszystkich nagród na świecie
jest dla mnie twoja cicha piosenka.

Refren:
Mów do mnie mamo,
o czymkolwiek rozmawiaj,
aż do gwieździstej północy,
znowu przywróć mi dzieciństwo.

Mów do mnie mamo,
 znowu przywróć mi dzieciństwo.


środa, 23 stycznia 2013

Zmarł kardynał Józef Glemp

To, i życiowa pielgrzymka uznana, dotarł tymczasem do swojego Pana? Już się tych ziemskich prześmiewców nie boi, gdy po prawicy Pana dumnie stoi? Żył jak potrafił, mam nadzieję szczerze, jeśli do końca wytrwał w swojej wierze, to może (?) przyjmiesz do siebie kardynała Boże? Ważną miał rolę na ziemskim urzędzie, kto wie kim w Niebie swego Pana będzie?

wtorek, 22 stycznia 2013

Nędzarzy Matula

Śniegu puch przykrył groby swą anielską bielą, cicho, smutno, gdzieś w cieple pewnie się weselą, nędzarz usnął skulony, zimno go utula, o czym sen ten ostatni? Nędzarzy Matula.