poniedziałek, 4 marca 2013

Kryzys przyzwoitości w Polsce?



Zmarłą osobę te lichwiarskie kombinacje cenowe oczywiście już nie interesują:



Lp.
Nazwa towaru lub usługi
ilość
JM
Cena brutto
Wartość netto
VAT %
VAT
Wartość brutto
1
Trumna Okrągła dębowa
1
szt
1490.00
1379,63
8%
110,37
1 490,00
2
Krzyż
1
szt
165,00
152,78
8%
12,22
165,00
3
Tabliczka
1
szt
96,00
88.89
8%
7.11
96,00
4
Przewóz
1
kurs
370,00
342,59
8%
27.41
370,00
5
Dostarczenie trumny
1
usł.
49,00
45,37
8%
3,63
49,00
6
Mycie  kosmetyka
1
usł.
125,00
115,74
8%
i
9,26
125,00
7
Ubieranie
1
usł.
235,00
217,59
8%
17,41
235.00
8
Ułożenie ciała w trumnie
1
usł.
79,00
73,15
8%
5,85
79,00
9
Karawan
1
usł.
450,00
416,67
8%
33,33
450.00
10
Oosługa pogrzebu
1
usł.
480,00
444.44
8%
35,56
480. 00
11
Koszty ogólnozakładowe
1
usł.
390,00
361.11
8%
28,89
390,00
12
Wykopanie grobu pojedynczego
1
usł.
390.00
361,11
8%
28.89
390,00
13
Zakopanie grobu pojedynczego
1
usł.
190,00
175.93
8%
14.07
190,00
14
Zabezpiecznie grobów folią
1
usł.
65,00
60,19
8%
4,81
65,00
15
Likwidacja nagrobka
1
usł.
400,00
370.37
8%
29,63
400,00
16
Akcesoria pogrzebowe
1
usł.
150,00
138,89
8%
11,11
150,00
17
Opłata za wjazd na cmentarz
1
usł.
25,00
23.15
8%
1,85
25,00
Razem
4767,59

381,41
5149,00
4767,59

381,41
5149,00


Słownie: pięć tysięcy sto czterdzieści dziewięć zł i 00/100
UWAGA: stawka VAT zastosowana dla PKWiU: 96.03

Co dostajemy gratis? Na przykład to (po ponad 5 tygodniach od pogrzebu!):

To zaiście olimpijski wyczyn przewlec rozbite szczątki po nagrobku prababci, pradziadka i babci o kilka grobów dalej, wprost pod tablicę zabraniającą składowania śmieci! Wizyta u olimpijskiego przedsiębiorcy pogrzebowego nie zaskutkowała słowem przepraszam, ani propozycją finansowej rekompensaty za nienależnie pobrane pieniądze za niewykonaną należycie usługę. To tzw. normalna postawa, prawda?  Dopóki nie zapłacisz, jesteś dla nich strona, a później? Jakbyś wypadł sroce spod ogona.


piątek, 1 marca 2013

Bez złotówki spacer w mieście? Może skończyć się w areszcie.

Jak cię nagle coś przypili, nie chcąc czekać ani chwili, musisz już! Bieg do szaletu...! A tam? Scenka z kabaretu!
- Ma złotówkę? Niech zapłaci! Nie ma? To niech sra do gaci!
- Proszę..dłużej nie wytrzymam...
- Ma złotówkę?
- Rety! Nimam!
- To niech idzie srać gdzieś w bramie! Tu za darmo nie ma! Chamie!
- Oddam później! Ja zapłacę! Z każdą chwilą siły tracę!
- Niech mi głowy nie zawraca! Gołodupiec! Tu jest praca!
- A na zeszyt pani może?
- Srać na zeszyt? Zgłupiał? Boże! Przecie to nie sprzedaż chleba!
- Puff! Mój Boże! Już nie trzeba!

Po policję baba dzwoni, że wlazł taki z gównem w dłoni, jeszcze się awanturuje, piątej klepki mu brakuje, obłęd w oczach ma idiota, więc niech mu popędzą kota! A policja w mig się zjawia, jeden zaraz puścił pawia, bo smród nie do wytrzymania! Drugi pałą zdzielił drania! Taki smrodziarz przy niedzieli? Trzeba zamknąć typa w celi! Jak orzekli, tak zrobili! Radni będą się cieszyli!




czwartek, 28 lutego 2013

Poszedłem sobie na zakupy

Poszedłem sobie na zakupy, 
szedłem ostrożnie 
(przez psie kupy), 
widzę już napis ogromny NETTO, 
wchodzę, 
w nim okoliczne getto. 
Getto żulików, 
co piwo wwala do koszyków. 
Chrapliwym głosem ktoś do mnie sapie: 
- To mocne piwo! 
- I tanie jakie! 
- Nawet nalewka tak nie zmuli. 
- No, i mniej kasy się wybuli.
Doświadczonego wysłuchałem 
i w swoją stronę się udałem. 
Od smrodku już odetchnąć chciałem. 
Kupiłem chleb, 
nie, nie krojony, 
znów opieprz dostałbym od żony.
W polewie ziemne też orzechy, 
a później wziąłem dwa oddechy, 
i do kolejki, co do kasy 
robi wężowe wygibasy. 
Tymczasem grzebię po portfelu, 
lecz nie znajdując groszy wielu, 
myślę - a zrobię jak bogaci, 
krzyknę kasjerce:
- Tu się kartą płaci! 
A gdy do kasy już dobrnąlem, 
od smrodku prawie nie usnąlem, 
mając za sobą z piwskiem "żura", 
chciałem zakrzyknąć: 
- Zwycięstwo! Hura! 
Pani za kasą śliczna, młoda, 
marna kariera, myślę: 
- Szkoda. 
Lecz rzeczywistość wokół skrzeczy, 
premier nas miską ryżu leczy, 
więc durne myśli odegnałem, 
kartę bankową już trzymałem. 
Spojrzało na mnie dziewczę nadobne 
(widziała gdy liczyłem drobne?), 
coś figlarnego, 
na kształt uśmiechu tajemniczego, 
i zapytała słodko, powoli: 
- A może pan zbliżenie woli?

Piękni ludzie odchodzą

Оскар Фельцман. Легкая мелодия жизни.







В московском Доме композиторов состоялась церемония прощания с Оскаром Фельцманом. Он скончался 3 февраля, не дожив до своего 92-летия две недели. Проводить маэстро пришли близкие люди и поклонники.


Оскар Борисович Фельцман родился 18 февраля 1921 года в Одессе в семье известного хирурга, одного из лучших ортопедов города Бориса Осиповича Фельцмана, который профессионально играл на фортепиано, получив в молодости хорошее музыкальное образование. Мать - Циля Абрамовна Фельцман.
 
С самого раннего детства музыка увлекла будущего композитора, не пропускавшего с родителями ни один из концертов выступавших и гастролировавших в Одессе музыкантов, среди которых было немало вокалистов, пианистов, скрипачей, виолончелистов, имевших мировую славу.
 
В 5 лет Оскар начал заниматься игрой на скрипке с известным педагогом Столярским, но уже после двух недель занятий интуитивно почувствовал необходимость совершенствования музыкального мастерства в игре на фортепиано, совершенство которой максимально соответствовало зарождающемуся композиторскому дару. Игре на рояле он учился у выдающегося профессора - Берты Михайловны Рейнбальд, у которой занимались Эмиль Гилельс, Татьяна Гольдфарб и другие превосходные пианисты.
 
Уже через год родилась и первая фортепианная пьеса Оскара Фельцмана - "Осень". Способность сочинять уже в 6 лет опиралась на успехи в фортепьянной игре и владении музыкальной грамотой, умением писать клавиры.
 
В 1939 году О.Фельцман окончил знаменитую школу имени П.С.Столярского с занесением на Золотую доску почета и поступил на композиторский факультет Московской консерватории в класс В.Я.Шебалина. На вступительном экзамене была отлично принята его "Сонатина" для фортепиано. Успехи в учёбе были отмечены Сталинской стипендией. Продолжилось и сочинение музыки, большой успех снискала виолончельная соната, впервые исполненная в Малом зале консерватории выдающимся музыкантом профессором Козолуповым (виолончель) и самим автором (рояль).
 
С началом войны Фельцман был эвакуирован в Новосибирск, где в свои 20 лет стал ответственным секретарём Сибирского Союза композиторов. В заседаниях Союза участвовали выдающиеся композиторы Георгий Свиридов и Владимир Щербачев. В члены Союза композиторов СССР принимали Кирилла Молчанова. Там же были Мравинский, Соллертинский, оркестр Ленинградской филармонии, джаз Утесова. В Новосибирске Фельцман писал музыку для филармонии, Ленинградского Александринского театра, Еврейского театра Белоруссии. Была и творческая командировка в Сталинск, где находился тогда Московский театр оперетты, для которого молодой композитор написал оперетту по пьесе В.Катаева "Синий платочек", к сожалению, как часто тогда бывало, пьеса была необоснованно разгромлена в газете "Правда" и музыка Фельцмана не встретилась с широкой публикой. Однако знакомство с Московским театром оперетты сыграло важную роль в творческом поиске композитора и существенно повлияло на трудный выбор в пользу "легкого жанра".
 
В 1941 году в Новосибирске Оскар Фельцман женился на студентке дирижерско-хорового факультета Московской консерватории Евгении Петровне Кайдановской, сибирячке. В Москву они с женой вернулись в 1945 году. Временно поселились у родственников в Кривоарбатском переулке. По возвращению в Москву продолжилось сочинение серьезной музыки, состоялось вступление в Союз композиторов, но не была забыта и оперетта на сценах театров страны появились его музыкальные комедии Фельцмана, среди которых наибольший успех выпал на оперетту "Чужая ночь".
 
В 1948 году в Московском театре оперетты состоялась премьера музыкальной комедии "Воздушный замок". В 1952 году состоялись ещё две премьеры - в Театре оперетты - "Суворочка" и в Театре Станиславского и Немировича-Данченко - "Шумит Средиземное море". Кроме оперетт Фельцман начал писать музыку к цирковым номерам, эстрадным представлениям, постановкам для детей Натальи Сац.
 
В 1952 году Оскар Фельцман в лучших традициях классической музыки сочинил Концерт для скрипки с оркестром в трех частях. Тогда же последовало обращение к песням, первой из которых стала "Теплоход" на стихи В.Драгунского и Л.Давыдович. Исполнил её знаменитый Леонид Утёсов.
 
Песни Фельцмана быстро нашли своих благодарных исполнителей и восторженных слушателей. Большую популярность обрели "Ландыши", написанные на стихи Ольги Фадеевой и впервые исполненной Геленой Великановой. Песню напевала вся страна, именно это и не устроило партийных функционеров, которые под надуманными причинами "нарушения норм социалистической чистоты и мудрости" учинили подлинный разгром композитору в центральной прессе и других СМИ. Гонения длились 23 года, а люди продолжали любить и петь эту песню, любят и поют её до сих пор и не только на её родине, но и во многих странах мира.
 
Глубокий и разнообразный песенный талант Оскара Борисовича позволил ему пережить несправедливость. Его творчество не могло быть невостребованным и признание в нём лидера отечественной культуры состоялось и среди простых людей, и в руководящих кругах страны. Так, на городской партконференции с восторгом была принята песня "Комсомольцы двадцатого года". В период первых успехов страны в освоении космоса появилась песня "Я верю, друзья" ставшая любимой песней не только космонавтов, но и всей страны. Композитор подружился с нашими первыми космонавтами - Юрием Гагариным, Андрианом Николаевым, Павлом Поповичем.
 
В 1967 году на радио организовали передачу "С добрым утром!". Фельцман написал для неё песню-заставку, которая каждое воскресенье возвещала, что "воскресенье - день веселья". В дальнейшем многие замечательные песни композитора впервые звучали в этой передаче.
 
В своём песенном творчестве Оскар Фельцман сотрудничает с самыми лучшими поэтами страны, среди которых Р.Рождественский, Р.Гамзатов, Л.Ошанин, А.Вознесенский, М.Матусовский, Е.Долматовский, М.Лисянский, В.Харитонов, И.Шаферан, М.Танич, И.Кохановский, В.Орлов, М.Рябинин, Н.Олев и др.
 
Песни Фельцмана украсили репертуар Л.Утёсова, М.Бернеса, В.Трошина, И.Кобзона, М.Магомаева, Э.Пьехи, Э.Хиля, В.Толкуновой, Ю.Гуляева, Г.Отса, Л.Лещенко, И.Бржевской, О.Анофриева, М.Пахоменко, Л.Серебренникова и других замечательных исполнителей.
 
В 1973 году Оскар Фельцман снова обратился к оперетте, создав музыку к спектаклям "Тётка Чарлея" "Старые дома" и "Пусть гитара играет". В середине 1980-х годов Фельцман организовал для своих авторских концертов инструментальный ансамбль "Огни Москвы" с солисткой Ириной Аллегровой, который после двух лет успешных выступлений передал Давиду Тухманову.
 
В 1987 году был написан вокальный цикл "Песни былого". Исполнил этот цикл Иосиф Кобзон.
 
В конце 1990-х годов Фельцман написал 12 песен на стихи Юрия Гарина. Тематика этих песен современная. Композитор исполнял их в Одессе на авторском концерте в дни празднования 200-летия города. Они звучали в Нью-Йорке и на эстрадах других городов мира. Некоторые из них замечательно поют Алла Йошпе и Стахан Рахимов, Клара Новикова. Оскар Борисович также написал около часа музыки для скрипки и рояля. Часть этих сочинений прозвучала тоже в Одессе в исполнении знаменитой скрипачки, профессора Венской консерватории Доры Шварцберг.
 
В мае 1995 года Оскар Борисович оказался в городе Ноябрьске на праздновании юбилея Победы. Так появились пять песен об этом чудесном городе. С Ноябрьском связано и появление балета "Булочка" (либретто А. Агамирова).
 
На этом хореографическая тема в творчестве Оскара Фельцмана не закончилась. В 2000 году для "Русского балета" Вячеслава Гордеева композитором был написан балет по мотивам новеллы Проспера Мериме "Венера Ильская" (либретто В.Гордеева и О.Фельцмана).
 
В последние годы композитором создан целый ряд камерных произведений, в том числе "Десять романсов на стихи Инны Лиснянской", "Цикл романсов на стихи Марины Цветаевой", "Цикл песен на стихи Х.Бялика".
 
18 февраля 2001 года в Центральном концертном зале "Россия" состоялся юбилейный концерт композитора. К своему 80-летию Оскар Борисович написал много новой музыки, и в этот вечер состоялись премьеры многих его произведений. О.Б. Фельцман - Народный артист России, кавалер орденов Дружбы народов и "За заслуги перед Отечеством" IV степени, многократный лауреат международных, всесоюзных и всероссийских песенных фестивалей.
 
Больших творческих успехов добился и сын композитора - Владимир Оскарович Фельцман, ставший одним из самых заметных музыкантов современности - пианистом, дирижёром, композитором.
 
 Источник информации:
 FlashNord
ДЕЛОВОЙ КВАРТАЛ

środa, 27 lutego 2013

poniedziałek, 25 lutego 2013

Ale jesteś oczadziały!



















Stoję na przystanku tramwajowym linii 7 i 8 w kierunku Placu Kościuszki. Przestrzeń "wolna od papierosowego dymu", haha! Lipa! Co mi może zaszkodzić dymek z papieroska w porównaniu z wpompowywanymi na przystanek spalinami z autobusu, który stoi na przystanku linii nr 2? Powiedzenie "Ale jesteś oczadziały!" nabiera tu nowego znaczenia!

czwartek, 21 lutego 2013

Janek z psychiatryka

Janek z psychiatryka - śpiewa Bartek Kalinowski



Wciąż wątpliwości, lecz czy zamierzone? Potrzebne w kraju miejsca wydzielone? Nasz dom jest pełen dziwnych demokratów, to raj złodziei, durniów, i wariatów. Strachy na Lachy, kto pamięta nutę? Spłonie... rumieńcem, kto okaże butę. Tak, tak, kto butę naiwnie okaże, że nie tak dzielą swoje apanaże, ten sobie zrobi niechcący akuku, i wyląduje bez czucia na bruku. I to nie będzie żaden bruk paryski, kończę, bo temat już się robi śliski. Klaskaniem mając obrzękłe prawice...

Explore Europe's cultural collections - Stettin











Poznaj zbiory europejskiej kultury - Szczecin


środa, 20 lutego 2013

Hmm... Życie gdzieś w kosmosie?

Życie jest wszędzie, wystarczy się rozejrzeć wokół siebie! Każdego dnia czyjeś życie ulatuje, z bezdomnego człowieka, psa, kota, w hospicjach, szpitalach, domach ogrzanych, sytych i ciepłych, i tych nieogrzanych,  głodem naznaczonych. Daleko patrzymy, szukamy obcej cywilizacji, a własnej nie umiemy dostrzec i uporządkować. Obcy organizm to dla wielu brat, siostra, matka, ojciec, sąsiad, przechodzień. Nie trzeba szukać daleko, hen... W sercu jest wszystko, cały ten bezmiar kosmosu. W sercu jest bezmiar nienawiści, ale jest też bezmiar miłości.

piątek, 15 lutego 2013

Strachy na Lachy?



strachy na Lachy

Skoro strachy na Lachy znaczy to tyle co 'nie ma czego się bać', to co mówi ta fraza o Lachach? Że są:
(a) dzielni i odważni (próżny to trud straszyć taki odważny lud);
(b) bojaźliwi (takie strachy obliczone są na wystraszenie co najwyżej Lachów, ale na mnie nie robią najmniejszego wrażenia).
Która z tych interpretacji jest właściwa?
Porzekadło strachy na Lachy jest już znane od XVII w., podaje je m.in. „Słownik języka polskiego” S. B. Lindego. Sądzę, że słuszna jest pierwsza interpretacja, podana w punkcie (a). Tak bowiem można rozumieć infomacje zamieszczone w innym słowniku polszczyzny, tzw. wileńskim: 
„Polaka Ruś Lachem mianuje. Strachy na Lachy, przysłowie pospolite, t.j. to są próżne strachy”. 
Powtórzmy zatem: strachy na Lachy to są próżne strachy! Argumentem dodatkowym może być też wypowiedź bohatera Pana Tadeusza: 
„Oj, biada mnie żem nie miał choć jednej armaty! / Dobrze mówił Suworów: «Pomnij, Ryków kamrat, / Żebys nigdy na Lachów nie chodził bez armat!»”. Wynika więc z tego, że Lachów należało sie bać. 

Zupełnie inaczej objaśnia to wyrażenie Zygmunt Gloger w Encyklopedii staropolskiej, por. „Odwieczne wyrażenie «strachy na lachy» znaczy: 
(niech) strachy idą na (suche) lasy, tak jak dotąd wszystkim klęskom lud życzy, aby poszły na «suche lasy»”. 
Z. Gloger – jak wynika z przytoczonego cytatu – traktuje lachy nie jako nazwę własną, etniczną 'Polacy', ale jako 'wielkie, gęste, ciemne lasy', tzn. nazwę zgrubiałą od las; a całe wyrażenie jest formą „zażegnania” nieszczęść. Krystyna Długosz-Kurczabowa, Uniwersytet Warszawski



Strachy Na Lachy: A my nie chcemy uciekać stąd


Stanął w ogniu nasz wielki dom
Dym w korytarzach kręci sznury
Jest głęboka, naprawdę czarna noc
Z piwnic płonące uciekają szczury

Krzyczę przez okno, czoło w szybę wgniatam
Haustem powietrza robię w żarze wyłom
Ten co mnie widzi ma mnie za wariata
I woła - Co jeszcze świrze Ci sie sniło?

Więc chwytam kraty rozgrzane do białości
Twarz swoją w ogniu widzę, twarz w przekleństwach
A obok sąsiad patrzy z ciekawością
Jak płonie na nim kaftan bezpieczeństwa

Lecz większość śpi nadal, przez sen się uśmiecha
A kto się zbudzi nie wierzy w przebudzenie
Krzyk w wytłumionych salach nie zna echa
Na rusztach łóżek milczy przerażenie

Ci przywiązani dymem materacy
Przepowiadają życia swego słowa
A nam pod nogami żarzą się posadzki
Deszcz iskier czerwonych osiada na głowach

Dym coraz gęstszy obcy ktoś się wdziera
A my wciśnięci w najdalszej sali kąt
Tędy! - wrzeszczy - Niech was jasna cholera!
A my nie chcemy uciekać stąd!
x3:
A my nie chcemy uciekać stąd!
Krzyczymy w szale wściekłości i pokory
Stanął w ogniu nasz wielki dom!
Dom dla psychicznie i nerwowo chorych!

Stanął w ogniu nasz wielki dom!
Dom dla psychicznie i nerwowo chorych!

niedziela, 10 lutego 2013

A wróbelek świr, świr, świr












Palikot jest mała ptaszyna,
Palikot fachowiec od błota,
burd, kłótni, główna przyczyna,
kto poprze dziś Palikota?
Więc wołam, i jestem w tym szczery:
(żart taki, jak w Sejmie łeb świński),
- kto kopnie go w "de", do cholery!?
niech żyje K. I. Gałczyński!

Zdrowa bo polska?

Polak razem z chlebem, wędlinami i nabiałem zjada w ciągu roku dwa kilogramy środków chemicznych, czyli trzy pudełka proszków do prania. (źródło:kliknij)

Zamiast studiować etykiety, zaczytuje się w gazetkach marketów, by namierzyć produkty atrakcyjne. Czyli tanie. Z tego powodu coraz większym wzięciem cieszą się u nas "szynki" i "swojskie kiełbasy", które nawet nie otarły się o świnię (hit: "wiejska" po 4,86 zł, gdy żywiec kosztuje 5 zł za kg), oraz parówki, których najszlachetniejszym składnikiem jest MOM, czyli to, co udało się wycisnąć ze szkieletów zwierząt i polepić chemicznie.(źródło:kliknij)

Schab z kurczaka, cielęcina z wieprzowiny, banany w galaretce bez bananów i miód podkarpacki z Wielkopolski. Fantazja producentów żywności nie zna granic.(źródło:kliknij)

Trzeba sobie też zdać sprawę z faktu, że zakaz importu wołowiny z Unii Europejskiej jeszcze nas bynajmniej nie chroni. Nie ma zakazu importu zachodnich pasz, w których znajdują się sproszkowane odpady mięsno-kostne i to one są właśnie przenośnikiem choroby. Przy okazji warto zauważyć, że receptura tych pasz, a zwłaszcza technologia jej produkcji jest tajemnicą firmy ją wytwarzającej. Ile w niej jest hormonów, ile konserwantów, ile innych biologicznie czynnych substancji, których działanie nie jest nie tylko do końca zbadane, ale w ogóle nie zbadane - nie wiemy. Tak samo nie wiemy ile i jakich hormonów dodaje się do pasz dla przemysłowej produkcji kurczaków, kaczek, gęsi indyków i innego drobiu. Że pasze te są dosłownie „nabite” hormonami” nikt nawet tego nie ukrywa.(źródło:kliknij)

Ogórek kiszony hańba polskich stołów:
Sprawą wołającą o pomstę do nieba stały się ogórki kiszone. Nie wszystkie ale 99% sprzedawanych w naszych sklepach spożywczych. Zjawisko pojawiło się we wczesnym PRL-u i trwa do dzisiaj.
Ogórek kiszony dzisiaj jest produktem straszliwie słonym, flakowatym, co wskazuje na wysoko zaawansowane procesy gnilne. W Polsce zmienił się ustrój, zmieniło się kilkanaście rządów, zmieniło się wiele produktów, ale ogórki kiszone zachowały swoją niejadalność. Dlaczego?
Tego nie wiemy. Natomiast na pocieszenie możemy naszym Czytelnikom pokrótce przedstawić powody opłakanego stanu polskiego ogórka kiszonego. Jest ich co najmniej kilka, ogólnych, bo poszczególni producenci dokładają swoje - na przykład kiszenie ogórków w betonowych basenach. Do tych powszechnych należy używanie złej, wodociągowej, chlorowanej wody. Taka woda do kiszenia ogórków się nie nadaje.
Sam proces kiszenia ogórka polega na fermentacji, w wyniku której powstaje kwas mlekowy. Otóż przy pewnym stężeniu kwasu mlekowego proces fermentacji powinien zostać zahamowany, ogórki nie mogą być przekwaszone. Tak samo nie mogą być przesolone. Przerwanie fermentacji i dalszego zakwaszania następuje przez obniżenie temperatury. Wtedy to beczka z ogórkami powinna znaleźć się w chłodnej, głębokiej piwnicy. Praktykowane było zatapianie beczek z ogórkami w głębokich stawach, gdzie zimą, pod lodem utrzymuje się stała temperatura + 4 st. C.
Nie wolno używać do kiszenia ogórków, powszechna dziś praktyka, beczek plastikowych, beczek po kapuście, beczek wyścielonych plastikowym workiem. Nie mamy pewności, czy folie pod wpływem aktywnego kwasu nie wchodzą w reakcje chemiczne, podejrzany smak ogórków świadczyłby, że tak.(źródło:kliknij)

 Środek na wszy w lodach?
 - Aldehyd C-17 – lodom nadaje smak wiśniowy, ale w przemyśle stosowany jest do produkcji gumy i barwników.
- Piperonal – stosowany w przemyśle perfumeryjnym i jako środek do zwalczania wszy. Lodom nadaje smak waniliowy.
- Octan etylu – w lodach ma imitować smak ananasowy, ale używany jest również do czyszczenia skór.
- Aldehyd masłowy – używany jest do produkcji klejów kauczukowych, a lodom nadaje smak orzechowy.
- Octan amylu – lodom nadaje smak bananowy, ale używany jest również jako rozpuszczalnik farb olejnych.
- Octan benzylu – używany jest jako rozpuszczalnik azotanów. W lodach imituje smak truskawkowy.
I wreszcie Aldehyd C-18 – używany do produkcji detergentów, który lodom nadaje smak czekoladowy.

Dodatki powinny być oczywiście naturalne, ale często zastępowane są przez przemysłowe odpowiedniki - dużo tańsze, a zapewniające odpowiedni smak i zapach lodów. Na takiej zasadzie funkcjonuje zresztą cały przemysł spożywczy, a producenci lodów nie są tu wyjątkiem.

Sami jednak stosują rzeczywiście całą paletę substancji - od zagęstników i emulgatorów (np. glikol dwuetylenowy, stosowany w lodach, jako substancja emulgująca, a będący również składnikiem płynów niezamarzających i rozpuszczalników do farb), poprzez sztuczne barwniki czy aromaty, a kończąc na chemicznie utwardzanych tłuszczach roślinnych. Te ostatnie to np. olej palmowy, dodawany do masy lodowej zamiast np. masła, bo dużo tańszy. Z reguły olej palmowy jest chemicznie utwardzony, a to może powodować, że lody będą zawierały szkodliwe dla zdrowia tłuszcze, zwiększające np. ryzyko miażdżycy, a nawet powstawanie nowotworów.(źródło:kliknij)

A teraz trochę mitów o zdrowej polskiej żywności:

Mit 1. Polska żywność jest zdrowa i naturalna
Nasi rolnicy są zdecydowanie biedniejsi od ich kolegów z Wielkiej Brytanii, czy Niemczech i na pewno nie używają tylu sztucznych nawozów i oprysków... Wierzycie w to? W naszym kraju jest ok. 2 mln gospodarstw, z czego jakieś 100 tys. to prawdziwe fabryki. I to właśnie one dostarczają aż 80 proc. żywności. Stać je na sterydy, dzięki którym kurczak zamiast w pół roku dorasta w półtora miesiąca. Nie żałują też na nawozu - na hektar ziemi sypią rocznie ok. 150 kg

Mit 2. Naturalne znaczy apetyczne
Czy na pewno? Czasem warto się zastanowić! Na jednym z naturalnych jogurtów widnieje skład: mleko, cukier, wsad truskawkowy, a do tego żelatyna wieprzowa i barwniki takie jak betanina i koszenila. Jak donosi Newsweek - pierwszy pochodzi z buraków ćwikłowych, a drugi z wysuszonych ciał i jaj mszyc (wykorzystywany m.in. w środkach do odstraszania mrówek). I już nie jest tak apetycznie...

Mit 3. Ładne i okazałe znaczy zdrowe
Idealnie okrągłe, soczyście czerwone i wielkie jak melony - tak często wyglądają pomidory sprzedawane na stoiskach z warzywami. Spróbujcie znaleźć podobny okaz na swojej działce lub w przydomowym ogródku. Bez szans... Takie pomidory hodowane są na podłożu z wełny mineralnej, z wykorzystaniem sterydów przyspieszających nabieranie masy (wody) oraz antybiotyków chroniących przed chorobami. Po czterech tygodniach trafiają na sklepowe półki. Zapachem i smakiem nawet nie przypominają prawdziwego pomidora. Trudno się dziwić, skoro wyrosły na chemii.

Mit 4. Potrawy regionalne ostoją naturalnych metod produkcji
80 proc. oscypków sprzedawanych w centrum Zakopanego to podróbki. Ser z mleka owczego kosztuje jakieś 40 zł za 1 kg, a to zbyt drogo. Dlatego sporo "oscypków" produkowanych jest na bazie mleka krowiego. Do tego używane są często zagęszczacze chemiczne. Takie, niby naturalne, sery można też kupić w dużych sieciach handlowych. Oczywiście oscypek nie jest wyjątkiem. Wiele innych dań regionalnych produkowanych jest w podobny sposób.

Mit 5. Unijne normy chronią przed żywnością złej jakości
Przed wstąpieniem do Unii nasze normy żywnościowe były znacznie surowsze niż wspólnotowe - informuje Newsweek. Kiedyś dopuszczalna dawka konserwantu w Polsce wynosiła 20, a na Zachodzie nawet 50. Niestety, musieliśmy się dostosować...

Mit 6. Lepiej kupować na bazarze lub w małym sklepiku niż w supermarkecie
Prawda jest taka, że w obu przypadkach dostawcy są często ci sami. Rozwożą towar na giełdę spożywczą, do warzywniaka i dyskontu. Jeśli chcesz kupować dobrą żywność, to najlepiej bezpośrednio od właścicieli małych gospodarstw rolnych. Często sprzedają nadwyżki tego, co hodowali na własny użytek.

Mit 7. Certyfikat gwarancją jakości
Jeden z najbardziej rozpoznawalnych certyfikatów - zielony znaczek eko - przyznawany jest każdemu, kto chce produkować żywność w sposób naturalny. Podstawą jest dokumentacja producenta. Nie są przeprowadzane żadne testy, ani badania - donosi Newsweek. Chciałoby się powiedzieć: "Cóż za wiarygodność"...

Mit 8. Tańsze nie znaczy gorsze
Bardzo często jest odwrotnie. Nie bez kozery produkty sprzedawane w supermarketach po skandalicznie niskich cenach nazywane są przez producentów żywnością analogową. Jogurty owocowe nie zawierają owoców, a wędliny ulegające cudownemu rozmnożeniu (z kilograma mięsa powstaje nawet 2 kilogramy szynki lub 5 kilogramów parówek). Mieszanka mięsnych odpadków i wody smakuje jak kiełbasa dzięki zastosowaniu aromatów, a atrakcyjny wygląd zapewniają fosforany. Cena? Może i 10 zł za kilogram brzmi atrakcyjnie, ale pamiętajmy, że tym sposobem każdego roku zjadamy około 2 kg chemikaliów!

Mit 9. Etykietka prawdę ci powie
Producenci żywności mają obowiązek umieszczać na opakowaniach wykaz składników użytych do produkcji. To fakt. Niestety, z raportu UOKiK i Inspekcji Handlowej (z grudnia 2009 r.) wynika, że co piąte opakowanie zawiera nieprawdziwe informacje. Przykładowo masło - zgodnie z polską normą powinno zawierać przynajmniej 82 proc. tłuszczu pochodzącego z mleka i zero tłuszczy roślinnych. Inspektorzy trafili jednak na takie, które wyprodukowane były głównie ze składników roślinnych. Są też tacy, którzy nie wstydzą się pisać prawdy. Często możemy więc trafić na wędliny, które składają się głównie z wody (nawet 80 proc. składu).

Mit 10. Tradycyjne i drogie znaczy lepsze
Czy na pewno? Producenci wiedzą, że taka powinna być zależność, ale muszą znaleźć kompromis między wyglądem, smakiem, zapachem, długim terminem przydatności do spożycia i... ceną. Najczęstszym chwytem marketingowym są "tradycyjne receptury". Na nich można sporo zarobić. Jeden z producentów wędlin twierdził, że jego produkty wytwarzane są według receptur sprzed stu lat. UOKiK skontrolował go i okazało się, że metoda produkcji jest bardzo nowoczesne i wykorzystuje zagęszczacze, substancje wzmacniające smak i zapach, stabilizatory, przeciwutleniacze i regulator kwasowości.(źródło:kliknij)

czwartek, 7 lutego 2013

Smaczne wspomnienia

Smaczne wspomnienia w rzeczywistości? Tak! Wnet Szczeciński Jarmark Żywności!
A mnie wspomnieniem wbił się do głowy, smaczny i zdrowy olej rydzowy. Pamięć wspomina, a smak pamięta, kiełbas wędzonych po wiejsku, pęta. Wędzone serki, pachnące miody, i rękodzieło cudnej urody. W Galaxy, targów tych atmosfera, wspomnień dzieciństwa obrazy wspiera. Warto się wybrać na nie do miasta, spróbować chleba, skosztować ciasta, wypić kufelek dobrego piwa. Niech żyje żywność polska! Prawdziwa!

Pączki na tłusty czwartek



Wziąć 8 żółtek, 8 deka (5 łutów) cukru, skórki cytrynowej,10 deka (6 łutów) roztopionego masła, łyżkę rumu, ½ litra (½ kwarty) mleka, trochę soli, ucierać przez kwadra ns w garnku, 3 deka (2 łuty) drożdży rozpuścić w mleku z cukrem i postawić w ciepłem miejscu; gdy podejdą,wlać do ¾ kilo (1 ½ funta) wygrzanej mąki, a dolawszy powyższą masę, wyrobić ciasto, poczem postawić w ciepłem miejscu. Gdy ciasto wyrośnie, dać na stolnicę, wykrawać szklanką krągłe płatki, kłaść konfitury, przekładać drugą połówką i układać  na desce, mąką wysypanej. Gdy wyrosną, po raz drugi, wrzucać  na smalec i smażyć  na kolor bronzowy.  Nie powinno być dużo tłustości i  nie bardzo gorącej, przyczem często potrząsać rynką, aby pączki dostały tyle upragnioną białą obrączkę.

Przepis z niezawodnej książki "366 obiadów" z Księgarni Fab. Himmelblaua w Krakowie, pamiątki po prababci.

sobota, 2 lutego 2013

Kulfon, Kulfon, pomysły masz straszne, czasem mnie mrożą te żarty rubaszne

Nikt jeszcze nie wie, co ze mnie wyrośnie:
tymczasem patrzę w przyszłość radośnie,
sam jeszcze nie wiem, w której będę mafii,
w sejmie, w Pruszkowie, czy w wiejskiej parafii?

piątek, 1 lutego 2013

Seryjna naiwność?

Dawniej szklarz, chcąc napędzić swoje interesy, sięgał po jakieś drobne z swej przepastnej kiesy, i płacił chętnym gnojkom, tak, tak, moi mili, za to, że w okolicy szyb trochę wybili. Czy coś się dziś zmieniło, ktoś może zapyta? Odpowiem: - niech uważnie naszą prasę czyta!

Porozmawiaj ze mną, mamo



музыка-Владимир Мигуля,
слова - Виктор Гин,
поёт - Валентина Толкунова

Поговори со мною, мама

Давно ли песни ты мне пела,
Над колыбелью наклонись.
Но время птицей пролетело,
И в детство нить оборвалась.

Припев:
Поговори со мною, мама,
О чем-нибудь поговори,
До звездной полночи до самой,
Мне снова детство подари.

Доволен я своей судьбою,
Немалый в жизни пройден путь.
Но очень хочется порою
Мне снова в детство заглянуть.

Припев:
Поговори со мною, мама,
О чем-нибудь поговори,
До звездной полночи до самой,
Мне снова детство подари.

Минуты сказочные эти
Навек оставлю в сердце я.
Дороже всех наград на свете
Мне песня тихая твоя.

Припев:
Поговори со мною, мама,
О чем-нибудь поговори,
До звездной полночи до самой,
Мне снова детство подари.

Поговори со мною, мама,
Мне снова детство подари.


Мой перевод (moje tłumaczenie):
muzyka-Vladimir Migulia,
słowa - Victor Gin
,
śpiewa - Valentina Tolkunova


Porozmawiaj ze mną, mamo

Dawniej śpiewałaś mi piosenki
pochylając się nad kołyską,
ale czas przeleciał jak ptak
i nić dzieciństwa się zerwała.

Refren:
Mów do mnie mamo,
o czymkolwiek rozmawiaj,
aż do gwieździstej północy,
znowu przywróć mi dzieciństwo.

Jestem zadowolony z losu,
niemałą drogę życia przeszedłem,
ale bardzo chce mi się czasem
wrócić do czasów dzieciństwa.

Refren:
Mów do mnie mamo,
o czymkolwiek rozmawiaj,
aż do gwieździstej północy,
znowu przywróć mi dzieciństwo.

Te wspaniałe chwile
na zawsze zostaną w moim sercu,
cenniejszą od wszystkich nagród na świecie
jest dla mnie twoja cicha piosenka.

Refren:
Mów do mnie mamo,
o czymkolwiek rozmawiaj,
aż do gwieździstej północy,
znowu przywróć mi dzieciństwo.

Mów do mnie mamo,
 znowu przywróć mi dzieciństwo.


środa, 23 stycznia 2013

Zmarł kardynał Józef Glemp

To, i życiowa pielgrzymka uznana, dotarł tymczasem do swojego Pana? Już się tych ziemskich prześmiewców nie boi, gdy po prawicy Pana dumnie stoi? Żył jak potrafił, mam nadzieję szczerze, jeśli do końca wytrwał w swojej wierze, to może (?) przyjmiesz do siebie kardynała Boże? Ważną miał rolę na ziemskim urzędzie, kto wie kim w Niebie swego Pana będzie?

wtorek, 22 stycznia 2013

Nędzarzy Matula

Śniegu puch przykrył groby swą anielską bielą, cicho, smutno, gdzieś w cieple pewnie się weselą, nędzarz usnął skulony, zimno go utula, o czym sen ten ostatni? Nędzarzy Matula.

niedziela, 20 stycznia 2013

Zbieg okoliczności?

Pokrętne są drogi zasłyszanych w dzieciństwie opowieści. Pamiętając historyjki dziadka i babci, opisałem jedną z nich (w innym kontekście) swoimi słowami:
Otóż wpadł sobie kiedyś imć szczur do śmietany, a że garniec wysoki, i nic do odbicia, zrezygnowany stracił swoją wolę życia. Słabł, choć przebierał niemrawo łapkami, eutanazja to była? Cóż, osądźcie sami. Inny szczur też po czasie wpadł w taką pułapkę, spojrzał w górę i westchnął: - gdzie zahaczę łapkę? Beznadzieja! Tu nie mam wprost NIC do odbicia! Ale się nie poddawał! Bo miał WOLĘ ŻYCIA! Wciąż przebierał łapkami (czyżby wierzył w cuda?), aż ze śmietany wyszła spora masła gruda. Nie wiedząc o tym podłych egoistów micie, odbił się od niej mocno, uratował życie!
A dzisiaj okazało się, że podobna opowieść jest w filmie "Поймай меня, если сможешь" (Złap mnie, jeśli potrafisz), dokładnie w 9:55 minucie filmu. Filmu, który wspomniała wczoraj nieznana mi rosjanka z Paltalka, służąc linkiem do obejrzenia filmu online. Świat nigdy nie przestanie mnie zadziwiać swoimi zbiegami okoliczności.

sobota, 19 stycznia 2013

Każdy swą drogą przez życie przechodzi

Każdy swą drogą przez życie przechodzi, kłóci się, sprzecza, jak zrozumie, godzi. Bywa, że płacze, boi cienia drzewa, śmieje się, krzyczy, zachwycony śpiewa. Innym zabrania, a sobie zezwala, Ziemi wystarczy także dla Nergala. Nie oceniajmy, prawda jest ukryta, i tej się w jego książce nie wyczyta. Dzisiaj przeminie, zostanie za nami, jutro tworzymy swymi uczynkami, myślą, co często wiedzie na manowce, na skał urwiska, bezrozumne owce...

Jestże Bóg?

Niejeden z takim pytaniem się biedzi: Jestże Bóg?
- Jeśli w twoim sercu siedzi, to jest, i czuwa nad twym każdym krokiem, i obserwuje czujnym duszy okiem. Gdy świat się wali na twą głowę biedną, Bóg ma dla ciebie zawsze radę jedną: - Ufaj i kochaj, mocno, sercem, szczerze, że kiedyś twoje cierpienie zabierze. Nie myśl o sobie z chytrą zachłannością, dóbr niepotrzebnych gromadząc ołtarze, pokochaj bliźnich tą szczerą miłością, a Bóg ją tobie w dwójnasób okaże. Daremnie szatan swoje kopie kruszy, bo Bóg i wiara, to stan naszej duszy.

Jestże dyjabeł?

Niejeden z takim pytaniem się biedzi: - jestże dyjabeł?
- Tak, w umysłach siedzi! Tam czyni szkody, rozgardiasz, swawolę, gdy na luz wrzucasz własną silną wolę, porzucasz serca swego drogowskazy, dyjabeł rzuca podszeptów rozkazy, wtedy konwulsje i zwierzęce wycie prowadzą duszę na manowce skrycie. Za głosem serca idź przez życie zatem, kochaj! Bo miłość jest szatana katem!

piątek, 18 stycznia 2013

A kiedy przyjdzie już ten dzień ostatni

A kiedy przyjdzie już ten dzień ostatni, który wyzwoli duszę z życia matni, pozwoli unieść się hen, wprost do nieba, czegóż z tej Ziemi będzie mi potrzeba? Ci nadal żywi, zapalonym zniczem zgaszą sumienia, ja odejdę z niczem. Z minionym życiem, w tej ostatniej dobie, obliczę chwile, zanim spocznę w grobie. Te złe i dobre, wesołe i smutne, te z głębi serca i te bałamutne, takie, co innym oddałem z miłością, i te, pochopne, napełnione złością. Wspomnę dni dobre, radosne i jasne, i te stracone przez humory własne, wrócą wspomnieniem uśmiechy Mamusi, Jej oczu smutek, który dławi, dusi, jej dłoń, co czule muska moje włosy, i jakby szeptów, czułe, ciche głosy...

Proszę Cię Boże


Szła szlakiem smutku, biedy i rozpaczy,
modlitwy głuchej, a Bóg? Czy wybaczy?
Przytuli jasnym promykiem dobroci?
Cudzych ciężarów niosła wiele kroci,
bez słowa skargi, ze łzą w głębi duszy,
co ciało niszczy, kroplą skałę kruszy.
Cała dla innych, nic z myślą dla siebie.
Wspomnij Ją Boże, przytul w swoim Niebie.
Te spracowane i serdeczne ręce,
te oczy matki wpatrzone w swe dzieci,
wspomnij o ziemskiej codziennej udręce,
niech Twoja łaska Boże Jej zaświeci.
Tylko ta prośba Boże mi została,
by w Twoim Niebie godne miejsce miała.

Z cudzoziemcem rozmowy to kłopot gotowy

Schodzą z drzewa płaty kory, czy pień jest do chorób skory? Skorki z kory skore zwiać, skoro coś się może stać. Skoro tak, to leczyć trzeba, wkrótce z kory będzie gleba, proszę pana, żal platana! Tu zapytam, jest pan skory kupić sobie pościel z kory? Dziś w Platanie jest obniżka, tańsze z kory są pościele, zamiast nad tym myśleć wiele, kupuj! Radzą przyjaciele.

Przedstawili dowody, że wpadli do wody i zgubili dowody.

Osła biłem, w tęgiej złości, aż zaryczał z bezsilności, i wierzgnąwszy swym kopytem, spojrzał na mnie smutnie przy tem.Osłabiłem tego osła, bijąc, bo mnie złość poniosła.

środa, 16 stycznia 2013

Śnieg pod sąd! Nie da się? To miejski Rząd.


Nagle ślisko, śniegiem sypie, już kierowców wielu chlipie, bo warunki im nieznane, piachem nie jest posypane? Jezdnia biała, rozpacz głucha, znowu śnieżna zawierucha? Pomóc może w władzy czystka, wszysto to jest wina Krzystka! Nie dogadał się "u góry", więc scenariusz ten ponury, winą Piotra jest naszego! Nie da się zrozumieć tego, że śnieg pada w środku zimy! Tego mu nie wybaczymy!

sobota, 12 stycznia 2013

Delikatnym biada, gdy śnieg zimą pada

Ale wielka sensacja! Lud w śniegowej matni! A mieszczuchy są teraz tacy delikatni, zapomnieli jak kiedyś wyglądała zima, trochę śniegu, a w prasie ogromna zadyma. Może wziąć i pomóc w akcji "odśnieżanie"? Za trudne, bo odcisków się jeszcze dostanie? Płaczą i narzekają jak te stare baby! A dupska tłuste rosną, zwałów tłuszczu schaby!

piątek, 11 stycznia 2013

Ten świat nie zaginie!

Czekałem bez efektu, trójki wciąż nie było. Nagle, jakiś samochód, drzwi, ktoś pyta miło:
- Pan czeka? Podwieziemy.
W środku młoda para. Chcą pomóc. Sen to jakiś, lub omamów mara? Nie! Para narzeczonych przejeżdżając tędy, przystanęła na widok wędrowca przybłędy. Pan młody (już niebawem?) oraz narzeczona zapraszają, podwiozą. Cud? Niech się dokona! Wsiadłem, miła rozmowa od razu się toczy, po drodze narzeczoną odwiózł pan uroczy, a mnie podwiózł następnie aż pod blokowisko. Tramwaje nie jeździły, na chodniku ślisko. Sympatyczne osoby mieszkają w Szczecinie, uczynne, kulturalne. Ten świat nie zaginie!

niedziela, 6 stycznia 2013

Elka ma ciastka dwa

Obaliłem pół litra (mam tak od wakacji), po nim czuję, że lipa z prawem grawitacji! Ciążenie nagle wzrasta! Stwierdzam brak ciążenia jak się znajdzie następny litr do obalenia!

Trzech Króli pozbawia bóli

Dzisiaj była posucha na szpitalnej sali, chorzy sklepy zamknięte znienacka zastali. Chorym, zwłaszcza obłożnie, tak się często zdarza, że rachubę dni tracą, gdy bez kalendarza. Tu inaczej dni płyną, ból, zabiegi, kroplówki, że sklepy pozamykano nie przyjdzie do główki. Czas tu płynie inaczej, na wyspie ukryty, gdzie samotność, lub liczne rodziny wizyty:
- Jak się czujesz?
- Co mówi lekarz prowadząca?
- Coś ci przynieść? Troskliwa osoba się wtrąca.
- Pójdę i się zapytam, może mi coś powie?
- Ja to zaraz załatwię! Choć stanę na głowie!
- Takie marne posiłki? Gdzie nasze podatki?
- To jest rosół? Czy rosół powinien być rzadki?
- I dlaczego odłączyć nie ma kto kroplówki?

Wiele takich "mądrości" wciska się do główki. Ludzie lubią oceniać i stwarzać pozory, że robią "co należy" by wyzdrowiał chory.

Prymitywizm w ocenie oceni przyszłe pokolenie

Zdychając i wzdychając za własnym rozumem, umierać przyjdzie durniom zbiorowo wraz z tłumem. Zrozumieją, co znaczą chłopi oraz "słupy", jak się im nędza z biedą dobiorą do dupy!

Piecza piecze

Ciężka praca do końca, czasem halba piwa, gołębnik, fajka, hasiok w nagrodę starości, to cena teraźniejszej wyśnionej wolności. Fundusze, wieczne wpłaty i płonne nadzieje, z pomysłami na starość władza wciąż szaleje. Uśpiła naszą czujność polityków sfora, teraz chcą nas usypiać, na lud przyszła pora. Podobno tu Europy środek, a nie Azji, "dobrodzieje" chcą dla nas szybkiej eutanazji. Po co mamy się męczyć chorzy, nieleczeni? Wystarczy "dobry zastrzyk", który wszystko zmieni. System będzie mógł zwiększyć pieczę nad narodem, pokornym, ogłupionym, cichym ciemnogrodem. Każda bajka tu chętnie z aplauzem się spotka, nawet, że nam posłuży uśpienie jak kotka.

sobota, 5 stycznia 2013

Piekło sumienia

Otóż wpadł sobie kiedyś imć szczur do śmietany, a że garniec wysoki, i nic do odbicia, zrezygnowany stracił swoją wolę życia. Słabł, choć przebierał niemrawo łapkami, eutanazja to była? Cóż, osądźcie sami. Inny szczur też po czasie wpadł w taką pułapkę, spojrzał w górę i westchnął: - gdzie zahaczę łapkę? Beznadzieja! Tu nie mam wprost NIC do odbicia! Ale się nie poddawał! Bo miał WOLĘ ŻYCIA! Wciąż przebierał łapkami (czyżby wierzył w cuda?), aż ze śmietany wyszła spora masła gruda. Nie wiedząc o tym podłych egoistów micie, odbił się od niej mocno, uratował życie! Nie miał wyjścia (idiota?), a walczył zaciekle! Eutanazja? Na takich już czekają w piekle. Wierzący, ateista? A co to odmienia? Jest piekło tu na Ziemi, to piekło sumienia!

Dostała w michę



















Najpiękniejsza szczecińska fontanna straciła połowę misy.
Wytrzymała naloty, ale nie "remontów" psoty?

Ostatni kapitalny remont fontanna przeszła prawie 8 lat temu. Od tego czasu wodotrysk co rusz się psuje.

Obiekt jest stale doglądany i monitorowany - i są efekty, haha!

Ludzie, nie róbta co chceta

Od zarania, odkąd pojawiła się ta "kakofonia przemocy", byłem jej przeciwnikiem. Z wielu powodów. Zakulisowe, niewyjaśnione sytuacje ze zbiórkami datków. Bicie medialnej piany i odwracanie uwagi od problemów lecznictwa, stwarzanie pozorów pomocy, zamiast rzetelnego reformowania. To wielkie zło. Eutanazja to ogromna wygoda dla każdej ze stron. Zaoszczędza się fundusze na nieleczeniu ludzi nikomu nie potrzebnych, bo nieproduktywnych, mało, lub zupełnie bezwartościowych dla systemu. Rodzina (?), bliscy, mogą odetchnąć z ulgą, że w magiczny sposób unikną ciężaru opieki nad chorym. Sam chory, który jest zmęczony cierpieniem z powodu choroby, lekceważeniem, nieudolnością, odtrąceniem, zaczyna tracić wolę przetrwania i daje sobie zasugerować "jedynie sensowne rozwiązanie". Za taką decyzją może kryć się (i tak jest) presja otoczenia. Wnukowi przyda się pokój lub mieszkanie dziadka, mąż ma dosyć opiekowania się chorą żoną, dzieci opłat za dom opieki dla przewlekle chorych rodziców. Znam osobiście sytuację, gdzie wiele lat opiekowano się przewlekle przykutą do łóżka osobą, która pomimo cierpienia, uśmiechała się do wnucząt, opowiadała im, rozmawiała, uczestniczyła w życiu rodzinnym. Była kochana! Pomysł eutanazji, to wytwór egoizmu i lęgnie się tam, gdzie umiera miłość. W dobie środków uśmierzających ból, z każdym dniem nowocześniejszej medycyny, zatracamy uczucia. Stajemy się zimni i wyrachowani w korzyściach. Ludzie, nie róbta co chceta! Opamiętanie może nadejść, gdy "zupełnie dobrowolnie" poprosicie o "dobrą śmierć". Z urzędu.

Jeżeli zatracamy instynkt przetrwania, to jest to dowód choroby umysłu.

Jeżeli z miłości do bliźnich chcemy umrzeć wyłącznie dla ich komfortu, to także jest to dowód choroby umysłu.

Niepoczytalność, z powodu presji otoczenia, szybko przerodzi się w administracyjny nakaz "zdania przywileju do życia". Dlatego ludzie, nie róbta co chceta.

środa, 2 stycznia 2013

poniedziałek, 31 grudnia 2012

Nowy stary rok - bis

Strzelą korki szampana,
życzenia obłudne,
wzajemnie bita piana,
ach, jakie to nudne!

"Chciałbym..",prezydent powie,
premier też coś zmyśli,
a gdy będą "po słowie",
pójdą tam, skąd przyszli.

I będą balowali,
wcinali zakąski,
bo ogólnie ich "wali"
robotnik i związki.

Ciepłe posady mają
lat kilka z okładem,
a dziady niech spieprzają,
bo dziad będzie dziadem!

Dwa tysiące trzynasty
świata nie naprawi,
ale odrzućmy smutek,
niech się każdy bawi!

No wyRok

Tańce, gwar i biesiada, cicho złoty bąk brzęczy,
bezdomny nad otwarciem śmietnika się męczy,
kotyliony, szampany i zabawa dzika,
bezdomny nadal włamać chce się do śmietnika.

Kawior utkwił wśród zębów, krab kłuje chityną,
bezdomny kromkę zeschłą je z szczęśliwą miną,
na parkiecie partnerka w kreacji wiruje,
bezdomny zmarzł i palców już wcale nie czuje.

O północy toasty - Rok Nowy! - szampanem,
bezdomnego znaleźli martwego nad ranem.

sobota, 29 grudnia 2012

Poprawiacze

Wciąż poprawiacze świata marszczą mądre czoła, każdy wie! Jest genialny! Wynalazca koła? Włażą z swoim osądem wprost w duszę bliźniego, mając się za eksperta od świata całego. Jedni, jako kapłani zawsze słusznej wiary, tej ,co się pośmiertnie cudem życia ziści, inni jako ci światli, mądrzy ateiści. Tymczasem, w tej otchłani nazwanej Kosmosem, warto chwilę pomyśleć, lecz nad własnym losem! Wojować i wytykać można jak ktoś lubi, tylko wspomnij, czy czas się twój cenny nie gubi?

wtorek, 25 grudnia 2012

Szczera prawda, nie wystarczy szata cudna jeśli dusza brudna

Można wierzyć, nie wierzyć, ale z bliskimi miło Święta przeżyć, z otwartym sercem przy świątecznym stole, warto na naszym ziemskim łez padole. Czas przebaczania, życzliwe uśmiechy, przy Świąt okazji zajrzały pod strzechy, i to jest ważne, że człowiek się stara! W dobro i miłość budzi się w nas wiara!

czwartek, 20 grudnia 2012

Do pokrętnych tłumaczeń nie lada smykałki trzeba aby nam wciskać te głodne kawałki

Wtargnął taki niegrzecznie, focię nawet pstryknął i... zniknął? Strażnik się nie udławił i nie zszedł na zawał, bo proces o zabójstwo to też niezły kawał, który rzecznik w zapędzie nygusów obrony, może zawsze wymyślić, lub... bardziej szalony. Strażnik zgłosił do Straży, uczciwy i szczery? Był na miejscu, mógł ruszyć swe cztery litery! Przyjechali koledzy po tym telefonie? Obtarli gęby z żarcia i umyli dłonie?

wtorek, 18 grudnia 2012

Wysokie odszkodowanie racz mi dać Panie

Niepokojący trend?















Nieszczęścia, według księży, to jest dopust Boży, więc czemu ubezpieczać kościoły są skorzy? Zamiast z pokorą przyjąć "dary" Zbawiciela, wolą jednak polisę ubezpieczyciela?

piątek, 14 grudnia 2012

Prosto w oczy chorym dzieciom?


















Jest gdzieś na podkarpaciu, dokładniej, w Brzozowie, specjalistyczny szpital, niech każdy się dowie. W zeszłym roku szlachetne powstały tu plany, oddział przeszczepu szpiku miał być zbudowany. Mają tu specjalistów, konkretne oddziały, lecz czy z braku funduszy runie pomysł cały? Pierwszy etap budowy jest już ukończony, równolegle personel jest także szkolony, i zabrakło funduszy! Ot, milionów pięciu! Jak wyjaśnić dlaczego, choremu dziecięciu?

czwartek, 13 grudnia 2012

Rozbawić Potrafią

Ruch Palikota własna polityka zgubi, tutaj się nie wykazał, bo Dody nie lubi?



Czy my nadal jesteśmy tacy sami?















Mówią - to już historia. Większość jeszcze żywa!
I bezsilność ich dławi, a łza słona spływa.
Stracili miejsca pracy, wegetują w biedzie,
a oprawcy się śmieją! Im się dobrze wiedzie!

To parodia sukcesu, zwykła, szara bieda,
wzmianką w publikatorach jej się zatrzeć nie da!
Bezdomni, bez przyszłości, pozbawieni pracy.
Warto było? Czy tego chcieliście Rodacy?

Czy po to ginęliście w te Sierpnie i Grudnie?
Coś się gdzieś zatraciło! Miało być tak cudnie!
Nikomu niepotrzebni, groźni, bo Wy WIECIE
jak to było naprawdę! Póki nie pomrzecie!

Historia przerabiana jest na sto sposobów,
a prawdę zabierzecie Wy! Do Waszych grobów!
Nikomu niepotrzebną, jak te Wasze zrywy,
Co z nich? Wieńce, przemowy i uśmiech fałszywy.

Robotnicy i chłopi, potrzebni gdy bieda,
a później? Się omami, oskubie i sprzeda.
To dla wspólnego dobra uczą Was pokory?
A może to są bajki, jak te Wernyhory?

Nie jest prawdą, że nędzę znów dzieci dziedziczą?
A starowinki drżącą ręką grosze liczą?
Że marzną bez opału, przymierają głodem?
Czy my nadal jesteśmy tym samym Narodem?

Zewsząd głosy, że Polska jest na świat otwarta,
a ja się cicho pytam, co ta wolność warta?
Wnet bez własnej waluty, władzy oraz granic?
Czy będą nas szanować? A może mieć za nic?

wtorek, 11 grudnia 2012

Podatek od śniegu

Akcja zima w Szczecinie.

Taki pomysł dla radnych, na szybko, wręcz w biegu:
może trzeba wprowadzić podatek od śniegu?

Inny pomysł (też głupi, ale mnie dziś nosi), wypytać, co ze śniegiem robią Eskimosi?

Lub zrobić wieeelką kulę (też pomysł "po byku"!) i Odrą odholować prosto do Bałtyku?

Warto konkurs ogłosić, MM z tego słynie, i wyniki ogłosić latem, po terminie!

Gdy stracisz ostatniego wroga

Gdy stracisz ostatniego wroga, zaboli cię utrata celu, pomyślisz o nim, ze łzą w oku, jak o najdroższym przyjacielu. Wciąż przyjaciele cię zawodzą, każdy jest w czczych wymówkach płodny, a wróg ma zawsze czas dla ciebie! Jedynie wróg jest niezawodny!

Stąd ten pośpiech? Kadencja się skończy niebawem? Dlatego ponad prawem?

Słyszałem myśl niedawno, rzekłbym, że myśl złotą:
- Jeżdżąc innych naraża? Niech chodzi piechotą!

Myśl niezła, ale pomysł w swym zamyśle świński, martwy, jeżeli jechał będzie ............


poniedziałek, 10 grudnia 2012

Byle do wiosny

Wysłać "strażnika" z łopatą w łapie, by śnieg odgarniał? Jeszcze się zsapie!
Spoci się pracą i rozchoruje, tego nam tylko jeszcze brakuje! Ślisko jest, może złamać... karierę, głową puknąwszy w żółtą barierę. Kto potem radar obsłuży latem? Niech sobie w cieple posiedzą zatem. Ich likwidować? Są pożyteczni, przez ich spacery Szczecin bezpieczny! Babcia z pietruszką w Niepodległości? SM da mandat z wielkiej radości, że się wykazać może działaniem! Podobnie będzie z meneli chlaniem? Podobnie, ale inaczej znaczy, "strażnik" odwrócić swą głowę raczy, bo przy konsumpcji się nie przeszkadza, ma tę kulturę "lokalna władza"! Po drugie sińce długo znikają, po co narażać się na nie mają? Drogi samochód w Krzywoustego, i na zakazie? Ludzie! Co z tego? Na pana Sławka tu nie ma bata, choć skarżypyta z donosem lata. Wyrwy w asfalcie? Ogromne dziury? Dzikie śmietniki, jak koty szczury? Ręka na pulsie! Wnet będzie ładnie, śnieg to zakryje jak zimą spadnie. Daremne wrogów podszeptywanie, by angażować ich w odśnieżanie! Jest bielusieńki widok radosny i tym się cieszmy. Byle do wiosny!

Obraza obrazu




















Za obrazę obrazu? Za brzydkie maniery? Dziesięć lat do odsiadki? A może galery?

Będziesz kim jestem

Fragment z bloga Małgorzaty Karoliny Piekarskiej:

Czemu nagle w społeczeństwie zaczęła być moda na gardzenie biedniejszymi od nas? Na gardzenie chorymi? Na gardzenie tymi, którzy czegoś nie mają?
Autorzy książki „Nasz mały PRL. Pół roku w M-3 z trwałą, wąsami i maluchem” zrobili eksperyment. Spróbowali odtworzyć rzeczywistość z przełomu 1981 i 1982 roku w roku 2011. Nie bardzo im się to udało, ale… pokazali, ze gdzieś zniknęło coś nieuchwytnego, co było między ludźmi. Przykre były dla mnie dwie historie opisane przez nich w książce. Jedna, gdy bez zapowiedzi pojechali do przyjaciół na drugi koniec miasta – na Bielany. Pojechali z Ursynowa nie metrem, bo przecież ani w 1981 ani w 1982 roku metra jeszcze nie było. Znajomi nie byli zadowoleni. Opierniczyli, że trzeba się zapowiadać, otworzyli kalendarz i znaleźli w nim czas za trzy tygodnie.
Druga historia jest ze szklanką cukru, którą chcieli pożyczyć u sąsiadów. Znam to z autopsji. Trzy lata temu chciałam od sąsiada w niedzielny, mroźny poranek pożyczyć jedno jajko. Chciałam zrobić śniadanie, a dopiero potem pójść po zakupy. Miałam chęć na camembert w bułce na patelni. Brakowało jajka. Sąsiad pożyczył mi jedno, ale skomentował brzydko, że żadna ze mnie gospodyni, a spojrzenia, które towarzyszyło tym słowom nigdy nie zapomnę. Wyrażało taką pogardę, że teraz, choćbym zdychała w domu z głodu, nie poproszę go o nic.
Zmieniliśmy się. Za kapitalizm zapłaciliśmy bardzo wysoką cenę. Nie ma już: „gość w dom – Bóg w dom”. Ani nawet: „gość w dom – woda do zupy”. Dziś chętnie udajemy, że nie ma nas w domu. Czasem ze strachu przed komornikiem, ale bywa, że ze strachu przed niezapowiedzianym gościem.



Kliknij by przeczytać cały blogowy wpis...

piątek, 7 grudnia 2012

Współpraca

Śmiał się kutas z serca, że nigdy nie staje, na to serce mu taką wnet odpowiedź daje:
- Ty kutasie głupi! Ty móżdżku cielęcy! Jeśli ja stanę, ty nie staniesz więcej!
A wątroba, żołądek, płuca... skandowały:
- Gdy przestaniemy działać, cierpi układ cały!

Szanujmy się nawzajem, wspierajmy bliźniego, współpracujmy rozsądnie dla dobra wspólnego, bo "żołądek", "wątroba", "płuca", każdy przyzna, oraz "serce" i "kutas", to nasza Ojczyzna! Dbajmy zatem o wszystkich, jest nas tutaj... kupa! Jednako ważne przecież i "głowa" i "dupa"!

środa, 5 grudnia 2012

wtorek, 4 grudnia 2012

Lecą słowa, lecą, demagogią smucą, pewnie przy wyborach wołem się powrócą

Funkcjonowanie sklepików z takimi produktami w szkołach to wzajemny biznes. Sprzedawca jest zadowolony, bo ma zarobek, a dyrektor się cieszy, bo ma pieniądze od sprzedawcy. Tak nie może być.


Taki wywijas jest do zaakceptowania?:
Funkcjonowanie sklepików z takimi produktami w szkołach nie powinno być wzajemnym biznesem. Sprzedawca powinien być niezadowolony, interes powinien przynosić straty, a dyrektor niech się cieszy, że nie dostaje pieniędzy od sprzedawcy. Tak powinno być.